"Γνωστη μου χορευτρια, την εποχη που εκανε διαιτα, ειπε στην παρεα μας κατι που δεν ξεχνω: «Δεν μπορειτε να φανταστειτε με ποσο λιγο φαγητο μπορει να ζησει ο ανθρωπος!» Την ακουσαμε δυσπιστοι. Προσκολλημενοι απο παιδια στην απειλη της μαμας που φωναζε συνεχως «φαε», και «φαε», και «φαε γιατι θα αρρωστησεις». Στην αρχαια προτροπη να γλειψουμε και το τελευταιο κουταλακι απο το πιατο μας γιατι εκει ειναι «η δυναμη μας» και που διχως αυτη τη δυναμη ειναι σαν να μη φαγαμε τιποτε απ'το καταπετασμα που προηγηθηκε. Αργοτερα, στις ενοχες πως εμεις πεταμε το ψωμι στα σκουπιδια, το γαλα στο νεροχυτη, οταν τα σκελετωμενα παιδακια της Αφρικης λοιμοκτονουν- λες και ο μονος τροπος να χορτασουν τα δυστυχισμενα Αφρικανακια ειναι να γινουν Ευρωπη και Αμερικη υπερβαρες- ταυτιστηκαμε με την αποψη πως το καλο και πολυ φαγητο ειναι αναγκαιο για την υγεια μας και την αναπτυξη.
[...]
Ετσι αναθρεμμενοι και φορτωμενοι τις ιδεες, τις περα απο καθε μετρο, που μας χτιζουν διαθεσεις και αισθηματα επειδη ριζωνουν με τοση επαναληψη στις ευαλωτες, φρεσκες παραστασεις της παιδικης ηλικιας, τρωμε και τρωμε και τρωμε με απολαυση μοναδικη, και σαν απο ισοβια ενοχη ή ταμα, μετατρεποντας την λειτουργεια της θρεψης σε αξονα του σπιτιου, της διασκεδασης, της επικοινωνιας, της μερας μας και της υπαρξης μας ολοκληρης.
[...]
Οι περισσοτερες γυναικες, ιδιως οι παλιοτερες, το γνωριζουν καλα πως ο χρονος που εδωσαν για να αποφασισουν τι θα ψωνισουν και τι θα μαγειρεψουν αυριο ειναι δυσαναλογα πολυς σε σχεση με οσα αλλα εκαναν στη ζωη τους. Πως να προλαβει να ωριμασει, να καλλιεργηθει κανεις, οταν σπαταλιεται τοσος χρονος για ενα πιατο φαι;
[....]
Επι χρονια, παρατηρωντας προσεχτικα εμενα ή τους γυρω μου στον τροπο που τρωμε, που παχαινουμε ή που αδυνατιζουμε, που μπορουμε να τηρησουμε μια διαιτα, εχω οδηγηθει σε καποιες σκεψεις. Γιατι η μαχη του ανθρωπου με το φαγητο ειναι ενας πολεμος τρομερος, αποκαλυπτει παραστατικοτατα τη γενικοτερη μαχη με τον εαυτο του.
[....]
Ειναι αυτονοητο οτι το να προσεγγισουμε την αιτια της βουλιμιας μας εχει μεγαλη αξια για τη μαχη μαζι της, διοτι η αιτια ειναι ο πραγματικος εχθρος μας. Καθε αλλη μεθοδος και πιο βασανιστικη και πιο αναποτελεσματικη θα εξελισσεται. "
Με μεγαλη δυσκολια καταφερα και ξεχωρισα καποια κομματια απο το συγκεκριμενο κεφαλαιο, απο το βιβλιο "Μια μεγαλη καρδια γεμιζει με ελαχιστα" της Μαρως Βαμβουνακη.
Αποκαλυπτικοτατο, δεν νομιζετε;
Κι ενα λατρεμενο βιντεακι με απιστευτες σκηνες τανγκο που το εχω χιλιοπαιξει!! Ο χορος παντα με ξεσηκωνει και με κανει να ονειρευομαι το παλιο μου σωμα ..... ή ενα καινουριο ακομη καλυτερο ;)
on line
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
Διατροφικες διαταραχες ψυχης
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το φαγητό ,πιστευω ,είναι πέρα από ανάγκη μια απόλαυση και μια τέχνη πολύ δημιουργική μάλιστα.Το πώς φτάσαμε να το κάνουμε εχθρό μας και να τιμωρούμε τον εαυτό μας μ'αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Θέλει πολύ ψάξιμο μέσα μας και κόπο για να ισιώσουμε όσα στραβώναμε τόσα χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω να θυμάμαι κανένα σπουδαίο σώμα, και το τωρινό δε μ'αρέσει βέβαια,αλλά αυτό το δε ''μ'αρέσει'' δεν είναι τόσο πολύ ώστε να ξεκουνηθώ...Συνήθεια δεύτερη φύση ,βλέπεις...
Ευχομαι πραγματικά να τα καταφέρεις και να φτάσεις στο "ακόμα καλύτερο".
Συμφωνώ απόλυτα σε όλα όσα λες και μάλιστα είχα προχθές αυτή τη συζήτηση με κάποιον λάτρη του φαγητού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ωραίο το φαγητό.
Ναι, έχει να κάνει με τη συμμετοχή όλων τχν αισθήσεων.
Αλλά και πολλά άλλα. Πράγματα που σε εξελίσσουν καθώς εναλάσσονται.
Αυτή η αγάπη για το φαγητό είναι εθισμός και πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα.
