Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Στη σκια ενος δεντρου

Προτιμησε να καθισει στις πρασινες καρεκλες κατω απο το δεντρο. Η σκια απο το δεντρο διαφερει κατα πολυ απο τη σκια της ομπρελας. Κι ας ηταν μολις οκτω και μιση το πρωι. Εβγαλε το βιβλιο και το μικρο τετραδιακι με το στυλο, που αγορασε προσφατα, με 1 ευρω, και τα ακουμπησε πανω στο ξυλινο τραπεζακι. Μαζεψε ενα προχειρο κοτσο τα μαλλια της κι εψαξε τον σερβιτορο να παραγγειλει εναν διπλο ελληνικο.
Κατευθειαν ενιωσε το αερακι να της δροσιζει τον λαιμο που ελευθερωθηκε. Αυτη η εβδομαδα ειναι ακριβως ετσι οπως ονειρευεται τα καλοκαιρια της. Χωρις πολυ ζεστη, με ενα ανεπαισθητο δροσερο αερακι. Ειχε μπροστα της τουλαχιστον μια ωρα μεχρι να ερθει η παρεα της.
Ποιος να της το ελεγε οτι θα καθοταν τωρα σε ενα τοσο ομορφο καφενεδακι, με θεα τον Σιγγιτικο Κολπο  και θα απολαμβανε το καφεδακι ξενοιαστη, μακρυα απο τις σκοτουρες. Γιατι , οπως εχει πει και ο αγαπημενος της Μιλτος Πασχαλιδης, το κακο με τις διακοπες ειναι, οτι παιρνουμε και τον εαυτο μας μαζι. Φυσικα κι εκεινη τον πηρε μαζι της. Αλλα φροντισε να τον γδυσει απο τα ασχημα πριν κανει βαλιτσες.
Σε μια ωριτσα θα ερχοταν κι εκεινος. Οι δυο τους ειχαν αποφασισει να περπατησουν στα σοκακια του χωριου αυτο το πρωινο και να πανε για απογευματινο μπανιο. Με την φωτογραφικη, τα καπελακια τους, ενα μπουκαλακι νερο στο χερι και τις αισθησεις σε εξαρση. Το να απολαμβανουν μαζι δραστηριοτητες ειναι κατι που παντα ευχαριστιεται. Σχεδον οσο, να απολαμβανει μονη της καποιες αλλες. Εχουν πολλες μερες μπροστα τους ακομη. Η αισθηση του να βρισκεσαι ακομη στην αφετηρια των διακοπων ειναι σαν παραισθησιογονος ουσια.
Ρουφηξε με θορυβο την πρωτη γουλια του καφε της και σκεφτηκε να του προτεινει να πανε σε παραλια γυμνιστων την επομενη μερα. Ξερει μια ομορφη παραλια εκει κοντα, που καποτε δεν τολμησε να κανει γυμνισμο, αλλα τωρα ειναι ετοιμη. Καθε χρονο εξαλλου, ολο και πιο γυμνη νιωθει. Ανεκαθεν ενιωθε καλυτερα κοντα σε ανθρωπους που δεν φοβουνται την γυμνια. Ναι, θα του το προτεινε. Αν και ηξερε οτι μαλλον μονη της θα πηγαινε σε αυτη την παραλια. Της αρεσε η αισθηση οτι ισως την εκπληξει και πανε μαζι.
Μεγαλωνουμε ενοχικα, ειπε παλι ο Μιλτος Πασχαλιδης, μολις χθες που τον εβλεπε σε μια εκπομπη στην τηλεοραση. Θυμαται συχνα ολες τις ενοχικες της σκεψεις. Μετακινησε λιγακι της καρεκλα της να μην την πιανει ο ηλιο που ανεβαινε στον ουρανο και αρχισε να γραφει στο τετραδιακι της.  Λιγες κρυφες σκεψεις ακομη. Διολου ενοχικες πια.
Αραγε εκεινο το μαγαζακι, εδω πιο διπλα, να εχει ακομη εκεινες τις υφασματινες καρεκλες, που ειχε δει στα γεννεθλια της πριν 6-7 χρονια, και ειχε υποσχεθει στον εαυτο της να τις αγορασει την επομενη χρονια;

 

18 σχόλια:

  1. ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΜΕΡΑ


    Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
    Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
    Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης


    Είναι όλα πάλι τόσο μπερδεμένα
    και δε μπορώ να βρω πού έχω φταίξει,
    με τρώνε στόματ' ανοιχτά και πεινασμένα,
    σα να με σφίγγει μια θηλιά που έχω πλέξει.

    Απ' το πρωί τα νιώθω όλα να στραβώνουν
    και λέω πως δε μπορεί, πως κάτι θα ισιώσει,
    δε γίνετ' όλα στο μυαλό μου να μαλώνουν,
    θα με παιδέψει, αλλά κάπου θα τελειώσει.

    Κλείνω τα μάτια και η θάλασσα είναι άδεια,
    τα καλοκαίρια μόνο ήξερα να ζω.
    Τόσα φιλιά, τόσα νησιά, τόσα καράβια,
    πού είναι τώρα που τα θέλω να πιαστώ.

