Θυμαμαι καποτε την αδυναμια που ειχα στη νυχτα και στις Κυριακες. Δεν μπορω να εντοπισω ποια χρονικη στιγμη αλλαξα. Εγινε μεσα σε μια μερα; Σε μια νυχτα ισως; Δεν γνωριζω. Μα εχει χρονια που εχω αδυναμια στα πρωινα και στις Δευτερες. Μετα απο δυο εβδομαδες "διακοπες" σημερα το ξυπνητηρι αρχισε να παραπονιεται στις 6:30. Κι εγω αρχισα τη μερα μου σαν να μην ειχαν μεσολαβισει αυτες οι δυο εβδομαδες. Συρθηκα σκουντουφλωντας στην τουαλετα, καθαρισα και αναψα τη σομπα κι εβγαλα βολτα τη Φλαπυ. Ακομη δεν ειχε ξημερωσει καλα καλα και απολαμβανα τοσο την πρωινη ψυχρουλα που ηθελα να ειχα λιγο περισσοτερο χρονο να ειναι μεγαλυτερη η βολτα μας. Δυο βδομαδες τωρα που ελειπε η μικρη και δεν ειχα τον χρονο να με τραβαει απο το μπατζακι δεν το ευχηθηκα, τωρα μου'ρθε. Ξερω, η εκτιμηση μιας καταστασης ερχεται συνηθως αργα. Επεστρεψα και ξυπνησα την υπναρου μου. Συνηθως σηκωνεται πριν απο εμενα, αλλα τωρα καλομαθε λιγακι στις Σερρες. Ευτυχως δεν ειχαμε γκρινια για το σχολειο. Μα ειναι τοσο υπεροχο αυτο το πλασματακι.Χθες ειχαμε μαθημα ευγενειας-αγενειας. Πηγαμε στον παππου και στη γιαγια που ειχαν γεννεθλια αλλα δεν ηθελε να πει χρονια πολλα. Ισως φανηκα υπερβολικη στους υπολοιπους, αλλα θεωρησα οτι αυτο ηταν το πιο σωστο και πριν το σερβιρισμα της τουρτας την πηρα και φυγαμε. Ο Δ υποστηριξε τη συμπεριφορα μου στο τελος της ημερας και αυτο με εκανε πολυ χαρουμενη. Αυτο που προσπαθησαμε να μαθουμε στην μικρη ειναι, οτι ειναι απολυτα δικαιολογημενο να ντρεπομαστε καποιες στιγμες να πουμε διαφορα πραγματα. Οταν ομως ειμαστε καλεσμενοι σε μια γιορτη ειναι καλο να ευχηθουμε. Κι εχουμε πολλους τροπους να το κανουμε. Μπορουμε να κλεισουμε τα ματια, να "εξαφανιστουμε" και να ευχηθουμε. Μπορουμε να παμε να ευχηθουμε ψιθυριστα στο αυτακι. Μπορουμε να το ζωγραφισουμε σε ενα χαρτι, αν ντρεπομαστε τοσο να μιλησουμε. Η μικρη μου αρνηθηκε καθε τροπο και της ειπα οτι τοτε ειναι σωστοτερο να φυγουμε απο την γιορτη. Το βραδακι, μετα απο μια βοηθεια απο το μπαμπα μας, παριστανοντας διαφορα ζωακια που ελεγαν χρονια πολλα, αποφασισε να φτιαξουμε μια ζωγραφια για τη γιαγια και τον παππου. Και την εδωσε ολο χαρα σημερα το πρωι. Κι ετσι, συζητησαμε αρκετες φορες οτι δεν ειναι καθολου κακο να ντρεπομαστε. Θα ερχεται στη μαμα και στον μπαμπα και θα βρισκουμε μαζι τροπους, για να καταφερουμε αυτο που μας φαινεται τοσο δυσκολο.
Το πρωι διαβασα την αναρτηση του Πανταζη για τα 18 χρονια που κλεινει με την Κατερινα του. Σκεφτομουν οτι θα ηθελα να διαβαζω περισσοτερο τους αντρες να γραφουν. Απολαυσα τα λογια του. Ειναι υπεροχο να δημιουργουμε ομορφες σχεσεις. Με τα πανω και τα κατω τους. Με τα ασχημα, τα ομορφα και τα ακομη πιο δυσκολα μετρια! Μου αρεσουν οι ανθρωποι που εκφραζουν αυτα που νιωθουν. Το βρισκω πολυ ειλικρινες και με γοητευει η ειλικρινεια. Μακαρι να μπορουσαμε ολοι να εξωτερικευουμε συχνοτερα τα συναισθηματα μας.
