" Θα επρεπε την παγκοσμια ημερα των τυφλων να την περναμε ολοι με τα ματια κλειστα"
Αυτο το Σαββατοκυριακο , λογω της εξετασης που λεγαμε, εμεινα στο κρεβατι δυο 24ωρα. Πως νιωθουν αραγε οι γυναικες που εχουν δυσκολη εγκυμοσυνη κι αναγκαζονται να κρεβατωνονται για πολυ καιρο;;;
Κι ακομα ακομα, πως νιωθουν οι ανθρωποι που καποια αναπηρια τους εχει καθηλωσει σε ενα κρεβατι;;
Εβλεπα τον Δ να τρεχει ολο το Σαββατοκυριακο πανω κατω και στην ουσια δεν ειχα και πολλες αναγκες. Φαγητο τρεις φορες την ημερα και νερο για τα χαπια μου. Αυτα χρειαζομουν μονο. Φαγητο εκανε το Σαββατο. Τοσο νοστιμο και αρκετο, σε ποσοτητα, που δεν χρειαστηκε να ξαναμαγειρεψει. Πως τα βγαζουν περα αραγε καποιοι που οι δικοι τους ανθρωποι χρειαζονται περισσοτερη φροντιδα;;!
Ποσες φορες συνειδητοποιουμε ποσο τυχεροι ειμαστε που μπορουμε να αυτοεξυπηρετουμαστε;;!!!! Ισως, την ημερα των ανθρωπων με αναπηρια, να επρεπε να την περναμε ολοι καπως ετσι, για να εκτιμησουμε οσα θεωρουμε δεδομενα και να σεβαστουμε περισσοτερους ολους οσους παλευουν καθημερινα για να ζησουν. Και να καταλαβουμε οτι, το να σηκωθουν να πανε να βαλουν ενα ποτηρι νερο, για καποιους, δεν ειναι και τοσο απλη υποθεση!!
Ισως, αν ολοι συνειδητοποιουσαμε ποσο δυσκολη ειναι η καθημερινοτητα για καποιους ανθρωπους, δεν διανοουμασταν καν να παρκαρουμε μπροστα σε ραμπες και σε θεσεις για αναπηρους!!!
Ισως.....
Λέμε ίσως...
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ασχετα από το θέμα σου, θέλω να χαμογελάς και να απολαμβάνεις αυτό το μοναδικό που τώρα σου συμβαίνει.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Katerinaki mou,
ΑπάντησηΔιαγραφήTa diavazo ta eyxarista nea sou,kai xairomai me tis xares sou asxeta an den exo xrono gia sxolia.
Na prosexeis ton eayto sou kai to mpempoulini kai ligi ksapla den vlaptei!!!
Filia pollaaaaaaaaaa
Να προσέχεις μικρή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούς; Καλά σου κάνει ο Δ. σου
όσο για το θέμα που θίγεις...
σκέφτομαι πως αν βρεθούμε έστω και για λίγο σε μια παρόμοια κατάσταση,ίσως και να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε.Να καταλάβουμε
Μα σαν σταθούμε και πάλι στα πόδια μας,τα ίδια και χειρότερα θα κάνουμε
Τελικά το θέμα είναι κατά πόσο είσαι άνθρωπος...
χχχχχχχχχχχχχχχ
Γλαρενια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι βεβαια χαμογελαω!!! Αυτο γραφω στην αναρτηση! Αν δεν χαμογελαμε εμεις που τα εχουμε ΟΛΑ τοτε ποιος θα χαμογελασει;;; :):):)
Καλο απογευματακι!!!!
Παναγιωτα Ολλανδεζα μου
μπαινω και περιμενω πως και πως αναρτηση σου απο τα ξενα :):) Σε γκρικλις.... σε κινεζικα... σε ο,τι θελεις :)
Πολλα πολλα φιλια!!
anima μου
κι εγω αυτο που λες πιστευω. Γι' αυτο θεωρω οτι μια μερα το χρονο θα επρεπε να ερχομαστε στη θεση τους για να μην ξεχναμε ΠΟΤΕ!!! Ασε που θα γινουμε ακομη πιο ευτυχισμενοι οταν εκτιμησουμε οσα εχουμε!!! :)
Πολλα φιλια ανιμακι μου!!!!!
