Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

Παρελθον, παρον, μελλον....επιθυμιες.


"Τιμωρια! Ξεπεσμενη και ξεπερασμενη σαν λεξη, ομως ασαλευτη σαν πραγματικοτητα. Ειδικα σημερα που ολα τα δικαιολογουμε και τα επιτρεπουμε στον εαυτο μας, η τιμωρια μας αγρυπνη κι αδεκαστη σαν θεια δικη, κανει την αιωνια δουλεια της πιο ανεμποδιστα παρα ποτε, μια και δεν την παραδεχομαστε. Την ονομαζουμε : αρρωστια, νευρωση, αγχος, ανία, καταθλιψη, καταπτωση, οπως τις αμαρτιες μας επιμενουμε να τις ονομαζουμε ατυχιες, ή ακομα και δικαιωμα.

Παντως, μου φαινεται πως οι περισσοτεροι που ξερω εχουν μελλον ή εχουν παρελθον. Τουτη τη στιγμη δεν μπορω να φερω κανενα στο νου μου με παρον. Με παρον βρε παιδι μου. Μ' ενα παρον απτο, στρογγυλο και συγκεκριμενο, οπως ειναι ενα πορτοκαλι που το πετας πανω κι εκεινο παλι πεφτει στην παλαμη σου κανοντας «χραπ!».Το σιγουρο «χραπ» του υπαρκτου που αμφιβολια δεν σηκωνει.

Οχι, μονο στο παρον δεν περπαταμε. Σα να ‘ναι αφαντο ή επιφοβο. Περπαταμε με το νου σφηνωμενο σε ιστοριες παλιες που πλαθουμε και αναπλαθουμε αναλογα τη μερα, αναλογα την αναγκη, κι αναλογα τον ακροατη. Το παρελθον μας σαν ρευστος πηλος αλλαζει οψεις και ακουραστα αναδημιουργειται στα τωρινα μας δαχτυλα. Ποτε γελαει και ποτε κλαιει, και σπανια ειμαστε ειλικρινεις μαζι του. «Την εχω ακουσει σε δεκαδες εκδοχες αυτη την υποθεση», μου ειχε πει εκνευρισμενος και δηθεν βαριεστημενος ο Νικος οταν, για πολλοστη φορα, αναφερθηκα σ’ ενα περασμενο μου ειδυλλιο. Με διαφορετικο καθε φορα πνευμα κι αναλογα τα αισθηματα που καθε φορα χρειαζομουνα να του εμπνευσω για μενα. Ποτε θαυμασμου, ποτε ζηλειας, ποτε μειονεξιας, ποτε ακομα και οικτου.

........

Παντως, εχω προσεξει πως τι μερες που αισθανομαι πεσμενη και περπατω στους δρομους, κοιταζω χαμω, το πεζοδρομιο, τα παπουτσια μου, κι ας σκεφτομαι αλλα κι αλλα. Τις μερες που νιωθω καλα, σηκωνω το κεφαλι, κοιταζω περα και ψηλα, τους πανω οροφους των κτηριων, τις ταρατσες, τις κεραιες, ακομα και τον ουρανο.

Στενοχωρια ειναι η αποσταση αναμεσα σ’ αυτο που εχεις και σ’ αυτο που επιθυμεις, ακουσα προ καιρου σε μιαν εκπομπη στην τηλεοραση.
Αχ ναι, φωναξα μεσα μου. Ναι, χιλιες φορες ναι. Τωρα που το ακουω σε λεξεις τον καταλαβαινω τον καημο μου. Αυτο ειναι ματια μου, αυτο με σιγοροκανιζει μερα - νυχτα : εκεινο που εχω κι εκεινο που λαχταρω! Βολοδερνω παραπατωντας αναμεσα τους και μαραζωνω. Θελω να το βγαλω απ’ το νου μου αυτο που λαχταρω μηπως και χαρω αυτο που εχω.

Ομως δεν τα καταφερνω. Οσο το παλευω θεριευει, οπως τα αυγα που οσο τα χτυπας φουσκωνουν και υψωνονται.

Απο που βγαινει, απο που ερχεται η δικια μου η λαχταρα, οι ποθοι μου, τα ονειρα μου; Αναρωτιεμαι και με μεγαλη αυστηροτητα μαλιστα. Απ’ την ψυχη μου ερχονται ή απ’ την εγωπαθεια μου;

Δεν ξερω ποσο καθαρο και ποσο μολυσμενο ειναι αυτο που αποκαλω, «ζωη που θα μου ταιριαζε»."