Ξεκιναμε παλι ομαδικο διαβασμα με τη φεγγαρενια. Ανυπομωνω να αγορασω το βιβλιο και να ξεκινησω. Μια Δευτερα σε εγρηγορση η σημερινη. Η καλη εβδομαδα απο την αρχη της φαινεται :)
Καλή εβδομάδα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα΄ναι γεμάτη χαρές σας εύχομαι!
Επισης Αννιω μου :)
ΔιαγραφήΕίναι πολύ γλυκός ο τρόπος που ενθαρρύνετε τη μικρή να βάλει στην άκρη την ντροπή της. Της μαθαίνετε δηλαδή ότι με μια δυσκολία μας παλεύουμε, δεν την αφήνουμε να μας νικήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα μου αρέσει πολύ το να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας.Και η ειλικρίνεια. Έτσι μονάχα δημιουργούμε αληθινές σχέσεις, όχι τυπικές. Και αυτές αναζητώ και γω τα τελευταία δύο χρόνια κυρίως. Μόνο που παλεύω ακόμη να εκφράζω τα συναισθήματά μου με τρόπο όχι ακατέργαστο. Γιατί έχει σημασία και το πώς...
Καλή βδομάδα, χαίρομαι που ανακάλυψα το μπλογκ!
Νατάσσα Μαν.
Αυτο ηθελα και προσπαθησα. Να μην παραιτειται οταν νιωθει οτι η ντροπη υπερισχυει. Αν μας λεει τι νιωθει θα βρισκουμε μαζι λυσεις. Ελπιζω να "επιασε" το μαθημα :)
ΔιαγραφήΕχεις δικιο μεγαλο. Ειναι πολυ σημαντικος ο τροπος με τον οποιο επικοινωνουμε. Γι'αυτο συχνα μπερδευονται η εννοιες αγενεια και ειλικρινεια απο πολλους.
Καλημερα Νατασσα Μαν
υ.γ. γιατι δεν ανοιγεις μπλογκ; :)
Δεν ξέρω αν λειτουργεί σε όλα τα παιδιά, πάντως στην περίπτωσή σας λειτούργησε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παιδιά, θέλουν σταθερά όρια- το γράφω για να το υπενθυμίσω στον εαυτό μου.
Το τι θα σκεφτούν οι άλλοι, δεν πρέπει να μας αφορά.
:)
Φυσικα και δεν λειτουργουν ολοες οι μεθοδοι σε ολα τα παιδια. Ουτε καν στη δικη μου δεν ξερω να σου πω ακομη αν λειτουργησε. Φαινεται να το δεχτηκε καλα παντως. Εννοω χωρις εντονα κλαμματα και φωνες οταν φυγαμε απο τη "γιορτη".
ΔιαγραφήΤα παιδια θελουν συνεπεια στα λογια και στις πραξεις μας. Και ναι, εχω σκεφτει κι εγω πολλες φορες να το κανω πανο στο ψυγειο μπροστα αυτο, για να μη το ξεχναω :):)
Καλημεραααα:)
καλημερα γλυκεια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω τις κυριακες απο παιδακι μελαγχολουσα και συνεχιζω να μελαγχολω!
Αλλα οταν ερχεται η δευτερα το πρωι παλι παιρνω τα πανω μου, νεο ξεκινημα, νεες ελπιδες, καινουρια αρχη, την βλεπω σαν προκληση!
χαιρομαι που υπαρχουν κι αλλοι που αγαπουν τα πρωινα της δευτερας!σε φιλω
Κι εγω ετσι τις βλεπω τις Δευτερες. Σαν φρεσκια αρχη. Αλλα δεν το ειχα απο μικρη αυτο. Μετα την επαθα τη ζημια :):)
ΔιαγραφήΚοιτα να δεις που δεν ειμαστε λιγοι τελικα οι fun της Δευτερας :)
καλο μεσημερακι!
Αγάπη στις Δευτέρες, ε;... Όχι, νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που δεν θα αποκτήσω ποτέ!... Αν και για να πω την αλήθεια μου, ντρέπομαι γι' αυτή μου τη δήλωση, γιατί θα έπρεπε να έχουμε αγάπη στην κάθε μέρα που μας δίνει ο Θεός... :/
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης πρόσφατα είδα αυτήν την εικόνα και είπα να μην ξαναπω τίποτα για τις Δευτέρες: http://www.terminartors.com/files/artworks/6/2/0/62002/Banksy-I_Hate_Mondays_Inside_painting.jpg
Τι ωραία που το διδάσκετε το ζουζούνι σας! Θέλει πολύ υπομονή και στοργή και αγάπη αυτό... Με κάνει να αναρωτιέμαι να θα γίνω ποτέ καλή μαμά...
