Περασα ενα ομορφο Σαββατοκυριακο. Ειδα τις φιλες μου για κρασακι και τα λεγαμε για πανω απο εξι ωρες. Περασα και χρονο με τον Δ. Πηγαμε για καφεδακι σε παιδοτοπο την Κυριακη, το βραδυ για άλλο καφεδακι σε φιλους και μετα το μπανιαρισμα, τα παραμυθια και τον υπνο της μικρης καθισαμε οι δυο μας. Πηρα αγκαλια τα καστανα Πηλιου που ειχαμε παρει απο την λαικη και βλεπαμε ενα ντοκιμαντερ στο National Geographic για το ποσο μοιαζουν οι σεξουαιλκες μας συμπεριφορες με αυτες των πιθηκων και χιμπατζιδων. Πολυ εντυπωσιακο! Ειδαμε και για εναν πλανητη σχεδον στο μεγεθος της γης, σε σωστη αποσταση απο εναν "ηλιο" που τηρει τις προυποθεσεις για να υπαρχει ζωη στον πλανητη. Απεχει 1200 ετη φωτος ομως και μαλλον θα αργησουμε πολυ να σιγουρευτουμε.
Αυτο το Σαββατοκυριακο ειχα αναγκη να ηταν τριημερο. Χθες ενιωσα τετοια ηρεμια στον καναπε, εκει αγκαλια με τα καστανα μου, διπλα στον Δ... Σκεφτομουν τι καλα θα ηταν να μην δουλευα την επομενη, να μην ειχα να ξυπνησω πρωι για την Ισμηνη και την Φλαππυ.
Και τι θα εκανες βρε Κατερινα; Ποσο θα κοιμοσουν;
Θα εβλεπα ενα ωραιο θριλερ, που εχω τοοοοσο καιρο να δω και θα κοιμομουν στις 4. Θα ξυπνουσα στις 9 και αν ελειπε η μικρη και ημουν μονη με τον Δ, θα εφτιαχνα ελληνικο και τυροπιτα και θα ξυπνουσα τον Δ να φαμε πρωινο μαζι (σεναριο επιστημονικης φαντασιας για οσους μας ξερουν). Αυτο. Τοσο απλο. Μετα θα μπορουσα να εχω και την μικρη και την Φλαππυ. Να ξυπνησω σημερα στις 9 και να φαω πρωινο με τον αντρα μου. Αυτο ηθελα.
Δευτερα σημερα ξανα. Εγραψα λιστα με οσα θελω να κανω την επομενη εβδομαδα και να το βαλω στις συνηθειες μου. Θα ετοιμαζω τα ρουχα της εβδομαδας απο Κυριακη για να μην εχω να σκεφτομαι τι να φορεσω καθημερινα και στο τελος να βαζω κατι απλο και τα ιδια και τα ιδια. Εσενα σου φαινεται κουτο, αλλα εμενα με ενθουσιασε η ιδεα.
Σκεφτομουν την Αννα. Θα χαιροταν για μενα. Θα χαιρεται αυτες τις μερες αν με διαβαζει. Τη σκεφτομαι συχνα, αλλα εχω δεχτει οτι ειναι εξαιρετικα δυσκολο να χωρεσει αυτη την περιοδο στη ζωη μου.
Συνεχιζω τις λιστες μου. Εχω περιθωριο να βαλω ακομη ενα πραγμα στην λιστα μου για την επομενη εβδομαδα. Οχι πολλα καρπουζια κατω απο την ιδια μασχαλη.
Ουφ.... ποιος λεει στην Τζενη οτι παλι δεν θα καταφερω να παω Λαρισσα.....
Αχ, αυτό το πρωινό..μακάρι να το κάναμε έτσι μια στο τόσο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ ξεκίνησα λίστα για το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι (γιούχου δηλαδή...)
Αχ Βερα μου....κι εγω χριστουγεννιατικα χαζευω τωρα :)
Διαγραφήκαλημερα
Κάτκα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρέσουν τα γήινά σου όνειρα (χρόνος για πρωινό με τον άντρα σου).Κι ας φαίνονται δύσκολα και μακρινά. Τι θα έλεγες και για ένα γήινο Σαββατοκύριακο στην Κωνσταντινούπολη,αν βολεύει με τα προγράμματά σας;
Στη λίστα σου με τα πράγματα βάλε και την Άννα σε παρακαλώ, δηλαδή εσένα σε προτεραιότητα.
(Κοφτή είμαι σήμερα..)
Φιλιά πολλά,
Νατάσσα Μαν.
