Τι τα θες. Πρωινη φλυαρια. Ασε ρε Βικυ τον Χρηστο να ειναι "μικρος" της ειπα. Ας αφησω κι εγω οσους δεν μου ταιριαζουν στην ζωη τους κι ας κοιταξω κι εγω τη δικη μου. Εξαλλου αν εισαι πιο μικρος απο τα τετραγωνακια που εχει το κοσκινο μου, πεφτεις και χανεσαι στο συμπαν. Δεν θα σε καταδικασω εγω για τιποτα. Αν εχεις αναγκη την αγκαλια μου, καθαρισε το ψεμα απο πανω σου και ολα τα αλλα ελα να τα γιανουμε μαζι. Το ψεμα με κανει να φτερνιζομαι και να βηχω συνεχεια. Θα σου πω κι εγω τις αληθειες μου. Τα σωστα και τα πιο πολλα λαθη μου. Θα γελασουμε με το ποσο γυμνοι καταφεραμε να ειμαστε και ολα θα τα φτιαξουμε μετα. Μονο βγαλε τα παπουτσια σου κι ελα ξυπολητος στα δικα μου πατωματα, δεν φοραω καλτσες και μπαινουν γυαλια στα ποδια μου στα πατωματα που δεν εχω καθαρισει και ματωνω.on line
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012
επιμενω εγωιστικα ξυπολητη
Τριγυρνω ξυπολητη στα δωματια με την ασφαλεια του καθαρου ζεστου ξυλου κατω απο τις πατουσες μου. Στις ιδιες διαδρομες ξανα και ξανα και τις νιωθω δικες μου αγαπημενες και οχι καμπουρα στην πλατη μου. Κοιταω καλα και σιγουρευομαι οτι οι πορτες ειναι ανοιχτες. Η κλεισουρα με αγριευει. Οι πορτες ειναι παντα ανοιχτες τελικα. Ποτε δεν υπηρχαν. Ειναι κενες κασες. Πυλες. Αλλα το φως δεν φτανει παντα μεχρι εκει για να το ξεχωρισουμε. Μετα τα τριαντα ολα γινονται πιο καθαρα. Καθαριζει η ομιχλη και διακρινεις τα ορια και συνειδητα πατας πανω στην λευκη γραμμη αν θελεις να τα ξεπερασεις. Οχι. Δεν εχεις δικαιολογια πια. Πισω απο το δαχτυλο σου κρυβεσαι και καυχιεσαι πως δεν φαινεσαι. Ειναι επιλογη σου να εισαι απιστος,οκ. Ειμαι σιγουρη ομως οτι ερχεται η ωρα που τις πληρωνουμε τις επιλογες μας. Και μη φανταστεις φλογες και καζανια. Η χειροτερη ειναι οταν ερχεται το πληρωμα του χρονου και δεις οτι απλα σπαταλιστηκες. Και δεν γυριζει ο χρονος πισω. Στην καλυτερη περιπτωση απλα δεν θα το καταλαβεις ποτε. Στη χειροτερη θα πονεσεις πολυ οταν καταλαβεις ποσο μικρος σταθηκες απεναντι στο δωρο της ζωης. Κανεις δεν μενει αδικημενος για παντα, αν δεν αρεσκεται σ'αυτη την κατασταση. Δεν λυπαμαι κανεναν. Εκανα κι εγω τις δικες μου επιλογες στον χρονο και ο χρονος θα μου στειλει και μενα το ραβασακι καποτε, με τα σωστα και τα λαθη. Επελεξα να ειμαι ειλικρινης σε μενα. Να ξεχωριζω το θελω απο το θα 'θελα και το δικαιουμαι απο το καταχραζομαι.
Τι τα θες. Πρωινη φλυαρια. Ασε ρε Βικυ τον Χρηστο να ειναι "μικρος" της ειπα. Ας αφησω κι εγω οσους δεν μου ταιριαζουν στην ζωη τους κι ας κοιταξω κι εγω τη δικη μου. Εξαλλου αν εισαι πιο μικρος απο τα τετραγωνακια που εχει το κοσκινο μου, πεφτεις και χανεσαι στο συμπαν. Δεν θα σε καταδικασω εγω για τιποτα. Αν εχεις αναγκη την αγκαλια μου, καθαρισε το ψεμα απο πανω σου και ολα τα αλλα ελα να τα γιανουμε μαζι. Το ψεμα με κανει να φτερνιζομαι και να βηχω συνεχεια. Θα σου πω κι εγω τις αληθειες μου. Τα σωστα και τα πιο πολλα λαθη μου. Θα γελασουμε με το ποσο γυμνοι καταφεραμε να ειμαστε και ολα θα τα φτιαξουμε μετα. Μονο βγαλε τα παπουτσια σου κι ελα ξυπολητος στα δικα μου πατωματα, δεν φοραω καλτσες και μπαινουν γυαλια στα ποδια μου στα πατωματα που δεν εχω καθαρισει και ματωνω.
