Χθες το πρωι εφυγε το
Λειλακι μας, εγινε αγγελακι πια. Δεκαπεντε χρονια ημασταν μαζι. Οταν την πρωτομαζεψε η αδερφη μου, σπουδαζα Ρουμανια. Οταν επεστρεψα σπιτι και κατευθυνομουν προς τα δωματια, ετρεχε, πηδουσε και μου δαγκωνε τον κωλο. Πανω απο ενα χρονο μου πηρε να την πεισω οτι εγω προϋπηρχα σ'αυτο το σπιτι και ειχα ισαξια δικαιωματα. Πρεπει να ειχε κακοποιηθει πριν ερθει σπιτι μας και ηταν πολυ καχυποπτη με τους ανθρωπους. Μα ηταν τυχερη η ψυχουλα μου. Βρηκε ενα σπιτι που την αγαπησε πολυ και ειχε και παρεουλα αλλα σκυλακια.
Ειχα συνηθισει να αυξανονται τα σκυλια στο πατρικο μου. Ολο και απο καποιο μαζευε "προσωρινα" η αδερφη μου κι εμενε. Περσι (Νοεμβριος 2010) πρωτη φορα αποχωριστηκαμε καποιο απο τα σκυλια μας. Πεθανε η
Χελγκα. Εικοσι χρονων πια, γιαγιακα σε βαθυα γεραματα εφυγε ησυχη και καλοζωισμενη. Ειχα μεγαλωσει μαζι της. Ειναι δυσκολο να περιγραψω σε καποιον το κενο που ενιωσα. Μονο καποιος που εχει ζησει κατι παρομοιο μπορει να καταλαβει. Χθες πεθανε και το
Λειλακι μας. Νιωθω τυχερη που υπηρχαν στη ζωη μου. Που ηταν εκει στις χαρες και στα αγχη μου. Ειχα κανει μια αναρτηση πριν λιγα χρονια για
τα σκυλακια μας . Προστεθηκαν κι αλλα στην παρεα πια.
Και οταν ακουω, μετα απο εναν χαμο ενος σκυλιου, το αφεντικο να δηλωνει οτι δεν μπορει να παρει αλλο, επειδη δεν μπορει να αντεξει αλλη τετοια απωλεια, απορω: Τοσο λιγο εκτιμησε αυτο που ειχε και δεν θελει ξανα; Κρινω αυστηρα καποιες στιγμες, ειδικα οταν αφορα τα ζωα. Εκλαψα πολυ χθες το πρωι. Γυρισα σπιτι, καθησα στην καρεκλα της κουζινας μου κι εκλαψα πολυ. Και ξερω οτι για πολυ καιρο θα μου ερχεται το προσωπακι της στο μυαλο και θα κλαιω. Οπως μου συμβαινει ακομα και τωρα για την Χελγκα. Μα χαμογελω οταν σκεφτομαι την Φλαππυ, τον Φλας, την Περλα, την Μαλου, την Μελι και τον Τσαρλι μας. Αυτες οι ψυχουλες μου εδωσαν και μου δινουν σπουδαια μαθηματα σεβασμου, εκτιμησης και αγαπης! Και νιωθω ακομη πιο τυχερη που μεγαλωνει η μικρη μου παιρνοντας τα ιδια μαθηματα, μαθαινοντας να αγαπαει, να εκτιμαει, να φροντιζει, να σεβεται.
Καλο ταξιδι Λειλακι μου. Εισαι παντα μεσα στην καρδια μας.
 |
| Λέιλα |
 | | | | |
| Χέλγκα | | | |
 |
| Φλάς |
 |
| Πέρλα |
 |
| Μαλού |
 |
| Μέλι |
 |
| Τσάρλι |
κι αυτη η μουσιτσα ειναι αυτη που μεγαλωνει με εμενα τον Δημητρα και το Ισμηνακι, η Φλαππυ μας.
 |
| Φλάππυ |
Ημιαιμα ολα, μπασταρδακια πανεξυπνα και αξιολατρευτα!