γηινο Σαββατοκυριακο στην Κωνσταντινουπολη;;;; Θα εβαζα τα κλαμματα απο τη χαρα μου αν μπορουσα να παω :) Δεν μπορω, αλλα δεν πειραζει. Θα παω καποια στιγμη :)
ΔιαγραφήΤην Αννα δεν μπορω να τη βαλω στην λιστα μου δυστυχως φιλεναδα. Υπαρχουν καποιες άλλες προτεραιοτητες (δεν θυμασαι την αναρτηση που ειχε χαλασει το αυτοκινητο , εκτυπωτες, ενδοεπικοινωνια κτλ κτλ;;;;) Και ειναι και κατι άλλο μεγαλο που χρειαζομαι οποτε καποιες αλλες αναγκες πανε λιγακι πισω. Δεν γινεται να γινουν ολα :)
Φιλακια ομορφη!
Και γω έτσι θα ένιωθα για την Κων/πολη. Τέτοια συγκίνηση όμως νιώθω κι όταν έρχομαι στη Θεσσαλονίκη. Κάτι κάνουν κάποιοι τόποι και μας μαγεύουν.
ΔιαγραφήΟΚ κορίτσι μου, εσύ ξέρεις καλύτερα τις τωρινές ανάγκες. Τα είχα ξεχάσει αυτά με τους εκτυπωτές κτλ, δίκιο έχεις.
Φιλάκια κι από μένα!
Νατάσσα Μαν.
Καλημερα Νατασσα μου :)
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Κατερινιώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ δε θέλω τα μνημόσυνα, ούτε με σφαίρες!
Εχω την εντύπωση πως δε μπορώ να διαχειριστώ τον πόνο των άλλων, δεν το αντέχω. Ασε που δεν χωράει να στριμωχτεί μέσα μου και να κάνει παρέα με τον δικό μου...
Με τον δικό μου πόνο, τον γνώριμο, με τη δικιά μου θλίψη ξέρω πως να τα κουτσοβολέψω...
Στο πρόσφατο μνημόσυνο της θείας μου δεν πήγα. Ξέρει και η δικιά μου θεία...εξάλλου της μιλάω πολλές φορές, δεν υπάρχει λόγος να κλείνουμε "ραντεβού" σε μνημόσυνα!
Είμαι και εγώ της λίστας...φτιάχνω λίστες με ψώνια, λίστες με υποχρεώσεις, λίστες δώρων μέχρι και εβδομαδαία λίστα "κολατσιό στο σχολείο" έχω φτιάξει...Λειτουργώ καλύτερα με τα όρια της λίστας και κάθε φορά που τα καταφέρνω, νιώθω νικήτρια!!!!
Σε φιλώ καλή μου...
**Αννιώ**
Μου αρεσε ετσι οπως το εθεσες....δεν χρειαζεται να κλεινουμε "ραντεβου" :) Εγω θα παω, επειδη ξερω οτι θα ηθελε πολυ η μαμα μου να ειμαι διπλα της. Ειδαλλως ουτε θα το σκεφτομουν.
ΔιαγραφήΕτσι κι εμενα με βοηθουν πολυ οι λιστες. Κι αν καταφερω και κανω μια λιστα με 5-6 πραγματα και τα σβησω ολα στο τελος της εβδομαδας, νιωθω σουπερ ηρωας :) :) :)
Φιλακια Αννιω μου
καλή μου σκέψου πώς αν δε πας εσύ δε θα πάει κανείς και ποιός θα κάνει το μνημόσυνο; μόνο ο παπάς; εξάλου σκέψου πως εσύ χαίρεσαι τα χριστουγεννιάτικα ο νεκρός άνθρωπος τί χαίρεται; το χώμα; και οι πενθούντες αυτόν τον άνθρωπο επίσης είναι σε άσχημη θέση! θέλω να πω καλό μου κοριτσι πως δόξα το θεό εσύ έχεις την τύχη να είσαι χαρούμενη και πάντα έτσι να είσαι κοριτσάκι μου, μα να σκεφτεσαι ότι κάποιοι πονάνε! να είσαι κοντά τους γιατί σε αξίωσε ο θεός να μπορείς να προσφέρεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη μου ανωνυμη φιλη,
Διαγραφήμε ολο το σεβασμο στα δικα σου πιστευω, για μενα η εκκλησια και τα μνημοσυνα ειναι απλα εμποριο που δεν απολαμβανω. Ο νεκρος εχει απεγκλωβιστει απο τα ανθρωπινα παθη. Ετσι θελω δυνατα να πιστευω, γιατι αν η θεια μου δει τι ατμοσφαιρα θα επικρατει στο μνημοσυνο, μονο ομορφα δεν θα νιωσει. Αυτα ειναι ομως δικες μας μικροπρεπιες, δεν ασχολουνται οι νεκροι με τα παθη μας :)
Η θεια μου ειναι στην αγκαλια της γιαγιας μου και του παππου μου καπου πολυ πολυ μακρυα απο εμας. Φυσικα και θα παω στο μνημοσυνο. Οχι για την θεια μου. Για την μαμα μου, επειδη θα με εχει αναγκη διπλα της. Ενας χρονος ειναι πολυ μικρο διαστημα για οσους την ζουσαμε απο πολυ κοντα.
