•§•§•§•§•§•
Σαββατο πρωι, γυρω στις 9:30, πηγαμε μαζι με την μικρη μου σουπερ μαρκετ. Τρελλαινεται να καθεται στο καροτσακι να της δινω τα πραγματα που ψωνιζουμε και να τα ριχνει μεσα. Στο δρομο που πηγαιναμε, ειδε την παιδικη χαρα και μου ζητησε να κανει κουνια μπελα. Απο περσι το καλοκαιρι ειχε να κανει κουνιες.
"Εχει συννεφια αγαπη μου. Μονο οταν βγαινει ο ηλιος παμε στις κουνιες"
Στην επιστροφη ειχε εναν λαμπερο ηλιο και δεν εχασε ευκαιρια.
Ισμηνη: " Μαμα! Μαμα! Εχει ηλιο. Να κανουμε κουνια μπελα!"
Σταματησαμε και κατεβηκαμε στην παιδικη χαρα. Ειχε μονο αλλο ενα παιδακι, επειδη ηταν πολυ νωρις ακομη για τα ελληνοπουλα ή μαλλον για τους γονεις τους ;) Καναμε ολες τις κουνιες. Στην τσουληθρα με διεταζε "Μαμα κατσε εκει εσυ" κι ετρεχε κι ανεβαινε μονη της τα σκαλοπατακια κι εκανε τσουληθρα.
Αυτη η εικονα μου εμεινε. Η φωναχτη φωνουλα της απο το γελιο, να με διαταζει να μην την κραταω πια, επειδη μεγαλωσε και μπορει μονη της. Και χτυπουσε ο ηλιος τα καστανα κοτσιδακια της και τα ματακια της φαινοντουσαν μελια. Και σκεφτομουν οτι πριν λιγους μηνες, περσι το καλοκαιρι, δεν μπορουσε να ανεβει αυτα τα σκαλοπατακια ουτε αν την επιανα. Εγω την εβαζα αγκαλια να κανει τσουληθρα και την κρατουσα ολη την διαρκεια. Και τωρα μονη της. Και σκεφτομουν πως θα αναπολω αυτη την εικονα που βλεπουν τωρα τα ματια μου, σε λιγα χρονια. Και περνουσαν πολλες σκεψεις απο το κεφαλακι μου. Καμια δεν με μελαγχολουσε. Ας νιωθω να φευγουν τα χρονια σαν νερακι. Αρκει να βλεπω το χαμογελο της. Νιωθω η πιο τυχερη γυναικα στον κοσμο που της αρεσει να περναει χρονο μαζι μου. Που μοιραζομαστε τετοιες στιγμες μαζι. Που δημιουργουμε αναμνησεις. Κι ας μην θυμαται αυτη καποτε αυτη την εικονα, επειδη ειναι μολις 2μιση χρονων. Καπου μεσα της, εχει μπει ενα τουβλακι ευτυχιας.
"Αντε Ισμηνακι μου, παμε σπιτι να παιξουμε με τον μπαμπα μας"
"Λιγο γυρω γυρω ολοι μαμα. Για λιγο μονο"
Σε πεντε λεπτακια ειχαμε μπει στο αυτοκινητο και ξεκινουσαμε για το σπιτι μας.
•§•§•§•§•§•
Χθες αγορασα λουλουδακια. Φυτεψα ηδη τον κροκο μου, που δεν ηξερα οτι εχει τοσο ομορφα ανθακια, διπλα στα μουσκαρι μου. Κλεινουν τα φυλλαρακια τους το βραδυ και τα ανοιγουν με τον ηλιο. Σαν να σνομπαρουν την νυχτα. Να μην την καταδεχονται. Περιμενουν και οι λεβαντες μου και οι βασιλικοι μου και οι μικρες λευκες γαρδενιες και ολα υποσχονται ενα καλυτερο αυριο.