Δε θα σου πω ότι σε καταλαβαίνω γιατί έζησα λίγο κάποτε με σκύλο και δεν ξέρω πώς είναι αυτό το δέσιμο. Λυπάμαι όμως πολύ που έχασες το φιλαράκι σου, τη συντροφιά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαμογελάκι να βλέπω να "σκάει"...έχεις τόσες ψυχούλες που σε περιμένουν για χάδια και παιχνίδια
Χαμογελω Σοφια μου :) Το Λειλακι μας ηταν απο τα πιο τυχερα σκυλακια. Κλαιμε που και που γιατι δεν ξερουμε πως να διαχειριστουμε το κενο που αφηνει η απωλεια μιας αγαπημενης ψυχης. Αλλα ειμαι καλα, μη μου ανησυχεις :)
ΔιαγραφήΣε ευχαριστω για τα ομορφα λογια!
Καλη εβδομαδα!!
Dee Dee μου πολύ λυπάμαι που έφυγε το σκυλάκι σας. Κρατάς βλέπω τις όμορφες στιγμές τους, συμφωνώ μαζί σου, είσαι τυχερή που μεγάλωσες με ζωάκια.εγώ πάλι όχι, και προσπαθώ να αγαπάει τα ζώα και η μικρή μου κι ας μην έχουμε σπίτι. κι επειδή δεν την φοβίζουμε,όπου βρούμε σκυλί πάει κοντά του, μέχρι και σε κοτέτσι ήθελε να χωθεί 18 μηνών!! χθες τάιζε πάπιες και χήνες,μόνο που οι χήνες δεν θέλουν πολλά και μας ορμήξανε!!Η Φλάπυ σου είναι κούκλα!!φαντάζομαι τι θα κάνει με την Ισμήνη!!καλή εβδομάδα να έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστινα μου , μπραβο που μαθαινεις την μικρη σου να αγαπαει τα ζωα και να μην τα φοβαται :) Μακαρι να μπορουσα να περιγραψω καλυτερα αυτο που εισπρατουμε απο τα ζωα. Δεν ειχε αδικο ο Μαχατμα Γκαντι που ειπε "Ο πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα."
ΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα :)
που να δεις εδώ πολιτισμό...έχουν υπαίθριες τουαλέτες για τα σκυλιά, συγκεκριμένους χώρους σε παρκάκια περιφραγμένα, κάνουν την ανάγκη τους, τα μαζεύεις και στο ειδικό καλάθι τα πετάς!!Πολύ ωραίο αυτό που έχει πει ο Γκάντι,δεν το ήξερα!
ΔιαγραφήΣε πολλες χωρες του εξωτερικου τα ζωα επιτρεπονται και σε ολα τα καταστηματα. Εδω ειμαστε μη μου απτου, εχουμε ξεχασει τις ριζες μας πως μεγαλωσαν μεσα στα παχνια οι παπουδες μας και ξαφνικα μας ενοχλουν τα ζωα λες και ειναι δικος μας ο πλανητης και τους κανουμε χαρη που ζουν (αν τα αφησουμε να ζουν) αναμεσα μας.
ΔιαγραφήΕιναι κι ενας απο τους λογους που θα ηθελα να ζω στο εξωτερικο. Σε μια χωρα που να σεβονται τα ζωα. Σε ζηλευω λιγακι, στο εχω ξαναπει ε; :)
σωστά τα λες, μόνο που θα διαφωνήσω με μερικούς που βάζουν τα ζώα πάνω από τους ανθρώπους, ή που αφήνουν περιουσίες σε αυτά....βέβαια μετά το πάμε αλλού το θέμα. άντε έλα προς τα μέρη μας!!
