Εχει λιγες μερες που αρχισα να διαβαζω ενα βιβλιο που ειχα αφησει στη μεση. Ναι, ειναι κι αυτο της Βαμβουνακη :) Λεγεται "Ερωτας: Το γελοιο και το δεος" Διαβαζοντας το οπισθοφυλλο θυμηθηκα παλιες μου σχεσεις . Ποσο αναγκη ειχαμε την υπερβολη καποτε; ... ή μηπως την εχουμε ακομα;
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
" Η νιότη πονάει. Η νιότη πονάει πολύ. Γνωρίζει τόσο λίγα και θέλει τόσο πολλά. Φοβερά και πολλά. Θέλει την αγάπη. Μπορεί να ήταν κι οι δυο τους καλοί μαθητές στο σχολείο, μπορεί να σπούδασαν, να πήραν πτυχία. Να έμαθαν απέξω τόμους και συγγράμματα και να πέτυχαν στις εξετάσεις του πανεπιστημίου, όμως ξέρουν ακόμα τόσο λίγα. Για την ασκητική της αγάπης ξέρουν τόσο λίγα. Πιστεύουν ακόμα πως τους την χρωστούν, πως μπορούν να την απαιτήσουν, ακόμα και να την επιβάλλουν. Να εξοργίζονται όταν δεν τους αγαπούν. Όταν δεν τους έχουν για το κέντρο του σύμπαντος κόσμου. Όταν δεν παρατούν για χάρη τους οτιδήποτε και οποιονδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Πιστεύουν πως δικαιούνται την ψυχή του άλλου. Μπορούν να γίνονται μπαρούτι και να εκδικούνται γι' αυτά. Λένε ακόμα αγάπη τον έρωτα, λένε «μου μάτωσες την καρδιά» τον πληγωμένο εγωισμό. Πρασπαθούν να γνωριστούν παίζοντας την τυφλόμυγα. "
on line
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
ΕΡΩΤΑΣ: Το γελοιο και το δεος
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Χμμμ...Μάλλον υπερβάλλουμε πάντα. Λίγο ή πολύ. Στη φύση μας δεν είναι? Απλά οι εμπειρίες διαμορφώνουν και την υπερβολή (αν μαθαίνεις απο αυτήν βέβαια)και τους λόγους που την προκαλούν. Διαχωρίζουμε κάποια στιγμή αγάπη και έρωτα, αλλά αυτό το "μάτωμα στην καρδιά" πόσες φορές το νιώθουμε (ή νομίζουμε ότι το νιώθουμε)??...Πολλές απορίες, πολλές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Λαίδη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιά χαρά τα λέει η Βαμβουνάκη.
Και μακάρι η προετοιμασία του ανθρώπου απο τα μικρά του χρόνια να ήταν τέτοια που ο,τι αισθάνεται αργότερα να μπορεί να το ξεχωρίζει καθαρά...
οχι να το αποφεύγει...
απλά να το ξεχωρίζει και να γνωρίζει τι ειναι και πως ειναι...
να αντιλαμβάνεται δηλαδή
την ουσία των πραγμάτων κι οχι την επιφάνειά τους.
πολλά φιλιά.
kovo voltes
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγω εχω αποριες :) Ειναι τοσο απεραντη η θαλασσα μεσα μας. Και μπορει ο καθενας να υπερβαλει για αλλους λογους. Αλλος απο γνωση, αλλος απο αγνοια, αλλος απο αναγκη.
Αβυσσος.... :)
Καλημερααα
faraona μου
ΑπάντησηΔιαγραφήθελει πολυ δουλεια αυτο που λες. Αλλα ισως σοφα δεν γινεται ετσι. Ειναι ωραιο να κερδιζεται η ζωη σιγα σιγα :) Το κριμα ειναι γι' αυτους που η γνωση δεν θα τους αγγιξει ποτε.
Καλημεραααα!
xxxxx
Πολύ σωστό και όμορφο αυτό, η ασκητική της αγάπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερένια, και στέλνω φιλιά στο γουράκι σου!
καναρινενια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσε μια ωριτσα θα δωσω τα φιλια σου :)
Καλο μεσημερακι :):)
Συμφωνώ με την Βαμβουνάκη και με την faraona.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως το μέτρο το πραγματικό το βρίσκεις μόνο αφού έχεις αγγίξει τις ακρότητες. Τότε γνωρίζεις αληθινά και διαλέγεις που θα σταθείς...
