ομορφες σκεψεις

Παλι Δευτερα. Ξερεις πια οτι εμενα μου αρεσουν οι Δευτερες. Μα σημερα θα θελα να ημουν σπιτι μου. Περασα ενα εξουθενωτικο Σαββατοκυριακο με πυρετο που εφτασε ως και το 39.8 και δεν ελεγε να κατεβει. Ολο το Σαββατο ο Δ φροντιζε την μικρη, πηγε για ψωνια, ανελαβε την Φλαππυ και νταντευε κι εμενα με κομπρεσες κτλ. Και ολα αυτα με 2 ωρες υπνο επειδη ειχε ξενυχτησει στη δουλεια. Την Κυριακη δουλευε και περασα ολη την ημερα στην μαμα μου απο το κρεβατι στον καναπε και τουμπαλιν. Ολη αυτη η ομορφια μαζι με περιοδο που μου ηρθε την Παρασκευη κι ενα μικρο βηχαλακι που κατελληξε αρκετα κουραστικο και μαλλον θα παω να με ακροαστουν μηπως χρειαστω κανενα σιροπακι κι εγω σαν την Ισμηνη. Υπεθεσες ποιος ειναι ο υποπτος που μου κολλησε την ιωσουλα;
Και σκεφτομουν....ν δεν με επιανε Σαββατοκυριακο ολο αυτο, αλλά καθημερινη που δουλευει ο Δ. Κι αν η μαμα μου δεν έμενε απεναντι μας ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ;;;;; Νομιζω οτι θα ηταν αδυνατο να φροντισω την Ισμηνη και την Φλαππυ. Μηπως στην αναγκη εβρισκα τη δυναμη;; Κανεις δεν ξερει και δεν θα μαθουμε γιατι ειμαι πολυ τυχερο κοριτσι κι εχω ολη αυτη τη βοηθεια.

Σημερα το μεσημερι ξαπλωσα στο κρεβατι των γονιων μου και η μαμα μου ανοιξε τις κουρτινες για να χαζευω εξω οταν ανοιγω τα ματια μου, ειπε. Πολυ ωραια η ιδεα της. Αυτες τις μερες εκανα ανησυχο υπνο με τον πυρετο και σημερα κοιμηθηκα ελαχιστα το μεσημερι. Δεν μπορω αλλο να ειμαι ξαπλωμενη μα και οταν σηκωνομαι νιωθω κουρασμενη. Ανοιγα λοιπον τα ματια μου και χαιρομουν πολυ την ομορφη θέα. Καποιος ισως να προσεχε τα ασπρα καγκελα εξω απο το παραθυρο. Εμενα δεν με ενοχλησαν, εβλεπα τα πρασινα φυλλα απο τα δεντρα, τα λουλουδια, τον γαλαζιο ουρανο.

Σκεφτομαι οτι οι γονεις μου ηρθαν καπως "ξαφνικα" εδω, σ'αυτο το σπιτι. Απο ενα ωραιο διαμεριμσα 140 τετραγωνικων βρεθηκαν στον ισογειο οροφο μιας μεζονετας. Το "καινουριο" σπιτι ειναι δεν ειναι 60 τετραγωνικα. Κι ομως το εφτιαξε κουκλιστικο. Ολα τακτοποιημενα οπως παντα και ολα πρακτικα και ομορφα. Οταν σηκωθηκα να φαω την κοτοσουπιτσα μου χαζευα την μικρη αυλιτσα μπροστα. Απο την ανοιξη μεχρι το φθινοπωρο η πορτα ειναι μονιμα ανοιχτη μεχρι να νυχτωσει. Μια σιτα μονο κλεινει μπροστα. Οπως παλια στα χωρια. Σημερα δεν γινεται ουτε στα χωρια, λενε, αυτο. Κι ομως γινεται. Στο δικο μας χωριο γινεται. Εχουν και τα σκυλια και δεν νομιζω οτι εχουν να φοβουνται κατι οι δικοι μου. Στριμωχτηκαν λιγακι οι γονεις μου στα λιγα τετραγωνικα λοιπον, απομακρυνθηκε και ο μπαμπας μου απο την παλιπαρεα του στην παλια γειτονια αλλά τελικα νομιζω τους αρεσε η αλλαγη. Η επαφη με την φυση που εχουν εδω. Το πως απολαμβανουν τα καφεδακια τους στην αυλη τον μισο χρονο που εχει καλο καιρο δεν λεγεται. Εξαλλου η παλια μας γειτονια απεχει μονο 10 λεπτακια με το αυτοκινητο. Ολα βολευτηκαν λοιπον.

Κριμα που δεν εβγαλα καμια φωτογραφια το μεσημερι να σου δειξω. Θα ηθελα να κλεισω ετσι. Με τις ομορφες σκεψεις που εκανα οση ωρα ημουν εκει. Ακουγα την μαμα μου να μιλαει τοσο γλυκα στα σκυλια οσο λαγοκοιμομουν, σαν να ειναι παιδια της. Ο μπαμπας μου ηρθε και ξαπλωσε διπλα μου οταν επεστρεψε και με επιασε στο κουτελο σαν να μην εχει αλλαξει τιποτα. Σαν να μην ειμαι 36 αλλα 6 χρονων παιδακι.

Φευγω. Αυριο εκλεισα ραντεβου και στον γιατρο. Παω να "ξεκουραστω" παλι. Κανε μια ευχη να κοιμηθω ξεκουραστα το βραδυ ναι; Κι απο μενα, ο,τι θες ;)