Λυπαμαι αν σε στενοχωρεσουν τα πιστευω μου. Δεν θελω να δειχνω ασεβεια στα πιστευω των αλλων. Μεσα μου ομως, η εκκλησια απεχει πολυ απο την θρησκεια. Σ'ευχαριστω για το ευγενικο σχολιο σου :)
Μια ομορφη μερα να εχεις !
Φίλη μου καλησπέρα. Πριν απο πολλά χρόνια έχασα κι εγώ την δική μου θεία (η μια απο τις αγαπημένες μου) σε ηλικία μόλις 52 ετών. Πάντα ήμουν κατά όλων αυτών. 9μερα, 40μερα, τρίμηνα, 9μηνα κλπ... τα θεωρω μια πολλαπλή επανάληψη και υπενθύμιση της απώλειας, λες και θα μπορουσαμε ποτέ να ξεχάσουμε τον πονο που βιώσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παράδοση λεει οτι όλα αυτά ανακουφίζουν το νεκρό γαληνεύουν την ψυχή του και μας νιώθει διπλα του. Δεν ξερουμε αν ισχυει και μάλλον ποτέ δεν θα μαθουμε. Ήθελα να ειμαι σε καθε μνημόσυνο της θείας μου αλλα οχι γιατί τα πιστευω, αλλα όπως κι εσυ γιατί ήθελα να ειμαι κοντά στα αγαπημενα μου πρόσωπα. Ξέρω και φαντάζομαι πόσο δύσκολο και ανυπόφορο είναι αλλά μάλλον και η μαμά σου θα σε θελει διπλα της. Κουράγιο λοιπόν και συνέχισε να μιλας στη θεια σου. Αυτό θα τηνανακουφίζει περισσσότερο ειμαι σίγουρη...
Φιλιά πολλά
Μαρία
φιλη Μαρια
Διαγραφήσε ευχαριστω για τα ομορφα λογια. Στο μνημοσυνο δεν ξερω αν θα "θυμηθω" τον χαμο της θειας μου. Η αληθεια ειναι οτι τις περισσοτερες μερες αυτου του χρονου τις εζησα σαν να μην ειχε πεθανει. Καποιες στιγμες,μετα απο τοσα χρονια συνηθειας, σηκωνα το τηλεφωνο να της τηλεφωνησω, να της πω οτι εφτασα στον προορισμο μου, επειδη ανησυχουσε πολυ παντα οταν ταξιδευα κι εκεινα τα λιγα δευτερολεπτα ενιωθα τα ματια μου να υγραινουν απο δακρυα και να στεγνωνουν κατευθειαν. Τι παραξενες αντιδρασεις εχουμε :)
Θα παω στο μνημοσυνο. Και μη μου ανησυχεις, θα ειμαι καλα :) Και η μαμα μου θα ειναι καλα, επειδη θα εχει εμενα και την αδερφη μου διπλα της :)
Καλη σου μερα!!
Ξέρω τι λες, με τη θεια μου δεν μιλουσαμε ιδιαίτερα στο τηλεφωνο, την εβλεπα αρκετα συχνά. Αλλα την πρωτη χρονια στη γιορτή της που σηκώθηκα και θυμηθηκα οτι δεν θα λεγαμε χρονια πολλά η μια στην άλλη (Την έλεγαν Ντίνα κι εμενα Μαρία-Ελένη) και έκλαιγα για ώρες.
ΔιαγραφήΔυστυχως οι απώλειες ειναι στη ζωη.... ευχομαι να περασει αυτή η μέρα όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Σε φιλώ :)
Σ'ευχαριστω Μαρια μου :)
Διαγραφήχαρας σε αυτόν που πήγε dee dee! χαρας σε αυτόν που πήγε! και στα παιδιά του! αυτά την πόνεσαν και αυτά πονούν! όλοι οι άλλοι ό,τι και να λέμε ...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνωνυμε φιλε,
Διαγραφήευτυχως ή δυστυχως η θεια μου ηταν ελευθερη, δεν ειχε συζυγο και δικα της παιδια. Εμας, τα 4 ανηψια της, ειχε σαν παιδια της. Καταλαβαινω ομως τι ηθελες να επισημανεις.
Μερικες φορες παιζει μεγαλο ρολο ποτε "φευγει" καποιος. Η θεια μου ηταν 67 χρονων, μολις ειχε αρχισει να παιρνει την συνταξη της και ονειρευομασταν ταξιδακια και ξεκουραση. Παντα θα νιωθω οτι εφυγε πολυ νωρις. Αυτος νομιζω ειναι ο πιο βασικος λογος που δεν μπορω να "δεχτω" μεσα μου τον θανατο της. Ειχε πολλα να ζησει ακομη. Δυστυχως ομως η ζωη γραφει ερημην μας το σεναριο.
Καλη εβδομαδα να εχεις :)