Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

τολμη

Ειχα διαθεση να παω στην Αννα. Ισως καταφερω την επομενη εβδομαδα να της τηλεφωνησω. Αν κι αυτο δυσκολο το κοβω, αλλα τουλαχιστον μεχρι τελος του μηνα πρεπει να τα καταφερω.

Θα της ελεγα γι'αυτα τα 26 λεπτα του Μπουταρη που με εκαναν να τον θαυμασω.




Που με εκαναν να τολμησω κι εγω ξανα να ονειρευτω μεγαλα πραγματα.

Ξεθαψα κι αυτο που ειχα διαβασει στο βιβλιο μου.
"Αν δεχτει κανεις να βγαλει την ετικετα της δειλιας μπορει να ξυπνησει πολλα συναισθηματα. Αν νιωθετε φοβο, το να πειτε «Ειναι επειδη ειμαι δειλος» δεν εξηγει τιποτε, αλλά δημιουργει μια ασφαλεια, ειναι ενας λογος. Μ'αυτον τον τροπο αποφευγετε να αντιμετωπισετε αμεσα τον φοβο. Το «φοβαμαι» υπονοει οτι θα μπορουσατε και να μη φοβαστε. Το «ειμαι δειλος» ειναι ενας αυτοπροσδιορισμος, δεν μπορειτε να κανετε αλλιως. Αυτο σας αφαιρει την ευθυνη, κατα καποιον τροπο.»

Η νοημοσυνη της καρδιας - Isabelle Filliozat

Ειδα αλλη μια ομιλια στο TEDx. Του Γιωσαφατ Ματθαιου. Και ξαναθυμηθηκα τα μαθηματα ζωης





Ολα σαν να συνωμοτουν σημερα να τολμησω. Να παψω να κρυβομαι πισω απο τη δειλια μου. Κι αλλες φορες με πιανει αυτος ο ενθουσιασμος. Ειδικα τετοια εποχη, που ξυπναω, βλεπω αυτον τον υπεροχο καιρο και ειμαι γεματη ενεργεια και καλη διαθεση απο το πρωι. Και ονειρευομαι και ονειρευομαι. Κι εχω διαθεση να μιλαω με ανθρωπους που τολμουν να ονειρευτουν. Κατεβαζω τα ματια αν πετυχω κανεναν γκρινιαρη που θα μου κοψει τα φτερα. Που θα με προσγειωσει για το καλο μου. Γεμισαμε ανθρωπους που μας προσγειωνουν για το καλο μας. Εχει γινει καχυποπτος ο κοσμος. Κυνικος, απαισιοδοξος, μοιρολατρης. Κι εγω; Κι εγω μια απο τα ιδια. Με μικρες αναλαμπες αισοδοξιας. Σ'αυτες στηριζομαι. Καποια μερα, λεω, δεν θα ειναι μονο λογια. Θα κανω πραξη οσα ονειρευομαι. Καποια μερα θα τολμησω. Μονο να μην παραιτηθω. Να μη θεωρησω οτι αφου δεν τα καταφερα μεχρι τωρα, τελειωσε ο χρονος μου. Δεν μπορει. Καποια μερα θα ειναι η δικη μου η μερα. Και ειμαι σιγουρη οτι το πιο δυσκολο απο ολα ειναι μεχρι να φτασω σε εκεινη τη ρημαδα μερα. Οχι το απο εκει και μετα. Η αποφαση. Η δυσκολη αυτη αποφαση να τολμησουμε. Να υποστηριξουμε τα ονειρα μας. Να κανουμε ο,τι ονειρευομαστε. Κι αν δεν ξερουμε τι ακριβως ειναι αυτο, να βγουμε στο κυνηγι του. Να μην παραιτηθουμε. Να παψουμε να υποτιμαμε τον εαυτο μας. Να πιστεψουμε οτι ολα ειναι εφικτα.
Θυμαμαι κατι που μας ελεγαν οι καθηγητες μας στην Ρουμανια "Ο πιο σιγουρος τροπος να αποτυχεις σε μια εξεταση, ειναι να μην πας!"
Θελω να παω λοιπον.
 
 

2 σχόλια:

  1. Dee Dee μου,
    ο φόβος είναι που μας κρατά πίσω και δε μας αφήνει να ξετυλίξουμε τον εαυτό μας σε πλήρη ανάπτυξη. Σκέψου πόσες φορές φοβόμαστε πχ να αλλάξουμε δουλειά, σχέση, φιλίες, ακόμα και στυλ στο ντύσιμο (για να πάω σε κάτι πιο πεζό) κτλ και μένουμε στα ίδια, τα οποία δε μας ικανοποιούν πια τόσο πολύ.

    Τα βιντεάκια δεν τα είδα ακόμα, αλλά είπα να σου σχολιάσω έτσι κι αλλιώς. Φιλοξενώ στο σπίτι για όλη την τρέχουσα βδομάδα και έχω λιγότερο χρόνο από ό,τι συνήθως. Θα τα δω όμως κάποια στιγμή αργότερα.

    Να πας στην Άννα, αφού το έχεις ως επιθυμία! Μην αφήνεις τις ευκαιρίες σου για (αυτο)εξέλιξη για αργότερα!

    Φιλιά πολλά
    Νατάσσα Μαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νατασσα μου

      ετσι ειναι οπως τα λες :) Ελπιζω να περασεις ομορφα με τους φιλοξενουμενους σου και μην ανησυχεις που δεν εχεις χρονο για βιντεακια και σχολια εδω. Εμεις εδω θα ειμαστε και μετα :)

      Μια ομορφη εβδομαδα σου ευχομαι!!

      Διαγραφή