Κι εγω, που γινομαι ευκολοπιστη καποιες ρευστες στιγμες, πιστευω σ'αυτο. Μολις εκτυπωσα και το εγχειριδιο απο το ποτιστικο που εχω ενα χρονο τωρα και δεν ξερω να το χρησιμοποιω. Δεν θα αφυδατωθω ποτε ξανα.
 |
| Τα μουσκαρι και οι κροκοι μου |
κι αλλα που περιμενουν να τα φυτεψω ...
Καλο Σ-Κ
Μια εικόνα... χίλιες λέξεις... χαρισμένες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησες! :-)
Tommy μου, καλο Σαββατοκυριακο!! :)
ΔιαγραφήΠανέμορφη εικόνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάζει σίγουρα το τουβλάκι που λες και γιατί όχι, μπορεί και να τα θυμάται μεγαλώνοντας τα όσα ζείτε τώρα. Γενικά όταν ασχολείσαι με το παιδί και δεν το παρκάρεις κάπου, γεμίζεις κι εσύ και αυτό. Εγώ θυμάμαι πολλά ακόμα κι από εκείνες τις ηλικίες. Ειδικά όσα έκανα μια φορά και μόνο μου έχουν μείνει στο μυαλό.
Πάντως η ηλικία αυτή γύρω στα 3 είναι η καλύτερη. Έχουν πολλή πλάκα τα παιδάκια που μοιάζουν σαν κουκλάκια και περπατούν κάπως περίεργα κι όλο ρωτάνε και χαμογελούν.
Ένα έτοιμο τριών χρόνων θα ήθελα κι εγώ αλλά να μη μεγαλώνει, γίνεται; χααχχα
Καλημέρα!
Δυσκολη ηλικια επιλεγεις, σε προετοιμαζω. Δεν θα σου αφηνει ουτε δευτερολεπτο για τον εαυτο σου :):)
ΔιαγραφήΕγω δεν εχω αναμνησεις απο τοσο μικρη. Μου ερχονται καποιες εικονες στο μυαλο, αλλα νομιζω ημουν μεγαλυτερη. Οπως και να εχει, σημασια εχει οτι το τουβλακι για τον πολυτιμο πυργο που προσπαθουμε να χτισουμε, μπηκε :)
Που και που χρειαζονται και παρκαρισμα τα παιδια. Αν απορροφηθουμε απο τον ρολο του γονιου, οταν θα πεταξει πια μακρυα μας θα ειναι πολυ αργα να μαθουμε να ειμαστε ξανα ανεξαρτητοι. Εχουμε πολλα θλιβερα τετοια παραδειγματα στην Ελλαδα που σερνουν τον ρολο της "μαμακας" και του "μπαμπακα" οταν το "παιδι" ειναι 40 χρονων. Και γελανε και τρυφερα στην ιδεα οτι "ο γονιος ειναι παντα γονιος και βλεπει το παιδι παντα σαν μικρο παιδι". Ετσι το βλεπω εγω τουλαχιστον :)
Αλλη μεγαλη συζητηση:) Παλιοτερα ειχα κατηγορηθει απο μια μπλογκερ οτι παρκαρω συχνα την μικρη :)
Καλο Σαββατοκυριακο σαλονικια μου!
Φυσικά και δεν είναι αυτοκόλλητα τα παιδάκια μας. Και είναι δύσκολος ο ρόλος του γονιού που πρέπει να τους μάθει να είναι ανεξάρτητα.
ΔιαγραφήΔυσδιάκριτα και τα όρια. Το πότε η προσπάθεια του γονιού για ενδυνάμωση του παιδιού και ανεξαρτησία φαντάζει στα παιδικά μάτια για αδιαφορία.
Μικρή πήγαινα μόνη μου στο σχολείο με τα πόδια καθώς ήταν κοντά. Κάποια άλλα παιδιά τα έφερναν από το χέρι οι μαμάδες τους και αναρωτιόμουν γιατί δε με πάει κι εμένα η μαμά μου στο σχολείο. Δεν ξέρω να σου απαντήσω μετά από τόσα χρόνια αν έχω παράπονο, αν μου άφησε κάτι αυτό ή αν καταλαβαίνω πια γιατί δε με πήγαινε. Δεν ξέρω καν τι θα έκανα εγώ η ίδια αν είχα παιδάκι σήμερα.