ΔιαγραφήΧριστινα μου εχεις δικιο. Αυτα ειναι υπερβολες οπως και διαφορα αλλα που βλεπω κι εγω. Μη νομιζεις οτι ολοι οι ιδιοκτητες σκυλων (ή καποιου ζωου γενικα) ειναι φιλοζωοι. Αλλο μεγαλο θεμα αυτο, οπως ειπες κι εσυ :) Θα γινει ξεχωριστη αναρτηση :)
Διαγραφήτώρα έχω για πρώτη φορά σκύλο. τον έσωσα περίπου 6 χρονών και είναι μαζί μου ήδη 3 χρόνια. Δεν ξέρω πως είναι να χάνεις το ζωάκι σου γιατί ακόμα δεν το έχω ζήσει. Δε χρειάζεται όμως πολύ για να φανταστώ. Δάκρυσα με την ανάρτηση βλέποντας τα ματάκια της πρώτης φωτογραφίας! Να είσαι καλά που τη μεγάλωσες και τη βοήθησες και θα είναι καλά και αυτή εκεί που είναι! αν κάποιοι αξίζουν τον παράδεισο, αυτοί είναι τα ζώα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωαννα μου ευχομαι να γερασει ομορφα μαζι σας και να σας χαρισει την συντροφια του κι εσεις την αγαπη σας για πολλα πολλα ακομη χρονια :):)
ΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα :)
Αχ δύσκολος ο αποχωρισμός από το σκύλο. Εμείς από τότε που τον χάσαμε αποφασίσαμε ότι δεν θα πάρουμε άλλο ... 13 χρόνια ήταν μαζί μας ... μέλος της οικογενειας, κανονικό
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι.
Ο αντρας μου ακομη με στραβοκοιταει αν πω καμια φορα παιδι μου την Φλαππυ ή την αναφερω ως αδερφη της Ισμηνης :):) Τετοιες υπερβολες δεν τις δεχεται. Τετοιες προσφονησεις νομιζω μονο οσοι εζησαν απο παιδια μαζι με ζωα μπορουν να τις δεχτουν καλα και να μην τις νιωθουν υπερβολη.
ΔιαγραφήΕυχομαι καποτε να αποκτησετε ακομη εναν τετραποδο συντροφο για πολλα χρονια :)
Καλη εβδομαδα:)
Άχουτο μωρέ. :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πως νιώθεις. Είναι αναντικατάστατες ψυχούλες. Εγώ λόγο διαμερίσματος, είχα μόνο ένα αξιαγάπητο, φοβερό γατούλι μέσα στο σπίτι, δε θέλω να 'φυλακίσω' ένα σκυλί, η γάτα είναι διαφορετική... Την είχαμε ως μέλος της οικογένειας, σχεδόν για 6 χρόνια... μέχρι που τη χάσαμε από καρκίνο... από τότε δε μπορέσαμε να πάρουμε άλλο ζώο για μέσα στο διαμέρισμα, τόσο πολύ μας πόνεσε ο χαμός της...
φιλεναδιτσα μου, σ'αυτο διαφωνουμε εντελως :) Αν ειχα να διαλεξω να στερησω την ελευθερια απο ενα σκυλι ευτυχισμενο, ασφαλη με τροφη και νερο εξασφαλισμενα, σε ενα μερος που θα το σεβονται οι ανθρωποι ελευθερο, θα ενιωθα κι εγω πολυ εγωιστρια να το κανω. Ολα τα αδεσποτα σκυλια ζουνε με τον καθημερινο κινδυνο να τα ριξει καποιος φολλα ή να πεθανουν απο ατυχηματα, ασιτια και αφυδατωση. Νομιζω και το πιο μικρο διαμερισμα, αν εχει αγαπη και φροντιδα ειναι παραδεισος συγκριτικα.
ΔιαγραφήΚατανοω να μην θελει καποιος ζωο στο διαμεριμσα του ωστοσο. Οσο κι αν ποναει ενας χαμος, δεν ειναι λογος για να αρνηθουμε ολα τα ομορφα που μας εδωσε η παρουσια οταν υπηρχε. Αν προστατευουμε τον εαυτο μας απο τον λυτρωτικο πονο της αγαπης, του αφαιρουμε ζωη νομιζω.
Οι γατες ειναι πιο ανεξαρτητα ζωα απο τους σκυλους. Απλα εχουν λιγοτερες υποχρεωσεις για τους ιδιοκτητες. Εξισου "στερουνται" την ελευθερια τους. Και πολυ καλα κανουν κατα την γνωμη μου :) Κι εγω θα ηθελα γατες.