Εχω περάσει δύο μήνες κατάκοιτη σε κρεβάτι νοσοκομείου λόγω σοβαρής χειρουργικής επέμβασης και άλλους δύο στο σπίτι αναρρώνοντας με τρομερούς πόνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μητέρα μου ήταν ηρωίδα.
Είχε να αντιμετωπίσει και το πρακτικό μέρος της υπόθεσης, αυτό που λές + ότι ούτε τουαλέττα μπορούσα να πάω, ούτε να πλυθώ ούτε τίποτα, αλλά και το ψυχολογικό.
Να ακούει δλδ το ίδιο το παιδί της (ιδίως τον καιρό που ήμουν στο νοσοκομείο) να ουρλιάζει "Ανοίξτε το παράθυρο να πέσω", "Θέλω να πεθάνω", "Θέλω ευθανασία" , "Γιατί σε μένα" και τα συναφή, αυτά δηλαδή που μέσα στον πόνο τους ξεστομίζουν οι άνθρωποι.
Πέρασαν δύο χρόνια και έχω καταλήξει στο εξής:
1: Δε θέλω να το ξαναπεράσω αυτό για τίποτα στον κόσμο.
2: Αλλά μέσα από αυτό ανακάλυψα πόσοι με αγαπούν και πόσο πολύτιμη είναι η ζωή, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή.
3: Πολλές φορές σκέφτομαι πως υπάρχει κόσμος που ΟΛΗ ΤΟΥ Η ΖΩΗ περνάει έτσι. Με αναπηρία και πόνους. Πολύ συχνά το σκέφτομαι.
Και τότε γίνομαι κακιά, κλείνω το τηλέφωνο στις φίλες που μου κλαίγονται για τα γκομενικά τους, τη λέω σε κόσμο όταν αγχώνονται για μαλακίες κτλ..και γενικώς γίνομαι υπερβολική και επιθετική χωρίς λόγο πολλές φορές.
Ούτε αυτό είναι υγιές αλλά τι να κάνω, από τότε που ξαναπερπάτησα αισθάνομαι "Η Βασίλισσα Του Κόσμου"!!
εφυγε η αναρτηση με τς φολες??
ΑπάντησηΔιαγραφή-τι καλα!!
Λοιπον να σου πω ..περισσοτερο φοβαμαι την αναπηρια του μυαλου
το αλτσχαιμερ..
σεβομαι απολυτα τους ανθρωπους με ειδικες αναγκες και πιστευω πως αναπτυσουν τεραστια δυναμη ωριμοτητα και περηφανεια που εμεις δεν διανοουμαστε
αλλα οταν σε προδιδει το μυαλο
τοτε χανεις ακομα και την αξιοπρεπεια σου..
χωρις να το καταλαβαινεις καν
-το τρεμω αυτο!
φιλια Κατερινακι μου
Είχα διαβάσει για κάποιο κοστούμι που εξομοίωνε την "φυσιολογική" σωματική κατάσταση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας μαζί με τις συνήθεις ασθένειες που κουβαλάει μαζί της .
ΑπάντησηΔιαγραφήΖύγιζε λοιπόν κάποια κιλά , σε κάποια σημεία ήταν άκαμπτο και είχε ειδικά καρφάκια σε ευαίσθητες περιοχές όπως τα γόνατα για να δείξει στον εκάστοτε χρήστη του τι σημαίνει αρθριτικά και άλλα τέτοια όμορφα .