Τι τα θες. Πρωινη φλυαρια. Ασε ρε Βικυ τον Χρηστο να ειναι "μικρος" της ειπα. Ας αφησω κι εγω οσους δεν μου ταιριαζουν στην ζωη τους κι ας κοιταξω κι εγω τη δικη μου. Εξαλλου αν εισαι πιο μικρος απο τα τετραγωνακια που εχει το κοσκινο μου, πεφτεις και χανεσαι στο συμπαν. Δεν θα σε καταδικασω εγω για τιποτα. Αν εχεις αναγκη την αγκαλια μου, καθαρισε το ψεμα απο πανω σου και ολα τα αλλα ελα να τα γιανουμε μαζι. Το ψεμα με κανει να φτερνιζομαι και να βηχω συνεχεια. Θα σου πω κι εγω τις αληθειες μου. Τα σωστα και τα πιο πολλα λαθη μου. Θα γελασουμε με το ποσο γυμνοι καταφεραμε να ειμαστε και ολα θα τα φτιαξουμε μετα. Μονο βγαλε τα παπουτσια σου κι ελα ξυπολητος στα δικα μου πατωματα, δεν φοραω καλτσες και μπαινουν γυαλια στα ποδια μου στα πατωματα που δεν εχω καθαρισει και ματωνω.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καμία δικαιολογία πραγματικά...Όλα εδώ, φανερά, μπροστά στον εαυτό του γυμνός ο καθένας...
ΑπάντησηΔιαγραφή*τα σέβη μου...Εξαιρετικό...
Κοβω βολτες μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαν καταφερει να ξεγυμνωθει ο καθενας στον εαυτο του, ειναι πολυ δυσκολο μετα να πει ψεματα σε καποιον αλλο. Το ειχε γραψει ο Μπουσκαλια αυτο και το εχω διαπιστωσει κι εγω πια :)
Καλημερα, ευχαριστω για την υποστηριξη :)
Μετά τα τριάντα, όντως..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τί συμβαίνει ακριβώς σ'αυτή την ηλικία; Εγώ ένιωσα οτι ξαναγεννήθηκα ακριβώς στα γενέθλιά μου.
Αλλά ξες κάτι; Και πριν ξυπόλητη νόμιζα οτι περπατούσα... Τώρα βλέπω οτι δεν ήταν έτσι.. Ίσως στα 60 να είμαι τελικά ξυπόλητη και τώρα να το νομίζω για άλλη μια φορά.
Δε βαριέσαι... Αυτή είναι η γλύκα της ζωής, να μαθαίνεις συνέχεια.
Φιλιά!
Αυτά τα ραβασάκια βρε φιλενάδα πολύ με τρομάζουν...και περνάω τη ζωή μου μες στο φόβο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες (?)
Εγώ που έχω μάρμαρα... Και άντε εκεί που περνούν οι σωληνώσεις της θέρμανσης είναι ζεστά... Εκεί που δεν έχει σωληνώσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήAnD μου
ΑπάντησηΔιαγραφήξυπολητη ανεκαθεν ημουν. Η ορατοτητα μου αυξανεται με την ηλικια. Τωρα βλεπω πιο καθαρα απο οταν ημουν 20, στα 40 θα βλεπω πιο καθαρα απο τοτε που ημουν 30 και παει λεγοντας. Δεν γινεται να ειναι στασιμη η ζωη :)
Μετα τα 30 αρχισα κι εγω να γευομαι πιο αργα τη ζωη. Δεν το καταλαβα στα τοτε γεννεθλια μου, το βλεπω κοιτωντας πισω οσο περναει ο καιρος. Νομιζω σε ολους συμβαινει κατι αναλογο, σε αυτη τη χρονικη περιοδο πανω κατω.
