σκεψεις

Ωραια. Το Σαββατο συνδιασα συναντηση συμμαθητων και στο τελος εσυρα μερικους στον Παπακωνσταντινου. Περασα παρα πολυ ομορφα. Οταν συναντιομαστε με τους συμμαθητες μου νιωθω απιστευτη γλυκα. Ενω ειχαμε χρονια να βρεθουμε και μολις πριν 2-3 χρονια αρχισαμε τις συναντησεις, νιωθω λες και δεν τους εχασα ποτε. Ακομη και με ατομα που στο σχολειο δεν ειχαμε και πολλες επαφες. Με αυτους δε που καναμε παρεα και στο σχολειο, αγκαλιαζομαστε σαν απο χρονια χαμενοι συγγενεις . Ειμαι τυχερη. Πολυ τυχερη. Παιρνω τοσο συναισθημα καθε φορα νιωθω σαν να γιορταζω και η συναντηση γινεται για μενα. Νιωθω περηφανη για τους παλιους μου συμμαθητες. Κοιταζω τα αγορια μας, που εγιναν πλεον ομορφοι αντρες και τα κοριτσια που εχουν αλλαξει ελαχιστα απο τοτε. Υπεροχοι ανθρωποι. Αληθεια νιωθω περηφανη.
Χθες πηγα και στην ορκομωσια της παλιας κολλητης μου. Μπορει να εχουμε χαθει πια μα δεν θα μπορουσα να λειπω. Ουτε εκεινη απο τα σημαντικα γεγονοτα της ζωης μου. Ενιωσα πολλη συγκινηση και ανατριχιασα οταν διαβαζε τον ορκο ως αριστουχος του Φυσικου!!!! Μπορει να αργησε, αλλα καταφερε τοσα πολλα. Ενδεχεται να φυγει και με υποτροφια σε 2 χρονια για Αμερικη!!! Κουραστηκε παρα πολυ γι'αυτο το αποτελεσμα. Μα ειναι το λιγοτερο που της αξιζει. Χαιρομαι που ειχα την ευκαιρια να ειμαι διπλα της σε μια τετοια στιγμη.
Στην επιστροφη, στον δρομο προς το ΙΚΕΑ, κοιτωντας τον Θερμαικο, σκεφτομουν ποσο τυχερη ειμαι για τις σχεσεις που εχω χτισει στη ζωη μου. Με παλιους συμμαθητες, παλιες φιλες, παλιες ερωτικες σχεσεις. Καθαρα αισθηματα, αναλοιωτα στον χρονο. Επενδυσα σε σωστους ανθρωπους φαινεται. Ανθρωπους που ταιριαζαν στον "ανοιχτο" χαρακτηρα μου. Πιστευω τοσο πολυ στους ανθρωπους. Τις δυνατοτητες των ανθρωπων. Τη δυναμη της ψυχης μας.
Αυτη η εβδομαδα αρχισε με τρεξιμο και πιεση και αγχος. Ισως ετσι να κυλισει μεχρι την Παρασκευη. Γεματες οι μπαταριες, θα την αντεξουμε. Οι ηρεμες χαρουμενες στιγμες με γεμιζουν μεχρι να ξεχειλισω. Ενα πραγμα ειναι αποδεδειγμενο πια. Οσα επενδυεις στη ζωη, τοσα σου δινει πισω. Μικρες κουβεντες, κλισε και συνηθισμενες. Με κεφαλαια ομως γραμμενες στο μυαλο μας. Η καλη επικοινωνια ειναι το φετιχ μου ισως. Να δινω και να παιρνω. Αποψεις, αγγιγματα, ιδεες, στιγμες φυλακισμενες. Ζω ομορφα με οσους αγαπω.Και δε θελω να ξαναζησω τον περσινο χειμωνα. Εκεινο που ειχα κλεισει το στομα μου, καταπινα ολα τα παραπονα μου και ημουν τοσους μηνες με βηχα και αφωνιες. Ακομη δεν εχω πει οσα εχω αναγκη. Μα ζω σχεδον οπως μου αρεσει. Βγαζω και φτυνω τα φλεγματα. Κλαιω οταν πληγωνομαι. Αφηνομαι στην υπερεκθεση των συναισθηματων μου. Με οσους με αντεχουν κι εχουν την ηρεμια να με αγκαλιασουν ετσι. Με οσους μου μιλανε. Με οσους με ακουν. Και καταφερνω να φευγω εν ηρεμια πια ακομη και οταν ακουω "Ξυπνα Κατερινα. Κοιμασαι και ο κοσμος σε εκμεταλλευεται. Μην εισαι χαζο."
Ειμαι περηφανη για μενα. Ισως μονο εγω. Μα μου αρκει. Με καταλαβαινεις νομιζω. Ολοι εχουμε δεχτει αυτα τα προσβλητικα βλεμματα για τις ρομαντικες ιδεες μας. Μα ποση η ικανοποιηση οταν συνειδητοποιεις οτι μεγαλωνοντας - και μεγαλωνοντας μεσα σε αυτη την κριση- ακομα πιστευεις στην ομορφια.
Λιγο απο την ομορφια της Κυριακης μου παρακατω σε εικονες.

Καλη εβδομαδα φιλε μου.