Στη σκια ενος δεντρου

Προτιμησε να καθισει στις πρασινες καρεκλες κατω απο το δεντρο. Η σκια απο το δεντρο διαφερει κατα πολυ απο τη σκια της ομπρελας. Κι ας ηταν μολις οκτω και μιση το πρωι. Εβγαλε το βιβλιο και το μικρο τετραδιακι με το στυλο, που αγορασε προσφατα, με 1 ευρω, και τα ακουμπησε πανω στο ξυλινο τραπεζακι. Μαζεψε ενα προχειρο κοτσο τα μαλλια της κι εψαξε τον σερβιτορο να παραγγειλει εναν διπλο ελληνικο.
Κατευθειαν ενιωσε το αερακι να της δροσιζει τον λαιμο που ελευθερωθηκε. Αυτη η εβδομαδα ειναι ακριβως ετσι οπως ονειρευεται τα καλοκαιρια της. Χωρις πολυ ζεστη, με ενα ανεπαισθητο δροσερο αερακι. Ειχε μπροστα της τουλαχιστον μια ωρα μεχρι να ερθει η παρεα της.
Ποιος να της το ελεγε οτι θα καθοταν τωρα σε ενα τοσο ομορφο καφενεδακι, με θεα τον Σιγγιτικο Κολπο  και θα απολαμβανε το καφεδακι ξενοιαστη, μακρυα απο τις σκοτουρες. Γιατι , οπως εχει πει και ο αγαπημενος της Μιλτος Πασχαλιδης, το κακο με τις διακοπες ειναι, οτι παιρνουμε και τον εαυτο μας μαζι. Φυσικα κι εκεινη τον πηρε μαζι της. Αλλα φροντισε να τον γδυσει απο τα ασχημα πριν κανει βαλιτσες.
Σε μια ωριτσα θα ερχοταν κι εκεινος. Οι δυο τους ειχαν αποφασισει να περπατησουν στα σοκακια του χωριου αυτο το πρωινο και να πανε για απογευματινο μπανιο. Με την φωτογραφικη, τα καπελακια τους, ενα μπουκαλακι νερο στο χερι και τις αισθησεις σε εξαρση. Το να απολαμβανουν μαζι δραστηριοτητες ειναι κατι που παντα ευχαριστιεται. Σχεδον οσο, να απολαμβανει μονη της καποιες αλλες. Εχουν πολλες μερες μπροστα τους ακομη. Η αισθηση του να βρισκεσαι ακομη στην αφετηρια των διακοπων ειναι σαν παραισθησιογονος ουσια.
Ρουφηξε με θορυβο την πρωτη γουλια του καφε της και σκεφτηκε να του προτεινει να πανε σε παραλια γυμνιστων την επομενη μερα. Ξερει μια ομορφη παραλια εκει κοντα, που καποτε δεν τολμησε να κανει γυμνισμο, αλλα τωρα ειναι ετοιμη. Καθε χρονο εξαλλου, ολο και πιο γυμνη νιωθει. Ανεκαθεν ενιωθε καλυτερα κοντα σε ανθρωπους που δεν φοβουνται την γυμνια. Ναι, θα του το προτεινε. Αν και ηξερε οτι μαλλον μονη της θα πηγαινε σε αυτη την παραλια. Της αρεσε η αισθηση οτι ισως την εκπληξει και πανε μαζι.
Μεγαλωνουμε ενοχικα, ειπε παλι ο Μιλτος Πασχαλιδης, μολις χθες που τον εβλεπε σε μια εκπομπη στην τηλεοραση. Θυμαται συχνα ολες τις ενοχικες της σκεψεις. Μετακινησε λιγακι της καρεκλα της να μην την πιανει ο ηλιο που ανεβαινε στον ουρανο και αρχισε να γραφει στο τετραδιακι της.  Λιγες κρυφες σκεψεις ακομη. Διολου ενοχικες πια.
Αραγε εκεινο το μαγαζακι, εδω πιο διπλα, να εχει ακομη εκεινες τις υφασματινες καρεκλες, που ειχε δει στα γεννεθλια της πριν 6-7 χρονια, και ειχε υποσχεθει στον εαυτο της να τις αγορασει την επομενη χρονια;