Όσο για την ανάρτηση του Πανταζή, κι εγώ πράγματι θαυμάζω το γεγονός ότι έχει το θάρρος να εξωτερικεύει, με τον ίδιο όμορφο τρόπο που μπορεί να το κάνει η Κατερίνα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του!... Μακάρι να το είχαν λίγο περισσότερο όλοι οι άντρες αυτό, θα είμασταν όλοι πολύ πιο χαρούμενοι!... Ή έστω να είμασταν εμείς λίγο πιο αναίσθητες κι ανέκφραστες! Κάτι θα ήταν κι αυτό βρε αδερφέ!...
Την καλημέρα μου!
χαχαχαχα τετοιες φωτογραφιες ειναι λιγακι αστοχες, μη στενοχωριεσαι. Παντα θα υπαρχουν χειροτερα. Αλλα αν αυτο σε κανει να μην εκφραζεις ποτε παραπονα, τοτε θα αρρωστησεις, στο εγγυομαι :) Ειναι καλο να εκτιμαμαι την καθε μερα μας, αλλα ειναι εξισου καλο να εχουμε και τις μαυρες μας που και που. Αρκει να ειναι που και που και οχι μερα παρα μερα :):)
ΔιαγραφήΚαλη μαμα;;; Υπαρχει τετοιο πραγμα;;; :):):)
Αν σου γραψω ποσα λαθη εχω κανει (και ειναι μολις 3 χρονων η μικρη) θα χρειαστω πολλες αναρτησεις :):) Μαζι με τα παιδια μαθαινουμε κι εμεις. Χρειαζεσαι μονο πολλη αγαπη και σεβασμο για τα παιδια. Τιποτα αλλο:) Κι εσυ τα εχεις και τα δυο αυτα. Οταν ερθει η ωρα, θα γινεις υπεροχη μαμα. Στο υπογραφω απο τωρα :)
Οι αντρες ειναι συνηθως πιο κλειστοι, εχεις δικιο. Ειναι ομορφο να καταφερνουν να εξωτερικευουν ο,τι νιωθουν. Ειτε καλο, ειτε ασχημο. Για μενα ομως δεν θα ευχομουν να ειμαι πιο κλειστη. Απολαμβανω πολυ τον χαρακτηρα μου :)
Καλο μεσημερακι Μαριαννα μου!
Αυτή την άποψη μου εκφράζει συχνά και η κολλητή μου (αναφέρομαι στην πρώτη σου παράγραφο). Μα δεν με καταλαβαίνετε!... Πφφφ... :P Το point μου είναι ότι όταν μπορείς να εκτιμήσεις τα χειρότερα, απλά μαθαίνεις να εκτιμάς καλύτερα αυτό που έχεις. Δεν είναι ότι δεν θα εκφράσω ένα παράπονο που έχω: απλά θα καταλάβω ότι αυτό το παράπονο είνα ανούσιο, όταν υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν κάτι χειρότερο. Η γκρίνια είναι ένα πολύ κακό μου χαρακτηριστικό και προσπαθώ να το ελαττώσω στο ελάχιστον, και το να σκέφτομαι ότι υπάρχουν και χειρότερα, κι εγώ έχω όλα τα μέσα να λύσω όσα με δυσκολεύουν αντί να γκρινιάζω απλώς γι' αυτά, με βοηθάει πολύ! :)
ΔιαγραφήΤα λάθη τώρα είναι αναπόφευκτα, σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, πόσο μάλλον όταν είσαι υπεύθυνος για διαμορφώσεις (όσο μπορείς) χαρακτήρα σε ένα μικρό ανθρωπάκι. Και επειδή υπάρχουν πολλοί αδιάφοροι γονείς, νομίζω ότι η αγάπη και ο σεβασμός που λες είναι αξιοθαύμαστα :)
Όσο για τους άντρες, και φυσικά δεν θα έπρεπε να αλλάξουμε εμείς και να γίνουμε πιο κλειστές, δικό τους είναι το πρόβλημα! χαχαχαχαχα!! Άντρες, μολύβια και χαρτιά και εμπρός στο γράψιμο! χαχα! Δεν θα ήταν όλα καλύτερα αν οι άντρες κρατούσαν ένα ημερολόγιο, για να εξωτερικεύουν αυτά που σκέφτονται, χωρίς να ντρέπονται;...
Αυτά, πολλά είπα πάλι, σε καλημερίζω!