Θα συμφωνησω μαζι σου, αυτη ειναι η γλυκα της ζωης, να μαθαινεις συνεχεια :)
Καλο απογευματακι!!
Μ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήεΜ ειδες; Εκει ειναι τα δυσκολα, στα ραβασακια που λαμβανουμε ετεροχρονισμενα :):):):):) χαχαχαχα
Πιστευω παντως οτι τα δικα σου ραβασακια δεν θα ειναι στεναχωρα :)
καλο απογευματακι!!
Δειμε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα κι εγω στο σπιτι πλακακια εχω. Στη ζωη ομως φροντισα να βαλω παρκε ;) Για δες κι εσυ καλυτερα τη δικη σου.... μαρμαρο εχει στρωμενο; :)
Καλο απογευματακι!!
το να περπατάς ξυπόλητη κρύβει μια απλότητα κι ένα ρίσκο!! Μαζί σου... Καλύτερα ξεκάλτσωτη και ματωμένη παρά ασφαλής και στερημένη από αισθήσεις..υπέροχο κείμενο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπερδέυτηκα με το κείμενό σου απόψε... Ταράχτηκα... Άνοιξες ένα θέμα που ποτέ δεν αντιμετώπιζα καλά... Ένα θέμα στο οποίο είμαι πολύ απόλυτη, αλλά δεν ξέρω αν είμαι και ώριμη να το αντιμετωπίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος πάντων, δεν κατάλαβα αν είναι για σένα ή για φίλη σου... Ελπίζω για καμία από τις δύο... :/
Την καληνύχτα μου...
ωραιο και αληθινο κειμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήυπερ της αληθειας κι εγω ;)))
Τι και αν ματώσει κανεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πληγές επουλώνονται και πάλι μπορεί να βαδίσει μπροστά, αρκεί να διαλέξει ένα καθαρό μονοπάτι της ψυχής
Γράφεις κάπου ότι κανείς δεν μένει αδικημένος για πάντα, αν δεν αρέσκεται σ' αυτή την κατάσταση. Με βρίσκεις πάρα πάρα πολύ σύμφωνη με αυτή τη διαπίστωση. Έτυχε τη μέρα που πέρασε να κάνω παρόμοια σκέψη για μια κατάσταση που βλέπω-είδα και γι' αυτό με τράβηξε η κουβέντα σου αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μ' αρέσει αυτή η ξεκάθαρη στάση, πρώτα μπροστά στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.
Σε χαιρετώ. :)
Κατερινα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιμενω ξυπολητη ναι.... αν και οσο παιρναν τα χρονια φοβαμαι να ματωσω ξανα . Καλομαθα βλεπεις :)
Αλλα το ρισκο το παιρνουμε, οχι δεν θα βαλουμε καλτσες :):)
Καλημερααα
Μαριαννα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πιο τρανταχτο σημειο ωριμοτητας ειναι να μπορεις να παραδεχεσαι οτι δεν εισαι "ωριμος" να το αντιμετωπισεις. Γιατι ειμαι εγω νομιζεις; :) Κανεις δεν μπορει να ξερει αν ειναι αν δεν του συμβει!
Ευτυχως δεν συνεβει ουτε σε μενα ουτε σε καποια φιλη (οχι κατι που να ξερουμε τουλαχιστον). Σε καποιον φιλο φιλου συνεβει, εντελως αγνωστο σε μενα . Σε ευχαριστω για το ενδιαφερον σου παντως :)
καλημεραααα
φεγγαρενια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟση αληθεια γνωριζουμε, οση αληθεια αντεχουμε :)
Αντε να δουμε τι θα καταλαβουμε φιλεναδα :):):)
καλημερα xxxxxxx
Βασω μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο προσπαθω, να κρατω καθαρα τα μονοπατια μου. Αν και, οπως εγραψα και σε αλλο σχολιο, οσο περνανε τα χρονια φοβαμαι να ματωσω ξανα. Ειμαι καλομαθημενη πολλα χρονια τωρα και ξεμαθα στις κακουχιες :) Προτιμω να το ρισκαρω ομως, οσο αντεχω.
