φωτογραφιες

Το προσωπο της Ισμηνης εχει γινει σαν λαμπα με φωτοκυτταρο.
Πλησιαζω και φωτιζει
.........να δεις που κι εκεινη το ιδιο σκεφτεται για μενα.

Χθες παιζαμε με την αμμο και ηθελα να βγαλω φωτογραφια τη στιγμη, αλλα καταλαβα οτι αυτο που εβλεπαν τα ματια μου δεν αποτυπωνεται με φωτογραφικη.

Οπως τις προαλλες που κατεβηκα στην εκθεση βιβλιου.
Εβγαλα την φωτογραφικη να φωτογραφισω τα αυτοσχεδια τασακια που θαυμασα πανω στα δεντρα.
Αλλα μετα μου φανηκε πολυ μεγαλη στιγμη για να την χωρεσω.

Δεν θελω να μειωσω τις στιγμες που εχω "φυλακισει" με την φωτογραφικη μου.
Ειναι στιγμες ομως που σου φευγουν.
Σαν μαγικη εικονα.

Οπως του γαμου μου.
Τις κοιταζα προσφατα.
Θυμαμαι καθαρα τα ματια του Δημητρη οταν πλησιαζα στα σκαλια της εκκλησιας.
Το ντροπαλο χαμογελο του.
Τον ηχο απο το γελιο της μικρης καθε φορα που την βουτουσε ο παπας στο νερο.
Πως μυριζε η μικρη μου γαλα οταν την χαιρετισαμε για να παμε στην δεξιωση.
Πως αδειασε η αιθουσα οταν χορεψαμε το τραγουδι μας.
Αποτυπωνονται αυτα σε φιλμ;

Αποτυπωνεται η γκρινια σε φιλμ;
Η ρουτινα;
Η γοητεια;
Ο ερωτας;
Η παρεξηγηση;
Η συγχωρεση;
Η αγαπη;
Η απολαυση;
Η χαρα;
Η μυρωδια των σεντονιων μας;
Η γευση του καφε το πρωι μετα το σεξ;

Ποσο λιγα μπορω να χωρεσω σε φωτογραφιες απο αυτα που ζω τελικα.

Και να φανταστεις πως η σχεση μου με τις φωτογραφιες ειναι ερωτικη.
Ολο θυμωνω οταν δεν μου δειχνουν αυτο που εβλεπαν τα ματια μου πριν το κλικ.


Τελειωνει και ο Ιουνιος σιγα σιγα.