μηπως ηρθε η ωρα να απογαλακτιστω;

Χαζευα τα μαλλια μου στον καθρεφτη του ασανσερ και σκεφτομουν οτι εχουν πλεον ολα, μεχρι κατω, το φυσικο τους χρωμα. Και θυμηθηκα τη θεια μου. Της αρεσε τοσο το χρωμα των μαλλιων μου.
"Αλλες θα πληρωναν για να εχουν το δικο σου χρωμα και δεν μπορουν να το πετυχουν κι εσυ τα βαφεις αλλο χρωμα;;"
Ε να που τωρα δεν τα βαφω, αλλα η θεια μου δεν ειναι πια εδω. Σε εναμιση μηνα σχεδον θα εχει περασει ενας χρονος που εφυγε. Μεσα σ'αυτο τον χρονο προσπαθησα να τη φανταστω να μας βλεπει απο καπου ψηλα. Μακρυα απο τα ανθρωπινα παθη, για να μη στενοχωριεται με οσα γινονται εδω κατω στη γη. Με την μικροπρεπεια μας. Αλλα να, ενα ειδος επικοινωνιας μαζι της την ειχα αναγκη. Καποια πρωινα, στην βολτα με την Φλαππυ, σηκωνα το κεφαλι ψηλα και της ψυθιριζα να μη στενοχωριεται. Αλλά ποτε δεν ενιωσα οτι επικοινωνησα μαζι της με καποιο τροπο. Ουτε ειχα την αισθηση ποτε οτι ειναι κοντα μας. Ο,τι απο καπου μας βλεπει. Ολα αυτα τα μεταφυσικα δηλαδη που ακουγονται. Σε μενα που το ειχα αναγκη, δεν εμφανιστηκε τιποτα. Το πηρα αποφαση λοιπον οτι μετα απο αυτη τη ζωη μαλλον τιποτα δεν υπαρχει. Εδω ο,τι κανουμε.

Διαβασα σημερα για το γαλα. Οτι, οχι μονο δεν μας κανει καλο, αλλα μας βλαπτει κιολας. Εκτος αν ειμαστε μοσχαρακια. Οτι ειμαστε το μονο θηλαστικο που μετα τον απογαλακτισμο απο τη μαμα μας, συνεχιζουμε να εχουμε το γαλα στη διατροφη μας. Για ποσες ασθενειες μπορει να ευθυνεται.
Ανεφερα σε καποιους ανθρωπους γι'αυτα τα δυο αρθρα που διαβασα

1.  Γαλα...ο λευκος χρυσος

2.  Γαλα ή δηλητηριο;

Απο καποιον πηρα την απαντηση "Γιατι εμεις τι παθαμε που μεγαλωσαμε ετσι;"
Αυτη η ατακα με εκνευριζει παντα. Για οποιοδηποτε θεμα. Πρωτον, επειδη εμεις δεν ειμαστε και τοσο αντικειμενικοι ωστε να κρινουμε "τι παθαμε μεγαλωνοντας ετσι"  και δευτερον, επειδη δεν ειναι και τοσο επιστημονικα τεκμηριωμενη μια τετοια απαντηση. Οπως και να εχει, εγω αποφασισα να τα ψαξω παραπανω. Επειδη μου φαινονται πολυ πιθανα οσα γραφονται σε αυτα τα αρθρα. Κι επειδη δεν βρισκω τον λογο να μην το ψαξω, οταν μεγαλωνω κι ενα παιδι που πινει πρωι και βραδυ γαλα. Για πολλους, ο,τι ξεφευγει λιγακι απο τα ορια του συνηθισμενου, ειναι γκουρου φιλοσοφιες και προσπερνουν, συνεχιζοντας να καταναλωνουν ενα προιον. Που ενω υπεπεσε στην αντιληψη τους οτι μπορει να μην κανει καλο στην υγεια μας, εκεινοι αρνηθηκαν να ασχοληθουν και να ενημερωθουν περισσοτερο. Εστειλα τα αρθρα σε καποιους ορθοπαιδικους γνωστους μου και σε 2 παιδιατρους. Και ειμαι ειλικρινα περιεργη για τις απαντησεις που θα παρω. Αγωνιω περισσοτερο για τα επιχειρηματα των απαντησεων. Ειτε ειναι απαντηση απορριψης, ειτε απαντηση υποστηριξης αυτης της θεωριας.

Και καλα στα λεω ολα αυτα. Αν αποδειχτει οτι ισχυουν ολα αυτα για το γαλα εγω πως θα ζησω. Που πινω μισο λιτρο γαλα σχεδον καθημερινα κι αλλο τοσο μεσα στον καφε μου; Που τρελλαινομαι για το γιαουρτι και το κασερι; Σαν να κοβω το τσιγαρο θα ειναι. Ειμαι σιγουρη. Θα ζητησω εξτρα υποστηριξη απο τον Δ για τους πρωτους μηνες :) :)

Διαβασα κι άλλα. Για διατροφη και καρκινο και χημειοθεραπειες. Και ολο το μυαλο μου στη θεια μου τριγυρναει. Και σκεφτομαι οτι μετα απο 11 μηνες δεν εχω ριξει κανενα λυτρωτικο κλαμα για τον χαμο της. Και υποπτευομαι οτι δεν θελω να πιστεψω οτι εχει φυγει. Επειδη, στο μυαλο μου, δεν υπαρχει το σεναριο να μην υπαρχει η θεια μου. Ποσο μαλλον, ολα οσα εχουν συμβει μετα το φευγιω της (το παρατηρησες οτι αποφευγω τη λεξη θανατο;; Εγω μολις.). Και ουτε που με νοιαζει πια για συγγενιες και κουραφεξαλα. Να περασει το μνημοσυνο θελω και να μην στενοχωρεθιε η μαμα μου γινεται;;

Μολις κοιμησω την μικρη θα βαλω κανενα κρασακι. Το τραβαει λιγο αλκοολ αυτη η νυχτα.