με ενα κοκκινο τριανταφυλλο

Η αδιαβροχη LUMIX ειναι πλεον δικη μου. Ενιωθα τοσες τυψεις, που εκανα μια εβδομαδα να την παρουσιασω στον αντρα μου. Ασχημο πραγμα να φτανουμε σε τετοιο σημειο. Εγω δεν του εκρυβα ποτε τιποτα. Την εμφανισα την Παρασκευη, μου κρατησε μουτρα για μια μερα και με λιγα ναζακια επιπλεον το ξεπερασαμε. Το Σαββατοκυριακο εγιναν δουλειες που επρεπε να γινουν, γιατι, ομορφη η καινουρια σομπα, αλλα ολο το υπολοιπο σπιτι εγινε αχουρι για να κανουμε χωρο.  Τωρα πηρε ξανα μορφη καθιστικου το καθιστικο μας και, αν γεμισω και τους τοιχους, θα δειξει πολυ ζεστο. Μου κανει εντυπωση που τοσα χρονια ηθελα αδειους τους τοιχους. Μου μοιαζει σαν ξενο πλεον το θεαμα, ενας αδειος τοιχος ειναι ψυχρος. Εφτιαξα με ντεκουπαζ μια παλια κρεμαστρα, ενα παλιο καδρο το εντυσα με υφασμα και φωτογραφιες κι επλεξα και μικρα καλουδια για ενα παζαρι στο Ωραιοκαστρο. Απο συνηθεια που δεν ειχα φωτογραφικη ξεχασα να τα φωτογραφισω.
Κατι τσιμπησε την μικρη αυτες τις μερες, σαν να την περπατησε κατι και φαγουριζεται συνεχεια η γλυκια μου. Το βραδυ θα παει στον γιατρο. Την λυπηθηκα με τοσα σπυρακια και φαγουρα. Με επιασε κι εμενα φαγουρα στη σκεψη για ακαρεα, κοριους κτλ κτλ. Αντε να βρουμε να ψεκασουμε μετα. Δεν τα μπορω αυτα, ανατριχιλα με πιανει. Το ιδιο προβλημα εχει και μια γειτονισσα.
Το πρωι, ο πρωτος μου πελατης μου εφερε ενα κατακοκκινο ολανθισμο τριανταφυλλο απο τον κηπο του. «Ουτε την ανοιξη δεν ειχαν ανθισει ετσι» μου ειπε. Πως να μην παει καλα η εβδομαδα μου ; 




υ.γ.Παντα με δυσκολευε να βαζω τιτλους στις αναρτησεις μου. Τις περισσοτερες φορες δε, νιωθω να ειναι εντελως αστοχοι.