παραθυρο στον ηλιο

Βαρεθηκα να απογοητευομαι απο σειρες που επιλεγω να παρακολουθησω.
Χθες τελειωσε η σειρα "κουκλες" που παρακολουθουσα εδω και λιγο καιρο.
Αποτομα τελειωσε.
Ειναι και το "50-50" πολυ φτωχο πια και με αφησε με μια γευση μισοτελειωμενου οργασμου.

Μου ηρθε ενα μειλ με το ποσα λεφτα παιρνει ο Λαζοπουλος σε καθε εκπομπη.
Αυτος που μου το εστειλε περιμενε να αντιδρασω μαλλον και να θυμωσω για το εξωφρενικο ποσο.
Κι εγω στενοχωριεμαι οταν σκεφτονται ετσι οι φιλοι μου.
Μα γιατι να μην παιρνει τοοοσα λεφτα;;;; αφου η εκπομπη του φερνει τα δεκαπλασια στο καναλι. Αν δεν τα παρει αυτος ποιος θα τα παρει;;;
 Ή μηπως περιμεναν να μοιραστουν τα κερδη σε φιλανθρωπικα ιδρυματα λες και ειναι κατι τετοιο τα ιδιωτικα καναλια.

Ο,τι δεν μπορουμε να αγγιξουμε το κατακρινουμε.
Το βαρεθηκα!

"καθε μεγαλο παθος ειναι παιδι μεγαλης στερησης" εγραφε η Βαμβουνακη στον παλιατσο.
Ειμαστε τοσο στερημενος λαος που αντι για παθη γεναμε εμπαθειες!


Διαβασα ομως κι αυτο τελευταια

"Η φιλια ειναι τοσο αναγκαια, τοσο λαχταριστη, ανηκει τοσο στενα στις δυναμεις της ζωης, που περιφερεται σε δρομους και σε δρομακια, σε μονοπατια και σοκακια, και ζητα να πραγματωθει."
(Βαμβουνακη- στην αξοδευτη αγαπη)

και μια φωνη μεσα μου φωναξε "ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ"

δεν παιζει ρολο αν ειναι για λιγο ή για πολυ!
Δεν με ενδιαφερει ποσα χρονια κραταει μια φιλια.
Μονο η υπαρξη της... για λιγο η για πολυ!
Η προοπτικη οτι θα την συναντησεις, σε εναν καφε, σε ενα κρασι, σε ενα καλοκαιρι, σε εναν χειμωνα...ή σε πολλους.
Οτι σε δεχεται και σε κρινει με αγαπη.
Φιλοι ειναι αυτοι στους οποιους δεν εχεις την αναγκη να απολογηθεις!
Και βεβαια υπαρχουν.
Κι εγω βρισκω καινουριους.
Μερικους απο σας σας νιωθω φιλους και ουτε το υποπτευεστε :)
Για σημερα...ισως και για αυριο!

Παραθυρο στον ηλιο ειναι η ζωη μου σημερα!