χειμωνας - Βεμπο

Με αυτο το τραγουδι αρχισε η μερα μου. Και θυμαμαι να μας το τραγουδαει η μαμα μου πολλα πολλα χρονια με τις πρωτες δροσερες μερες του φθινοπωρου. Και το χειμωνα, αν χιονισει, αυτο θα μας τραγουδισει το πρωι. Ειναι υπεροχο να εισαι ευδιαθετος το πρωι. Και πετυχες σε αυστηρο ανθρωπο. Δεν δεχομαι "Εγω ειμαι βαρυς τα πρωινα, ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου" και τετοια κουραφεξαλα. Μπορω να δεχτω οτι επιλεγεις να εισαι ετσι και το απολαμβανεις. Αλλα τι κριμα, υποπτευομαι οτι δεν το απολαμβανουν οι ανθρωποι που ζουν μαζι σου. Πολυ εγωιστικο να μην τους σκεφτεσαι, θα σε μαλωσω.
Ημουν κι εγω ετσι. Αν ρωτησεις τη Τζενη, θα σου πει ιστοριες, για τα αγαρμπα και κακοδιαθετα ξυπνηματα μου. Εκει στα 20-25, εχουμε απαιτησεις πολλες απο τους αλλους. Απο τον εαυτο μας ελαχιστες, οσο κι αν διατυμπανιζουμε το αντιθετο. Ειναι δικαιωμα μας να ξυπναμε ακεφοι, δικαιωμα μας να γκρινιαζουμε απο την κουραση, δικαιωμα μας να σερνομαστε απο την νυστα λογω ξενυχτιων πανω σε τομους βιβλια. Υποχρεωσεις; Τα κοινοχρηστα και καμια σκουπα που και που :) Περνωντας τα χρονια εχουμε ευκαιριες να εκτιμησουμε τη ζωη, πριν να ειναι αργα. Η αχτιδα, τοσες μερες μεσα σε κλινικη αποκαταστασης, βλεπει καθε πρωι νεα παιδια να δινουν μαχη για να κουνησουν το ποδι και να ανεβουν ενα σκαλοπατι. Αρνουμαι να ειμαι τοσο αχαριστη και να μην φιλησω τον Δημητρη πριν φυγω για τη δουλεια, να μην παιξω με την μικρη ετοιμαζοντας το γαλα. Ανθρωπινο ειναι να υπαρχουν εξαιρεσεις. Προσεξε με ομως ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ εγραψα.
Ο μπαμπας μου ηταν ανεκαθεν βαρυς τα πρωινα. Ετσι καταφεραν να κρατησουν τις δικες τους ισορροπιες η οικογενεια μου. Ο ενας μουτρωμενος και ο αλλος να τραγουδαει σαν αηδονι τα πρωινα. Γι'αυτους τους ανθρωπους αυτο ειναι το κανονικο. Θα θυμωσουν ισως αν καποιος αλλαζε κατι στην καθημερινοτητα τους. Με ποιο δικαιωμα επεμβαινει ο οποιοσδηποτε , ακομη κι εγω, σε 40 χρονια γαμου; Ξερουν αυτοι να διαχειριστουν ο ενας τον αλλον. Κι ας μην το καταλαβαινουμε εμεις καποιες στιγμες.
Απο τοτε που πηρα εκεινο το μικρο ραδιοφωνακι απο το lidl με βολεψε πολυ τα πρωινα. Θα βρω μονο μια πιο χαμηλη θεση να το φτανω ευκολα. Χθες, ο κυριος που εφερε ξυλα στους γονεις μου, ειχε και μπουζουκι μαζι του. Να τα μεζεδακια απο τη μαμα μου, δυο ουζακια αμεσως στηθηκαν και οταν επεστρεψα απο τη δουλεια μας επαιξε στο μπουζουκι το "πριγκιπεσσα", κι εγω με την Ισμηνη χορευαμε και χτυπουσαμε παλαμακια. Ωραιο πραγμα να υπαρχει στην παρεα ενα μπουζουκι και μια καλη φωνη. Αργησαμε. Βιαστικα μπηκαμε κι ετοιμασαμε γαλατακι. Η μικρη πηγε στον αρκουδο της και ειπε "Η μαμα χορευει συνεχεια και τραγουδαει. Κι εμας μας αρεσει" (μιλαει ακομη στον πληθυντικο οταν αναφερεται στον εαυτο της). Χαμογελασα κι ευχηθηκα μεσα μου να αγαπησει τη μουσικη και τον χορο οσο εγω κι ακομη παραπανω.
Και ηρθε το επομενο πρωι να με καλημερισει η μαμα μου τραγουδωντας .... "χειμωνας, δεν ακουω πια τριγυρω μου τ' αηδονια....χειμωνας κι η καρδια μου εσκεπαστηκε με χιονια..."