    Πέρασ' η μέρα και δεν ξέρω πού έχω φτάσει,
    σα να με ρίξανε αλλού, σε ξένο τόπο,
    δεν ξέρω τ' είναι αλλά θέλω να περάσει,
    δεν ξέρω τί, δεν ξέρω πώς, βρες έναν τρόπο.

    Κλείνω τα μάτια και η θάλασσα είναι άδεια,
    τα καλοκαίρια μόνο ήξερα να ζω.
    Τόσα φιλιά, τόσα νησιά, τόσα καράβια,
    πού είναι τώρα που τα θέλω να πιαστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Auti i enoxi tis koinonias pou sou kathetai sto kefali poso megali malakia einai...na pate gia gimnismo opos kai dipote!!! gimnoi irthame ston kosmo kai gimnoi tha mas fane ta skoulikia otan tha xoun liosei ta rouxa sto feretro...

    Lonely

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ηθελα να κανω γυμνισμο, σ'αυτη την παραλια που εχω στο μυαλο μου. Χλωμο το βλεπω να εχω την ευκαιρια. Αλλα οταν υπαρχει σαν σκεψη στο μυαλο, υπαρχουν πολλες ελπιδες πραγματωσης ;)

      Καλο απογευματακι!!

      Διαγραφή
  3. Σαν να διαβάζω βιβλίο νιώθω...περνάνε οι εικόνες μπροστά μου...με ένα τραγούδι που για να πω την αλήθεια, δεν το ήξερα. έχει πολύ όμορφα λόγια!!το κείμενο μου βγάζει μια γαλήνη!!Μπράβο Dee Dee μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστινα μου

      χαιρομαι που απολαυσες το κειμενο. Πηρα την ιδεα απο μια μπλογκοφιλη μου, την φεγγαρενια. Γραφει συχνα με υφος μυθιστορηματος και το απολαμβανω κι εγω πολυ να την διαβαζω ετσι :)

      Καλο απογευματακι!!

      Διαγραφή
    2. υ.γ. το τραγουδακι ειναι καινουριο του Πασχαλιδη :)

      Διαγραφή
  4. Φιλενάδα ένιωσα κι εγώ πώς ήμουν κάτω από αυτό το δεντράκι και ρουφούσα τον καφεδάκο μου!!! Τί όμορφη εικόνα!!! Μου άνοιξες την όρεξη και για καφέ και για παραλία!!!
    Ας περιμένω μέχρι το Σ/Κ καλύτερα, προς το παρόν πάω να φτιάξω καφέ!!!! Πολύ όμορφη διήγηση!!!!

    Φιλιά πολλά πολλά!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλεναδα στο ονειρο μου, ημουν στα Πυργαδικια :):) Εχει κατι υπεροχες παραλιες εκει κοντα!!!!

      Εκανα κι εγω ενα φραπεδακι και βουτια στη δουλεια τωρα :):)

      xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

      Διαγραφή
  5. Σου πάει να γράφεις έτσι :) Σου πάει να τολμάς :) xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν γδυθεί το μυαλό απ΄ τις ενοχές (ενοχές που ποτίζουν τα μυαλά μας άνθρωποι που δεν τόλμησαν τίποτα στη ζωή τους) η ζωή απλοποιείται μονομιάς.

    Πολύ ωραίο κείμενο.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εεεετσι εεετσι..... βεβαια, απο την αλλη, κι εγω δεν ξερω αν εχω τολμησει πολλα στη ζωη μου :)

      Ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο σου ευχομαι!!

      Διαγραφή
  7. πρωτίστως τις δονήσεις του τόπου νοιώσε Dee2 μου, τις δονήσεις... κι όλα έπειτα (μαζί κι όποιες ενοχές) θα σ' αποδεσμεύσουν μονομιάς... κι όσο για την παραλία σου, μην ανησυχείς... όποτε θες, ανερυθρίαστα θα σε συνοδέψω εγώ ή στη δική μου, θα σε πάρω...

    xxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φιλε μου

      καποιοι τοποι καταφερνουν να με κερδισουν, καποιοι αλλοι οχι. Δεν συντονιζομαστε παντα :) Οι ενοχες εχουν βρει διοδο και αυτοκτονουν απο την τσουληθρα της ψυχης μου στο κενο :) Εχω δρομο ακομη μπροστα μου ομως. Μικρα μικρα βηματακια.
      Για γυμνισμο δεν χρειαζομαι παρεα και η παραλια κοντα στα Πυργαδικια ειναι υπεροχη :) Λες καποτε να παμε ολη η παρεα μαζι;; Φανταζεσαι; :):):) Ισως τοτε να ερχοταν και το δικο μου το αγορι :)

      xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

      Διαγραφή
  8. Υπέροχη εικόνα κι ελπίζω από καρδιάς να ήταν αληθινή...ένα υπέροχο μυρωδάτο καφεδάκι σε ένα τσίγγινο τραπεζάκι κάτω από τη σκιά κι ένα φοβερό άκουσμα....τέεεεελεια εικόνα!!!! Τόσο καλοκαιρινή κι απόλυτα ελεύθερη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι αληθινη μεσα στο μυαλο μου η εικονα :):):)


      Καλη εβδομαδα Κατερινα!!

      Διαγραφή