Καλη εβδομαδα κουκλιτσα μου!
Συμφωνώ στην αγάπη, διαφωνώ στο ότι είναι το ίδιο πράγμα για αυτά τα ζώα, η ζωή στο διαμέρισμα. Η γάτα έχει άλλη προσαρμοστικότητα, μπορεί να είναι ευτυχισμένη και σε μικρό διαμέρισμα, και να μένει ώρες μόνη, γιατί είναι διαφορετική η φύση της. Το ότι είναι πιο ανεξάρτητη βοηθάει τον ιδιοκτήτη να μη νιώθει τόσες τύψεις όταν θα την αφήσει για ώρες μόνη στο σπίτι. Αν έχει φαγητό, νερό, ζεστασιά μπορεί να είναι μια χαρά και να περιμένει χουζουρεύοντας, σε αντίθεση με το σκυλί, που χρειάζεται βόλτα του. Αν είχα αυλή, έστω εσωτερική ή ένα ήρεμο πάρκο κοντά στο σπίτι, θα ήθελα ένα σκυλί. Οι υποχρεώσεις είναι αρκετές εξίσου για όποιον είναι 'σωστός' ιδιοκτήτης. Φαγητό, αγάπη και κτηνίατρο, δε θέλεις να σου πω πόσα χρήματα είχαμε δώσει για γιατρούς κλπ. Στο σπίτι έχουμε δημοκρατικές διαδικασίες, αν δε θέλει ένας, τότε δε γίνεται να πάρουμε και εν προκειμένω υπάρχει όντως θέμα. Φροντίζουμε όμως τα αδέσποτα, 'παιδιά' μας, εντός σπιτιού -δυστυχώς- δεν πήραμε ξανά κάποιο και στο άμεσο μέλλον σίγουρα δεν προβλέπεται.
ΔιαγραφήΕπίσης, πολύ καλή εβδομάδα!
Αρτιστακι μου, εχουμε διαφορετικες αποψεις πανω στο θεμα:) Αλλα συμφωνω πολυ στο οτι το συζητατε ολοι μαζι και αποφασιζετε. Κι εγω δεν θα μπορουσα να επιβαλω στη ζωη του Δημητρη εναν ζωντανο οργανισμο χωρις να ζητησω τη δικη του συγκαταθεση. Ακομη κι αν ημασταν πλειοψηφια αυτοι που θελαμε ενα ζωο και ο ενας δεν το ηθελε θα το σκεφτομουν πολυ να επαιρνα καποιο.
ΔιαγραφήΚαλο απογευματακι φιλεναδα :)
Οι ζωούλες τους έρχονται και φεύγουν... Όπως και οι δικές μας, έτσι δεν είναι;... :) Τώρα θα είναι ένα όμορφο αγγελο-σκυλάκι στον ουρανό, και θα μασουλάει ένα ζουμερό συννεφο- κόκαλο... ^_^
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριαννα μου, πολυ σωστα. Οι ζωη δεν υπαρχει χωρις τον θανατο. Οπως ειπε και η Ιωαννα πιο πανω, αν καποιοι αξιζουν τον παραδεισο, αυτοι ειναι τα ζωα :) Ονειρευομαι την Χελγκα και την Λειλα να τρεχουν μαζι σε καταπρασινα λιβαδια, σε μια αλλη παραλληλη διασταση :):):)
ΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα :)
Είναι πάντα δύσκολο αυτό! Εγώ παπαγαλάκια έχανα και έπεφτα σε θλίψη. Νομίζω ότι ποτέ δεν περνάει, απλά μένει στο τέλος το χαμόγελο από τις όμορφες αναμνήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτσα μου ετσι ειναι, μενουν τα ομορφα. Μενει το δωρο απο αυτα που κερδισες ολα αυτα τα χρονια διπλα στο ζωο αυτο (ειτε ειναι σκυλος, ειτε παπαγαλακι). Νιωθω ειλικρινα τυχερη που μεγαλωσα σε οικογενεια που επελεξε να μας μεγαλωσει μαζι με ζωα.
ΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα :)
Μπόλικα ζωάκια βλέπω. Πολύ αγάπη υπάρχει σε αυτό το σπίτι...