Καταλαβαινω το point σου με την φωτογραφια. Και φυσικα θα πρεπει να φιλτραρουμε τη δυστυχια μας μεσα απο το κοσκινο του τι γινεται γυρω μας. Δεν διαφωνω καθολου. Απλα υπαρχει και το ενδεχομενο μια τετοια φωτογραφια, αντι να σε κανει να νιωσεις προνομιουχος γι'αυτα που εχεις, να σε κανει να νιωσεις αχαριστος και απληστος που δεν τα εκτιμας οσα εχεις. Μεγαλη συζητηση :)
ΔιαγραφήΑγαπη και σεβασμος, ναι Μαριαννα μου. Ειμαι ερωτευμενη με αυτες τις λεξεις :) Οσο για τος γονικες μας ικανοτητες, θα κριθουμε απο τα πλασματακια μας καποτε :)
Ναι, θα ηταν ομορφο να εκφραζονται περισσοτερο οι αντρες. Οχι απαραιτητα μιλωντας πολυ ή γραφωντας αναρτησεις. Υπαρχουν πολλοι τροποι να εκφρασουμε τα συναισθηματα μας (οπως και να καταπολεμησουμε τη ντροπη μας, που ελεγα στην κορη μου). Απλα συνηθως οι αντρες, δεν βρισκουν ενδιαφερον το να το κανουν αυτο και να βρουν τροπους :)
μ'αρεσει να γραφεις πολλα. Κανουμε ωραιες συζητησεις :)
καλο βραδακι!!!
Ας αφηνουμε την πόρτα της ζωης ανοιχτη μονο στα χαμογελα.Καλη εβδομαδα να εχεις. Αργω μερικες φορες να περασω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους :)Kαλη χρονια να εχεις αφου δεν τα εχουμε πει!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη χρονια με υγεια :):)
Διαγραφήεγω παλι γιατι αγαπω τις Παρασκευες???Και γιατι με κουραζουν πααρα πολυ οι Πεμπτες??και μαλλον θα ηθελα καθε μερα να ηταν Κυριακη...χιχιχιχι....φιλακια στην μικρη ντροπαλουλα σας....μην το μαλωνετε μωρε το κοριτσακι....μην μου του στερειτε τις τουρτιτσες του...φιλια...καλο βραδυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛευκοθεα μου, εφαγε τουρτιτσα τελικα. Φυσικα και υπηρχε κρατημενο κομματι για εκεινη..... αλλα αφου δωσαμε τη ζωγραφια με τα χρονια πολλα :):)
ΔιαγραφήΞερω οτι ακουγομαι πολυ κακια. Ακομη κι εγω αναρωτηθηκα αν εκανα καλα με αυτη τη συμπεριφορα. Νομιζω πως ηταν καλο τελικα. Ο χρονος θα δειξει τι θα καταφερουμε :) Δεν εχω καμια διαθεση να βαζω συνεχεια τιμωρια τη μικρη μου και να τη στενοχωρω. Προσπαθω ομως, να μην την κανω και αχαριστουλα, επειδη λυπαμαι να τη στενοχωρησω. Τις ισορροπιες παλευω κι εγω να κρατησω :)
Πως παει το δικο σου μπαρμπαδελακι;;;
καλο μεσημερακι!
Με πολύ ευαισθησία και δημιουργικότατα της μάθατε ποιο είναι το σωστό. Κι εγώ δεν συμφωνώ με τις τιμωρίες αλλά όπως λες μερικές φορές δεν γίνεται αλλιώς, ο τρόπος μετράει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μένα μου αρέσουν τα πρωινά! Αρκεί να έχω ξεκουραστεί το βράδυ βέβαια :-)
Βερα μου, ενιωσα λιγακι ασχημα ειναι η αληθεια. Αλλα τελικα αποφασισα οτι ηταν το πιο σωστο, για τη δικη μου λογικη :)
ΔιαγραφήΦυσικα κι εγω αγαπω τα πρωινα με την προυποθεση να ειμαι ξεκουραστη :):)
Καλο βραδακι!!
Dee Dee,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα και πάλι.
Άγγιξες μια χορδή μου με το σχόλιό σου να ανοίξω μπλογκ. Έχω σκεφτεί κάτι παρόμοιο με μπλογκ, μόνο που δεν δημοσιοποιείται προς άλλους.Και πιο συγκεκριμένα: καταγράφω τις σκέψεις μου στο PC και τη διάθεσή μου που προκύπτει από αυτές. Και τις αλλαγές που συμβαίνουν μέσα μου.Το γράφω στο Word και του έχω δώσει τίτλο "In my conscious mind". Στα ελληνικά το γράφω, απλά έχω βάλει αγγλικό τίτλο,ποιος ξέρει γιατί. Το δικό σου το μπλογκ μου αρέσει πολύ ακριβώς γιατί μιλάς ανοιχτά για αυτά που νιώθεις.
