τρεις κουβεντες παρακατω

"Πως βρισκεις χρονο για τον εαυτο σου;" με ρωτησε η κουμπαρα μου
"Με θρασσος βρε Χρυσα, αλλιως δεν γινεται."

Τα χριστουγεννα ειναι γεματα εικονες. Προσπαθησα να μη χασει τιποτα η μικρη. Και στα ξωτικα στο carrefour, και στον Αγιο Βασιλη και τον Ρουντολφ στο Cosmos και στην Αριστοτελους και στην ΔΕΘ, στον Αστεροκοσμο αυριο. Τρεχοντας τα μεσημερια να παρω δωρα για ολους και να μην τα δει η μικρη. Τα βραδυα μολις την κοιμησω, τυλιγω απο κανενα δωρακι να ειναι ετοιμα ως τα χριστουγεννα. Εχω φαει τον τοπο και δεν βρισκω κιτρινη κολοκυθα για τις βασιλοπιτες που θελω να κανω. Λιστες με ρουχα που θα πρεπει να εχουμε καθαρα για να φυγουμε για 4-5 μερες στις Σερρες. Τα κουλουρακια για τα δωρα στις δασκαλες τελειωσαν κι εγιναν πολυ νοστιμα. Τωρα μενουν λιγα για τις αγαπημενες θειες του αντρα μου. Η δουλεια λιγο πιεστικη και με αγχος.

Στοπ.
Το Σαββατο εχει χριστουγεννιατικο παρτυ για τα παιδια των εργαζομενων στην εταιρεια του αντρα μου. Ο αντρας μου λειπει. Ειχαμε κανονισει με την παρεα μου να κατεβουμε στο κεντρο απο το μεσημερι για φαγητο, να καθισουμε μετα καπου για καφεδακι και να καταλληξουμε καπου για ποτο. Σαν εφηβοι, ναι. Ετσι οπως καναμε παλια.
Μην πεφτεις. Αν το κυνηγησεις λιγο υπαρχει λυση.
Κανονιστηκε. Η μικρη θα παει στο παρτυ για να μην το χασει, αλλά θα παει με τη γιαγια της. Ετσι, μαμα και κορη θα διασκεδαζουμε...χωρια. Ο μπαμπας λειπει μακρυα κι αυτη τη φορα ηταν λιγο ζορικα. Δεν μιλαμε καθολου ζωντανα στο skype, εχουμε 3 ωρες διαφορα και υπαρχουν ωρες που ενας απο τους δυο μας κοιμαται οταν ο αλλος μπορει να μιλησει. Αναστατωση κι ενα σφιξιμο στο στομαχι.
Πεθαναν οι μαμαδες απο δυο γυναικες που συμπαθω πολυ και η πεθερα μιας κολλητης μου φιλης επαθε εγκεφαλικο προχθες. Αρρωστια και γκρινια. Το πρωι η Talisker ειχε βιντεακι απο το κοριτσακι με τα σπιρτα στο facebook. Κλαιω τοσο πολυ μ'αυτο το παραμυθι. Δεν μπορω να το δω με τιποτα. Πλανταζω στο κλαμμα.
Εστιαζω στα ομορφα. Εχω αναγκη να πεταξω απο πανω μου τη μαυριλα, τις τυψεις, την μιρλα. Τα χριστουγεννα πρεπει να συγχωρουμε, να αγαπαμε πιο πολυ, να επενδυουμε στο συναισθημα. Εχω κι εγω στο πισω μερος του μυαλου μου καποιους να συγχωρησω. Δεν ειναι καθολου ευκολο. Και δεν γινεται επειδη ετσι πρεπει. Πρεπει αληθινα να το θελω για να το καταφερω. Θα τα καταφερω.

Οι ωρες γλιστρουν και πεφτουν με θορυβο στους υπογειους υπονομους της πολης μας. Και ξερεις κατι; Νομιζω οτι εδω στη Θεσσαλονικη, εχουμε μια θλιψη παντρεμενη με ερωτα στη σκεψη μας. Κι αν περπατησεις τωρα στα λαδαδικα, εκει που θα σκουπιζουν τα πλακοστρωτα και θα πλενουν τα πεζοδρομια για να υποδεχτουν ζωντανες ψυχες το βραδυ, καποια υπογεια αρωματα δεν θα σάφησουν ποτε να ξεχασεις τον μαγικο χαρακτηρα της. Σαν ενα μονιμο αρωμα απο κανελα με ρουμι και καραμελα. Δικες μου αγαπημενες γευσεις, μυρωδιες, θυμησες.

Πλησιαζουν χριστουγεννα και καθε μερα γεμιζω λιγο οξυγονο παραπανω. Λιγο για σενα, λιγο για μενα, λιγο για οσους δυσκολευονται να αναπνευσουν. Εμειναν πεντε δωρακια ακομη κρεμασμενα στο κλαδι να ανοιξει η Ισμηνη και ως τοτε εχω ακομη τοσα πολλα να κανω. Φανταζεσαι ομως να μην ειχα τιποτα να κανω και να προσπαθουσα να σκεφτω πως να "σκοτωσω" τις ωρες μου λες και μου ειναι "βαρος" η ζωη; Συνεχιζουμε στα ομορφα. Δεν ξεχνω την ασχημια, υπαρχει τοσο πλεονασμα πια, δυσκολο να το αποφυγεις. Με το πινελο στο χερι δινω χρωμα οπου μπορω και δεν ξεχνω να πω ευχαριστω και συγγνωμη.

Πολλα μαζεμμενα σου εγραψα. Και ισως καποια να ειναι δικοι μου συμβολισμοι που δεν γινονται ευκολα κατανοητοι απο ανθρωπους που δεν με ξερουν. Εγω τα 'πα παντως. Γεμισα αλλη μια σελιδα με τις σκεψεις μου. Ξεσκονισα λιγακι τα κελαρια μου και συνεχιζω.
Ποσο αναγκη θα ειχα τωρα κι εναν καφε με την Τζενη. Τρεις κουβεντες παρακατω θα φταναμε, φιλιας γωνια με αποδοχης το καθιερωμενο ραντεβου.

Να περνας ομορφα.