Πήραν λοιπόν τέτοια κοστούμια σε κάποια χώρα της Ευρώπης και τα πέρασαν από τα σχολεία για να τα προβάρουν οι μαθητές και να δουν πως ακόμη και να περπατήσει λίγα μέτρα ένας ηλικιωμένος θα μπορούσε να θεωρηθεί άθλος ....δεν ξέρω για τα αποτελέσματα αλλά φαντάζομαι πως σε ορισμένους θα ξύπνησε κάποιο σεβασμό για όλους αυτούς που το βάσανο έγινε καθημερινότητα .
Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι Κατερίνα μου .... χαιρομαι που όλα πηγαίνουν καλά ... φαντάζομαι πόσο πολύ θα άλλαξε η καθημερινότητά σου ...και πόσο θα αλλάξει ακόμη :)
Φιλιά πολλά !!!
patsiouri μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγω γινομαι υπερβολικη καποιες φορες. Σε καταλαβαινω.... και δεν εχω περασει καν τη δικη σου δοκιμασια. Προσπαθω οσο μπορω να μην χαλιεμαι με πραγματα που διορθωνονται.
Εχω γκρινιαξει και για γκομενικα και γιατι μου χαλασε το μαλλι η βροχη :):) Με μετρο ομως και με το αναλογο χιουμορ. Δεν γινεται να ειμαστε παντα μεσα στην τρελλη χαρα επειδη υπαρχουν και χειροτερα..... εχουμε και τις μαυρες μας. :)
Αλλα θα ηθελα να μπορουσα να παροτρυνω τον κοσμο να μαθει να σεβεται περισσοτερο καποιους ανθρωπους που εχουν ισα δικαιωματα με εμας στην κοινωνια αλλα τους κανουμε τη ζωη δυσκολη. Και μονο με συχνη βιωματικη "εκπαιδευση" σκεφτηκα οτι θα μπορουσε να γινει. Οχι οτι θα γινει ποτε.... αλλα ωραια δε θα ηταν;!
Καλημερααα!!!
Ταλι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν το εχω σκεφτει ετσι. Με μια γρηγορη σκεψη προτιμω την αναπηρια του μυαλου. Δεν χανει την αξιοπρεπεια του κανεις "αρρωστος" !! Βεβαια ισως να ειναι ακομη πιο δυσκολο για αυτον που τον φροντιζει , επειδη δεν ειναι συνεργασιμοσ ο "ασθενης". Μακρια απο εμας ολα!!
Και οσο σκεφτομαι οτι βραβεια για γυναικα και αντρα της χρονιας δινονται σε λαθος ανθρωπους !!:)
Θα επρεπε να τους βραβευουμε που καταφερνουν να επιβιωνουν αναμεσα σε μας... τα Τερατα!!
Καλημερα συννεφιασμενη!!
xxxx
Ηλια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραια ιδεα αυτο με το κουστουμι-εξομοιοτη!!! Μακαρι να ερχοταν κατι παρομοιο και στην Ελλαδα!!!!
Η καθημερινοτητα μου δεν εχει αλλαξει σχεδον καθολου. Ευτυχως εχω μια πολυ καλη εγκυμοσυνη και δουλευω κανονικα!! Με τα βαρη και τις δουλειες του σπιτιου προσεχω λιγακι παραπανω...... αλλα μη φανταστεις οτι πριν μεινω εγκυος καθε μερα ειχα φασινα :):):) Δεν ειμαι και καμια τρομερη νοικοκυρα :):)
Το ο,τι προβλεπεται να αλλαξει κατα πολυ η ζωη μου ομως, ειναι αληθεια. Ουτε να το διανοηθω δεν μπορω ακομη. Καθε φορα που παμε στον γυναικολογο και βλεπω την μπουμπου μας στον υπερηχο με πιανει δεος.... για το θαυμα της ζωης!!!! Ανεκαθεν η βιολογια και η γεννετικη με μαγευαν :) Μου ειναι αδιανοητο οτι μεγαλωνει ενα πλασματακι μεσα μου!!
Καλημερα καλε μου φιλε!!!!!