Νατάσσα Μαν.
Χαχαχα Νατασσα μου αν εγραφα εδω ολα οσα ενιωθα θα πληγωνα πολλους ανθρωπους που αγαπω. Κατα διαστηματα εχω νευρα με τον αντρα μου, την αδερφη μου, τους φιλους μου. Και χρειαζομαι εκτονωση, αλλα το κανω πριβε, σε άλλα γραπτα οπως εσυ. Γιατι ειναι ανθρωποι που υπεραγαπω και δεν εχω σκοπο να τους πληγωνω με τα σκαμπανευασματα της ψυχολογιας μου.
ΔιαγραφήΜεσα απο το μπλογκ ομως γινεται διαδραστικο ολο αυτο. Γραφω σκεψεις και ανταλλασσω αποψεις με κοσμο. Δεν μπορεις να φανταστεις ποσα εχεις να κερδισεις μεσα απο ενα μπλογκ. Ακομη και αληθινους φιλους. Εγω εχω κερδισει 3 αδερφικες φιλες μεσα απο εδω. Την κοκκινη ομπρελα, την eirini και το κοριτσι της βροχης (τα ψευδωνυμα χρησιμοποιω, οπως τις γνωρισα εδω). Μπορει να μην τις βλεπω συχνα, αλλα ηδη η φιλια μας μετραει 3-5 χρονια και τις θεωρω απιστευτα δικους μου ανθρωπους. Παραλλογο ε; Κι ομως γινεται!
Γι'αυτο λοιπον να το ξανασκεφτεις καλα να ανοιξεις μπλογκ. Άλλο ημερολογιο, αλλο μπλογκ.... κι ας μοιαζουν στιγμες στιγμες :)
Ειδες ολοκληρη εκθεση σου εγραψα.
Καλο μεσημερακι!
Με συγκίνησες αυτό που έγραψες για τον Πανταζή.Είναι σημαντικό να γράφουν έχεις δίκιο.Εκείνος τωρα με το μπλογκ που κάποιες φορές γράφει με ξαφνιάζει ξέρεις.Γιατί ως άντρας...ποτέ δεν μιλάει, οπότε τωρα είναι σαν να τραβιέται μια κουρτίνα! Οσο για τα γενέθλια χρόνια πολλά στον παππού και στη γιαγιά.Τωρα για τη μικρούλα, είναι τόσο δύσκολο για τα παιδιά είναι σαν να δίνουν παράσταση κάθε φορά και να δείχνουν την ευγένεια ή τη χαριτωμενιά τους μπροστά στον κόσμο.Καλά έκανες και δεν την πίεσες.Είναι κάτι που θα το καταλάβει με τα χρόνια. Τα μικρά θέματα ας μην τα κάνουμε μεγάλα, έχουμε ήδη αρκετά μεγάλα όπως οι Δευτέρες που σου αρέσουν!!! Θα σε βάλω στη γυάλα, είσαι η μόνη που ξέρω...Φιλιά και καλή Δευτέρα Deedακι.
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα Κατερινα μου, δε χωραει σα γυαλα :):):):)
ΔιαγραφήΟ Πανταζης μας εκανε να σε ζηλεψουμε με τετοια αναρτηση :):) Να ονειρευτουμε τους δικους μας αντρες σε μια τετοια "εξομολογηση" (και ο δικος μου ειναι πολυ κλειστος χαρακτηρας). Να ζησετε ευτυχισμενοι και ερωτευμενοι Κατερινα μου!
Την μικρη την πιεσα λιγακι ειναι η αληθεια. Θεωρησα καταλληλη την περιπτωση, επειδη ημασταν στους γονεις μου (ευχαριστω για τις ευχες!), για να μη συμβει σε καποιο παρτυ απο καποιον ξενο (καποιο παιδακι απο τον παιδικο). Ισως να μην χρειαζεται τοση πιεση. Ηθελα περισσοτερο να της δειξω οτι μπορουμε να διαχειριζομαστε την ντροπη μας. Οτι υπαρχουν πολλοι τροποι να βγαινουμε απο τετοια δυσκολη θεση.
Να που ηρθε αλλη μια ομορφη Δευτερα :) Να ερχεσαι καθε Δευτερα σε μενα να σε κερναω καλη διαθεση :):)
καλη εβδομαδααα