Κι είναι τόσο διαφορετικός ο έρωτας απ΄την αγάπη...
Φιλιά
σε όλους σας!!!
Το άφησες στη μέση;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαράδεκτη!!!!!!!
Σοφή η Μάρω μας.Για άλλη μια φορά
Συμφωνείς;
Μάλλον ναι θα πεις,σαν το τελειώσεις.χε..χε..
φιλιάαααααααααααα
Αλεξανδρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο καθε πραγμα στον καιρο του και ο κολιος τον Αυγουστο, ελεγε σοφα ο λαος :)
Ο χρονος ειναι πολυ καλος δασκαλος για οσους εχουν την διαθεση να σπουδασουν :)
Καλημερα και σας ευχομαι χρονια πολλα πολλα κι ευτυχισμενα κι απο εδω :)
xxxxxx
anima μουυυ
ΑπάντησηΔιαγραφήπου εξαφανιστηκες;;; Μυριζομαι ερωτα;; :)
Μεχρι στιγμης μου αρεσει πολυ το βιβλιο. Μονο 1-2 της Βαμβουνακη με εχουν κουρασει. Ολα τα υπολοιπα τα εχω ευχαριστηθει πολυ διαβαζοντας τα.
Φιλακιαααα
Ίσως δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτά που αναφέρει, ίσως είμαι πολύ νέος ακόμη και δεν έμαθα την ασκητική αγάπη, ίσως να μεγάλωσα πολύ και να έκανα ένα την αγάπη και τον έρωτα ενώ μικρός τα διαχώριζα, ίσως να μου λείπει η νιότη μου που ενώ τα ίδια με τώρα πίστευε είχε άλλη δυναμική των πραγμάτων, ίσως να κατάλαβα ότι για να φτάσω εδώ που είμαι ο μόνος δρόμος είναι η νιότη αν δεν υπήρχε ποιός θα έμενε να αναζήτηση την αλήθεια αυτός που τώρα νόμισε πως την κατάκτησε, ίσως... αυτό το κατηγορώ προς την νιότη απλά να μην μου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως να έχω χαθεί στις επιλογές της νιότης μου και θέλω να ξαναγεννηθώ έτσι απλά για να έχω επιλογές και ας είναι όλες λάθος.
Το τελευταίο είναι από τον νέο μέσα μου που αρνείται πεισματικά να πεθάνει, φοβάται λέει για το μέλλον μου και έμεινε για να με προσέχει.
Ημ/νια
Η νιότη μου
και εγώ.
Παραθυρο ψυχης
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ομορφο το εθεσες
ίσως να κατάλαβα ότι για να φτάσω εδώ που είμαι ο μόνος δρόμος είναι η νιότη αν δεν υπήρχε ποιός θα έμενε να αναζήτηση την αλήθεια αυτός που τώρα νόμισε πως την κατάκτησε,
δεν νομιζω οτι κατηγορειται η νιοτη εδω. Διαπιστωση κανει μονο. Στην Φαραονα πιο πανω, ανεφερα οτι τελικα νομιζω σοφα φτανουμε (αν φτασουμε ποτε) στην γνωση μεσα απο την αρχικη αγνοια.
Μας φανταζεσαι στα 18 να συμπεριφερομαστε οπως στα 30 ή οπως στα 40 ; Κριμα θα ηταν. Τωρα εχει γλυκα να ειμαι 30, στα 18 ισως να μου ηταν και αχρηστη η σημερινη μου γνωση :)
Σε μπερδεψα; Ελπιζω οχι. Νομιζω θα καταλαβες τι εννοω :)
Καλο τριημερο!!!!!
Ευχαριστω για το περασμα σου
... μάλλον έχει δίκιο η καλή συγγραφέας, άλλωστε η αγάπη δεν έρχεται κατά παραγγελία, ούτε σε ρωτάει... Συνήθως έρωτας είναι όταν παίρνεις χωρίς να έχεις ζητήσει και δίνεις χωρίς να σε νοιάζει να πάρεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα :)
Αντρεα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ερχεται η στιγμη που η αγαπη και ο ερωτας πλεκουν τα δαχτυλα τους σφιχτα και περπατουν μαζι για λιγο, για πολυ , για οσο !
Καλημερα κι απο εδω :)