καλημεραααα :)
Λενα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμου εχει τυχει και μενα να με απασχολει ενα θεμα κι εκεινη την περιοδο να τυχαινει να ακουω ή να διαβαζω πολλες φορες γι'αυτο :) Χαιρομαι που συμφωνεις κι εσυ. Κινδυνευεις λιγοτερο απο το να εγκλωβιστεις σε μια κατασταση (στο απευχομαι) και να κλαις την μοιρα σου απραγη :)
Ειχα διαβασει καποτε στον Λεο Μπουσκαλια, που ελεγε σε ενα μαθημα του στο πανεπιστημιο, να προσπαθησουμε να παραδεχτουμε πραγματα για τον εαυτο μας και ας πουμε ψεματα στους αλλους μετα. Παρατηρηθηκε οτι δυσκολα ελεγαν ψεματα οσοι παραδεχοντουσαν προσωπικα τους ελαττωματα :) Αρα απο εμας ξεκινανε ολα κι εκει πρεπει να εστιασουμε :)
Πως περνατε εκει ψηλα;;; Ευχομαι ολα καλα!!
Καλημερααααα
xaxaxa πρόλαβα την εποχή που είμασταν ξυπόλητοι και κυριολεκτικά.. :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφήπάμε όλοι λοιπόν.. :) :)
καλημερούδια κι από εδώ.. να τριτώσει.. :) :)
καλημερα κουλπα μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήxxxx
Ξέρεις, είμαι πολύ ευαίσθητη σε αυτό το θέμα. Και πολύ απόλυτη. Αν το κάνεις, και το μάθω, δεν υπάρχει γυρισμός. Δεν δέχομαι το "μια φορά έγινε", το "ήταν μια αδύνατη στιγμή" ή το "είναι στη φύση του ανθρώπου". Θεωρώ ότι η απιστία είναι λάθος, και όταν κάνουμε ένα λάθος πρέπει να δεχόμαστε και τις συνέπειές του. Χωρίς επιστροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠφφφ... Δεν ξέρω... Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Γι'αυτό και δεν το σκέφτομαι, γιατί όσο σκεφτόμαστε κάποια πράγματα στο τέλος τα προκαλούμε! Και γιατί να σπρώξεις μόνος σου τον άνθρωπό σου στην απιστία;! οεο;! :P
Πρωινές σκέψεις εν ώρα εργασίας... Καλημέρα Dee dee μου! :)
By the way, ένας φίλος μου διάβασε την ανάρτησή σου που την είχα δημοσιεύσει στο facebook και μου ζήτησε να σου μεταφέρω το σχόλιό του: "Πολύ μπροστά.. ή πολύ πίσω, πάντως είναι καθαρό δώσε συγχαρητήρια.."
:)
Μαριαννα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω την απιστια εχω πει οτι θα προσπαθουσα να την συγχωρησω αν την μαθαινα. Εχω απιστησει στο παρελθον και ξερω πως ειναι η αλλη μερια.
Δεν ξερω βεβαια αν θα καταφερνα να κρατησω την σχεση. Αν εβλεπα οτι δεν μπορουσα πια να του εχω εμπιστοσυνη θα προτιμουσα να χωρισω. Αλλα χωρις καυγαδες. Επειδη απλα ειναι πανω απο τον ελεγχο μου να διατηρισω μια τετοια κατασταση.
Δεν θυμωνω με την απιστια. Θυμωνω με τις χαζες δικαιολογιες :):)
Ευχομαι να μην τυχει ουτε σε σενα ουτε σε μενα ποτε. Γιατι καλα τα λεμε εμεις εδω, αλλα αν μας τυχει μπορει εγω να κανω αυτο που λες εσυ τελικα κι εσυ αυτο που λεω εγω. ποτε δεν ξερεις :):):)
Θελω το ψευδωνυμο σου στο facebook στο mail μου ΤΩΡΑ :):)
Ευχαριστω πολυ τον φιλο σου για το ομορφο σχολιο και εσενα που με τιμησες με αναδημοσιευση του γραπτου μου.
Μόνο ξυπόλητοι λέμε τις αλήθειες μας, όπως τα λες είναι.όσο αφορά την απιστία αν την μάθεις άστα..για μένα δύσκολα το ξεχνάς, είναι ρίγμα στην εμπιστοσύνη σου, δεν ξεπερνιέται..λέω εγώ, μακάρι κάποιος άλλος να έχει τη δύναμη να συγχωρέσει και να κοιτάξει μπροστά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΒερα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγω ετσι υποθετω. Ειναι δυσκολη η ανακτηση εμπιστοσυνης. Ο,τι χτιζεις τοσα χρονια γκρεμιζεται σε μια στιγμη. Αλλα θα το προσπαθουσα. Οχι για την κορη μου. Καθαρα για μενα. Για την κορη μου θα προσπαθω παντα να προσφερω ενα υγιες περιβαλλον, ειτε αυτο ειναι οντας ζευγαρι με τον μπαμπα της, ειτε χωρις.