Όπως κάθε εθισμός πάει πίσω τον άνθρωπο από όσα η ζωή κρατάει γι'αυτόν και τον υποτάσσει.
Θα πρέπει ο καθένας για τη σωματική και την ψυχική του υγεία πρώτα απ'όλα να βάλει τα όρια του και να βάλει το φαγητό ή την όποια παρόμοια συνήθεια στη θέση που της αρμόζει.
Κι επειτά να ξεχυθεί πάλι στην αναζήτηση της ισορροπίας του χωρίς να τον κρατάν πίσω οι εθισμοί. Ανεξάρτητος κι όχι τυφλός ή μπουκωμένος.
Αντε λοιπόν όσο είναι καιρός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝηστεία και χορό!!!
:))))
Και να γελάς πολύ μωρό μου.Πάντα.
ποσο αληθινα ειναι αυτα τα λογια...ποσοι απο εμας δεν ταυτιζομαστε με ολα αυτα...ακομη θυμαμαι που η μαμα μου με εβαλε τιμωρια σε ενα σκοτεινο δωματιο επειδη ειχα ζητησει κεφτεδακια με πατατες στον φουρνο και ποσο να φαω το παιδακι....δεν ηθελα αλλο και επρεπε να αδειασω λεει το πιατο αλλιως δεν θα μεγαλωσω και θα ειμαι κακο παιδι....ε να,τωρα να με χαιρεται ετσι οπως με εκανε...αααχ,μανα...αν ποτε κανω παιδια ενα ειναι σιγουρα....δεν θα τα πιεσω ποτε να φανε!!!υπαρχουν κι αλλοι τροποι να δειξω την αγαπη μου απο το να μαγειρευω ασταματητα....αχ μανα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν διαφωνω οτι η μαγειρικη μπορει να ειναι και τεχνη. Η ποσοτητα ομως που καταναλωνουμε δεν ειναι :) Δεν ονειρευομαι ενα σωμα μοντελου. Ονειρευομαι περισσοτερη υγεια και ποιοτητα ζωης. Κι αν ειμαι υπερβαρη και απολαμβανω το φαγητο, ξερω οτι αν το καταταξω στη σωστη του θεση, θα μπορω να απολαμβανω ΚΑΙ αυτο ΚΑΙ πολλα αλλα :)
Στην μικρη μου δεν θα εχω να πω πολλα. Τα περισσοτερα θελω να της τα δειξω. Κι αν εγω ειμαι υπερβαρη και φωναζω σε εκεινη να προσεχει, δεν νομιζω οτι θα ειναι και πολυ δικαιη διαπαιδαγωγηση :)
Ας προσπαθησουμε να ειμαστε παραδειγμα προς μιμιση για τα παιδια μας και οχι προς αποφυγη. Οχι οτι και το δευτερο δεν ειναι εκπαιδευτικο μοντελο, αλλα ειναι πιο δυσαρεστη η εκμαθηση ετσι :)
Λογοδιαρροια παλι :)
Καλο απογευματακι Νικη μου!
AnD μου
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θα πρέπει ο καθένας για τη σωματική και την ψυχική του υγεία πρώτα απ'όλα να βάλει τα όρια του και να βάλει το φαγητό ή την όποια παρόμοια συνήθεια στη θέση που της αρμόζει.
Κι επειτά να ξεχυθεί πάλι στην αναζήτηση της ισορροπίας του χωρίς να τον κρατάν πίσω οι εθισμοί. Ανεξάρτητος κι όχι τυφλός ή μπουκωμένος."
Προσυπογραφω :)
Ειμαι κι εγω λατρης του φαγητου και υπερβαρη. Καιρος ομως να συνειδητοποιησω τι ακριβως ειναι αυτο που λατρευω σε αυτη τη συνηθεια. :)
Καλο απογευματακι!
Νηστεια;;; Δεν θα ξαναπιω γαλα;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι δεν θα το αντεξω αυτο :):):)
Σωστη διατροφη και χορο!!!
Ετσι ναι, να ακολουθησω :):)
Καλο απογευματακι Φαραωνα μου
xxxxxxxxxxxxxxxx
Λευκοθεα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήη αληθεια ειναι οτι δεν θυμαμαι να με μπουκωνουν στο φαγητο.
Βεβαια θυμαμαι τη φραση της γιαγιας μου να μου λεει "Αλλη μια κουταλιτσα για τη μαμα, αλλη μια για τον μπαμπα.....αλλη μια για τον προπροπροπαππου σου...." :):):)
Θυμαμαι κι αυτη τη τελευταια κουταλια, που αν την αφηνα θα με αφηνε ο γαμπρος. Ετσι μας ελεγε εμας :)
Αλλα ακομα κι αν δεν σε μπουκωνουν στο φαι, η ζωη των ελληνων εκτυλισσεται γυρω απο ενα τραπεζι με φαγοποτι. Αυτο απο μονο του δεν τονιζει την λαθος διατροφη μας; Ή εγω το βλεπω ετσι;;
Οπως και να εχει, ποτε δεν ειναι αργα Λευκοθεα μου να ψαξουμε να βρουμε τον πραγματικο λογο που εχουμε παραπανω κιλα. (Αν κι εσυ εισαι πολυ πιο αδυνατη απο μενα). Γιατι με μια διαιτα μπορει να τα χασουμε και να τα ξαναβαλουμε, αν δεν αλλαξουν πρωτα στη συνειδηση μας καποια πραγματα.
Καλη μας επιτυχια λοιπον :):):)
Και καλο απογευματακι!!