ΑπάντησηΔιαγραφή....και υπομονη χαχαχαχα :) Εχουν και υποχρεωσεις τα ζωα, γι'αυτο εγω εχω μονο ενα σπιτι μου. Μακαρι να ημουν πιο συνεπεις στις υποχρεωσεις μου, να μπορουσα να πεισω τον αντρα μου να παρουμε ακομη ενα. Αγαπη για τα ζωα μπολικη, μερικες φορες στην υπερβολη της :)
ΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα δειμο μου
αν μη τι αλλο.. δεν παυει να υπηήρξε μέλος της οικεγένειάς σας και η απώλειά της στοιχίζει πολύ.. οι στιγμές πολλές και οι αναμνήσεις σας για πάντα... ας είναι ευτυχισμένη εκεί που είναι!! (παρόλο που ήταν το μόνο απο τα σκυλάκια σας που δεν είχαμε και την καλύτερη σχέση μεταξύ μας, καταλαβαίνω και συμπονάω τον χαμό σας!!!) :(
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα Λενα μου, θα την θυμαστε κι εσεις παντα :) Το ξερω οτι στενοχωριεστε κι εσεις που την εχετε ζησει απο κοντα. Κι ας ηταν λιγακι επιθετικη. Ανυπομωνω να σας δω το αλλο Σαββατο!!
Διαγραφήxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Οι ιστορίες με σκυλάκια μου ραγίζουν τη καρδιά! Πραγματικά όποιος δεν είχε ποτέ του ζώο δεν μπορεί να καταλάβει. Για'μένα ώρες-ώρες είναι παραπάνω και από άνθρωποι, γιατί είναι απλά, ανυπεράσπιστα πλασματάκια που το μόνο που ζητάνε -ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΑΠΛΟΧΕΡΑ!- είναι αγάπη! Δεν μπο΄ρω όυτε να φανταστώ τη στεναχώρια σου, αλλά η σκέψη ότι τουλάχιστον μαζί σας πέρασε μια καλή ζωή γεμάτη αγάπη θα πρέπει να σε ανακουφίζει. Εξάλλου έχεις ακόμα τόσες άλλες γλυκές φατσούλες γύρω σου που περιμένουν το χαμόγελό σου! :-) Να είσαι καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήAnzouya μου, δεν θα το εβαζα πανω απο ανθρωπο (εκτος αν τον αντιπαθω πολυ χαχα). Αλλα ειναι σιγουρα μια ψυχη που σου μαθαινει παρα πολλα. Το δεσιμο με τα ζωα , σε υγιη επιπεδα, χωρις υπερβολες, δηλωνει πολιτισμο και καλοσυνη. Οι ανθρωποι που αγαπουν τα ζωα (που αγαπουν τα ζωα, οχι που εχουν ζωα!) εχουν καλη καρδια!
Διαγραφήκαλο απογευματακι κι ευχαριστω για τα τρυφερα λογια :):)
Υπήρξαν δυο συνονόματές της που ράγισαν και τη δική μας καρδιά... Η πρώτη, ένα πεκινουά που έφυγε πριν 15 χρόνια. Η δεύτερη, ένας μολοσσός- είναι κοντά δυο χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατανοώ τη θλίψη σου... δε φαντάζεσαι πόσο με άγγιξε αυτή η ανάρτηση...
Ηταν και συνονοματες;; Κοιτα συμπτωση :) Αν εζησαν καλα και πολλα χρονια, φευγει η μιση μας θλιψη :)
ΔιαγραφήΚαλο απογευματακι!
Τι κρίμα για τη γλυκιά μουσούδα...τι τυχερή γι α την υπέροχη ζωή της με τα φιλαράκια της και τη δική σας φροντίδα...Τι ωραία παρεούλα έχετε .Μπράβο στην αδερφή, μπράβο και σε εσένα....Τυχερά τα φατσάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερινα μου, ηξερα οτι εσυ θα καταλαβεις και την ομορφη και την ασχημη πλευρα :)
Διαγραφήκαλο μεσημερι:)