Μου αρέσει που μεγάλωσα ελεύθερη αλλά κάποιες φορές ένιωθα μόνη. Σε άλλες στιγμές φυσικά μου έδειχναν το ενδιαφέρον τους αλλά σαν παιδί κρατούσα αυτό που δε μου άρεσε.
Μα τι κουβέντα πρωί-πρωί, θα με πάρουν τα ζουμιά.
αχαχχαχα
Για τους άλλους να μη σε απασχολεί ποτέ. Πολλοί πεθαίνουν να κρίνουν τον άλλο και δεν έχει νόημα να μας στεναχωρεί η άποψή τους. Να είμαστε καλά με τη συνείδησή μας και να ακούμε αυτούς που μας αγαπούν.
AnD μου
Διαγραφήμονο απο τα ιδια τα παιδια μας θα κριθουμε καποτε. Οπως κρινουμε κι εμεις τους γονεις μας, μεγαλωνοντας ολο και πιο δικαια :)
Κι εχεις πολυ δικιο, οι ισορροπιες ειναι πολυ λεπτες στο να ξεχωρισουμε την εμπιστοσυνη απο την αδιαφορια και απο αλλες τετοιες εννοιες. Θα κανουμε ο,τι καλυτερο μπορουμε με αγαπη και ο θεος βοηθος χαχαχα :):)
xxxxxx
Άστο καλό, συγκινήθηκα. Δε θέλω και πολύ φαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε πάντα ευτυχισμένη, η μικρή θα είναι σίγουρα γιατί έχει εσένα δίπλα της :)
αρτιστακι μου, σε ευχαριστω για την θερμη ανταποκριση σου στην αναρτηση μου αυτη :) Και για την ομορφια που βλεπεις σε μενα :)
ΔιαγραφήΚαλο Σαββατοκυριακο!
καλημέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι κουκλί έχει γίνει!!
πότε πέρασαν δύο χρόνια ρε συ... απαπαπαααααα
τεσπα
μια συμβουλή: να τα γράφεις. όχι εδώ.
εννοώ νάχεις ένα τεφτέρι με όλα τα υπέροχα, αγνά, αστεία, μοναδικά μαργαριτάρια που θα σου λέει η ισμήνη.
εγώ τόχα ξεκινήσει και μετά με πήρε η μπάλλα...
είναι μεγάλος θησαυρός νάχετε .
πολλά φιλιά
χχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.βλέπω και την φωτο σου απο κάτω με το δικό σου υπέροχο τεράστιο χαμόγελο και τα λακκάκια σου και χαμογελάω και γω! καλή μας άνοιξη!!
πεταλουδιτσα μουυυυυ
Διαγραφήειδες πως περασαν τα χρονια. Σαν χθες μου φαινεται κι εμενα που σαν ανακοινωνα οτι ειμαι εγκυος :) Ειναι υπεροχη, δεν την χορταινω (κουκουβαω). Το ειχα σκεφτει κι εγω να γραφω στιγμες μαζι της, μα δεν το ξεκινησα επισημα. Αν και της εχω φτιαξει μονη μου ενα τετραδιακι που εχει καποια λιγες πληροφοριες για τον πρωτο χρονο ζωης της.
Ειδες τι κουκλα ημουν;; Και τωρα ειμαι, στα ματια αυτων που με αγαπουν, αλλα εκει φαινεται στα ματια μου η αυτοεκτιμηση ε; ε; ε; :):):):) Θα ξαναγινω ετσι, που θα παει!