Το απευχομαι σε ολους. Ειναι δυσκολες καταστασεις!
Καλο Σ-Κ my dear
το ψέμα...αχ αυτό το ψέμα...πάντα το καταλαβαίνεις όταν στο λένε κι ας μην τους το πεις ποτέ...και είναι το άτιμο σαν σκόνη που θολώνει τα πάντα...και μετά ίσα που τα διακρίνεις...και αναρωτιέσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήnin@ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ δεν ξερω αν θα μπορουσα να το αντεξω. Μιλαμε για μεγαλα ψεματα, γι'αυτα που καθοριζουν τον χαρακτηρα μας. Ποιοι ειμαστε.
Αν θολωσει το τοπιο ποσο να αντεξεις στην ομιχλη;
Καλο Σ-Κ!!
Ναι ακριβώς έτσι έγινε. Έκανα σκέψεις για μια αγαπημένη φίλη που νιώθω ότι παραπονιέται για την κατάσταση στην οποία η ίδια βυθίζει τον εαυτό της. Και διάβασα αυτό που έγραψες και το συνέδεσα αμέσως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς περνάμε όμορφα. Έχω εδώ και τους γονείς μου για λίγες μέρες και βολτάρουμε πολύ!
Επανέρχομαι! χαχα! Σίγουρα όλοι καλά τα λέμε, αλλά αλλιώς είναι έξω από το χορό κι αλλιώς όταν χορεύεις. Κι επειδή εμένα όταν μου έτυχε μια φορά έτρεξα να δείξω κατανόηση ι έφαγα τα μούτρα μου, αποφάσισα ότι κάτι τέτοιο δεν μου αξίζει σε καμία περίπτωση, και ότι δεν θέλω να αντιμετωπίσω ξανά μια τέτοια κατάσταση με αυτό τον "αξιοθρήνιητο" τρόπο. Όταν λοιπόν ξεκίνησα μια καινούρια, υπέροχη θέση, αυτά τα όρια τέθηκαν εξ'αρχής και από τις δύο πλευρές και θέλω να πιστεύω ότι τηρούνται και θα τηρούνται. Τι τα θες... Η ζωή ΄συχνά σου φέρνει αυτό που την προκαλείς να σου φέρει, και όπως είπες κι εσύ κανένας δεν είναι αξιολύπητος και δεν αδικείται αρκετά αν δεν το επιζητά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπλα μπλα μπλα, φλυαρώ ασυνάρτητα μου φαίνεται!!! Πάω να φτιάξω cupcakes! Όμορφη Κυριακή σου εύχομαι να έχεις, και σου στέλνω το όνομα μου στο fb να με βρεις! :)
Παρεμπιπτόντως, μια καινούρια, υπέροχη σχέση ξεκίνησα, όχι θέση!!! χαχαχα :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου, επειδή έχω κάποιες δυσκολίες στο να σου στείλω mail, κάνε μου μια τεράστια χάρη: μπες στο blog μου, στο πάνω μέρος της σελίδας θα βρεις στο μενού τη λέξη "Contact", πάτα εκεί και στείλε μου ένα mail από τη φόρμα που θα βρεις! Ολόκληρο μπέρδεμα, θα σου εξηγήσω γιατί... thanks! Καλό υπόλοιπο Κυριακής λοιπόν! ^_^
ΑπάντησηΔιαγραφήLena μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρομαι που περνατε ομορφα. Ζηλεψα λιγακι οταν διαβασα την αναρτηση σου :)
Ευχομαι γρηγορα να βρεις κι εσυ κατι καλο και να δημιουργησετε μια ομορφη ζωη εκει :)
Καλη εβδομαδα!!!
Μαριαννα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήευχομαι να μη σου τυχει ποτε ξανα :):):) Να εισαι ευτυχισμενη μεσα στη σζεση σου και να σεβεστε ο ενας τον αλλο :)
Σου εστειλα μηνυμα!
Καλη εβδομαδα :)