Σε φιλω πολυ πολυ
xxxxxxxxxxxxxxxx
Υπέροχη η εικόνα σου...η εικόνα της ανεξαρτησίας του παιδιού σου...η μαγική στιγμή της ωριμότητας της...πιο δυνατά χέρια, πιο γερά πόδια, πιο κοφτερό μυαλό...μέρα με τη μέρα!! Απίστευτο; Κι οι μικροί κρόκοι...τι τρυφερό λουλούδι!!καλό Σαββατοκύριακο κοριτσάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήεεεετσι, εεετσι...πιο δυνατα ποδια, χερια, μυαλο. Μαγικο!
ΔιαγραφήΔεν ειχα δει πως ειναι οι κροκοι ποτε. Τυχαια τους ειδα στο φυτωριο και μου αρεσαν. Μικροι βολβοι ειναι . Να, θα προσθερσω φωτογραφια :)
Καλο Σαββατοκυριακο!!!! :)
Είδες? Ανεξάρτητη πια, ανεβοκατεβαίνει μόνη της! Κράτα σφιχτά στην καρδιά τις εικόνες αυτές. Θα τα θυμόμαστε μετά από χρόνια και θα χαμογελάμε γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ*
Βερα μου, ειμαι σιγουρη οτι αυτη η εικονα θα μου μεινει. Ειναι απο αυτες τις δυνατες εικονες που πατας συνειδητα το "save" για να την αποθηκευσεις :)
ΔιαγραφήΚαλο Σαββατοκυριακο γλυκια μου!! :)
πόσο όμορφες στιγμές
ΑπάντησηΔιαγραφήνα τις χαρείτε όσο μπορείτε
μετά τα παιδιά μεγαλώνουν, υπάρχουν άλλες ομορφιές, αλλά αυτές οι "χαριτομενιές" τελειώνουν!
Σωστα Βασω μου, η καθε ηλικια εχει τη γλυκα της. Τωρα προσπαθουμε να χορτασουμε τα ναζια της :)
ΔιαγραφήΚαλο Σαββατοκυριακο!!
Βρε το Ισμηνάκι σου πως μεγάλωσε!! ωραία εικόνα διάλεξες να μας περιγράψεις...μεγαλώνουν πολύ γρήγορα τα παιδάκια μας, κι εγώ γιαυτό πάω παιδική χαρά πάντα με κάμερα ή φωτογραφική!!μην μου ξεφύγει τίποτα!!θα με κοροϊδεύουν οι άλλοι γονείς,χεχε!!αλλά καλύτερα με κάμερα παρά με τάπερ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό ΣΚ!!φιλιά
Και με καμερα και με ταπερ και με ο,τι απολαμβανει ο καθενας Χριστινα μου. Αρκει να ζουμε τις στιγμες και να μην τις προσπερναμε. (εγω ευχαριστως θα εκανα κι ενα πικνικ σε ωραιο παρκο με πρασινο που εχει εδω κοντα)
ΔιαγραφήΚαλο Σαββατοκυριακο :)
υ.γ. καταφερα και σε εβαλα στο blogroll, ειδες;; Τελικα εχει προβλημα με το copy/paste. Αν γραψω την διευθυνση, αντι να την αντιγραψω, την αποθηκευει.
Τι ομορφιά παντού! Σ' εσάς και τα παιχνίδια σας, στον κήπο, στα λουλούδια! Ομορφιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτός ο χρόνος, μ' ενοχλεί που περνάει...
Λιτσα μου
Διαγραφήσκεφτομουν να σε ρωτησω για το φυτωριο που πηγες εσυ, αλλα τελικα κατελληξα να παω σ'αυτο που συνηθιζω απεναντι απο το Cosmos :)
Σ'ευχαριστω για την ομορφια που βλεπεις.
Καλη εβδομαδα!!
Μικρή μου καλύτερα δεν θα φανταζόμουν...Γεμάτη χαμόγελο σαν της ομορφιάς σου η εικόνα...Να απολαμβάνεις τον ήλιο μαζί της και αυτή μαζί σας...;))
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρομαι που σου αρεσε σαλονικια μου :) Την ειχα απολαυσει πολυ εκεινη την ημερα :)
Διαγραφήκαλη εβδομαδα!!