Απο το βιβλιο της Μαρως Βαμβουνακη « Τανγκο μες στον καθρεφτη »

25 σχόλια:

  1. το σίγουρο «χραπ» του υπαρκτού που αμφιβολία δε σηκώνει…ε?

    τι λες τώρα!!!

    είναι κι άλλα σημεία που μ’ έκαναν να σκεφτώ παραπάνω, ένα βιβλίο που είχα αγαπήσει ιδιαίτερα, αρκετά χρόνια πριν, και που αγγίζει τη γυναίκα ψυχοσύνθεση… κρατώ αυτό που τούτη τη στιγμή μ’εκφράζει & με διαπερνά!

    σ’ευχαριστώ που μου θύμισες κάτι πολύ αγαπημένο...

    -*-*-*-

    γιατρέ μου, μου έλειψες πολύ & θα επανορθώσω

    μόνο χαρές να σε κλωθογυρίζουν, μάτια μου... μόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οποιος μειωνει τα θελω του, μειωνει και τις στενοχωριες του.Οποιος μειωνει τους φοβους του ,μειωνει και τα θελω του.Οποιος μειωνει το εγω του ,μειωνει και τους φοβους του.Αν δει κανεις τι κυβερναει αυτο τον κοσμο και περιορισει τις αναγκες του πανω σ αυτο ελαχιστοποιει τους φοβους του.Πιστευω καλη μου οτι αν χαμηλωσουμε τη διαθεση μας για εξουσια προς ολα τα μηκη και τα πλατη της ζωης μας και ταυτοχρονα ελαχιστοποιησουμε τις αναγκες μας που εχουν σχεση με το χρημα ,θα κανουμε πανω απο τον μισο δρομο προς τη επιτυχια του να μην απεχουν πολυ τα θελω μας απο αυτα που μπορουμε να εχουμε.Αλλωστε εχει καμμια σημασια ενα ονειρο μας οταν δεν ειμαστε εστω και λιγο ικανοι να το πραγματωσουμε?Δεν ειναι ποιο ανθρωπινο και λιγωτερο εγωιστικο να ονειρευομαστε η να θελουμε πραγματα που ειναι κοντα σε μας,με την εννοια του εφικτου?Θα μου πεις βεβαια ,τοτε θα παψουν να υπαρχουν ηρωες και ιδεολογιες ολοκληρες μπορει να καταριφθουν. Ομως απ την αλλη οι ηρωες κι οι ιδεολογιες (που θελουν ονειρο,τολμη,παλη με τον εαυτο)γι αυτο δεν υπαρχουν?Για να τραβουν λιγο πιο πανω αυτους που δεν μπορουν απο μονοι τους να ανεβουν?Παω για βολτα στο δασος να το σκεφτω καλυτερα και τα λεμε παλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή χρονιά κι από δω. Αχ και πάλι αχ! Με μια αλήθεια τόσο στρογγυλή σαν το πορτοκάλι σου. Τι μου έκανες τώρα! Πως μπήκαν αυτά τα λόγια στη σειρά για να περιγράψουν αυτό που άναρχα πολλές φορές τα βράδια μου με παιδεύει; Περίπατος στην κόψη του μαχαιριού χωρίς ματωμένα πόδια γίνεται;

    Υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μολις διαβασα τα δυο τελευταια σου ποστ... αυτο που ξερω, αυτο που εχω καταλαβει απο τη μικρη μου εμπειρια ειναι οτι ειναι μαλλον αδυνατο να διατηρησεις τον αρχικο σου ενθουσιασμο για το ταιρι σου. πρεπει να αποδεχεσαι τα σταδια μιας σχεσης και να μη σε κυριευεσει το αγχος να κρατησεις ασβεστο το παθος της αρχης γιατι τοτε γινονται τα πραγματα χειροτερα, εισαι σε διαρκη προβληματισμο και αυτη η αμηχανια βγαινει και δεν βοηθαει καθολου. ας ηρεμησουμε ολοι εμεις και ας απολαυσουμε τα σταδια της ζωης μας οπως αξιζει. ειναι ευλογια να υπαρχει ενας ανθρωπος που με το χρονο γινεται κομματι σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεύτερη φορά το παθαίνω αυτό εδώ μέσα. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

    Αρχίζω να διαβάζω... Ο ενθουσιασμός αυξάνεται όσο προχωράω στο κείμενο. Όλες οι σκέψεις και οι ανησυχίες μου, βαλμένες σε λέξεις. Μα τι ταλέντο είναι αυτό που έχει η Dee? Τελειώνει το κείμενο. Βλέπω ότι είναι απόσπασμα από βιβλίο της Βαμβουνάκη. ("Αφού το έχω διαβάσει εγώ αυτό το βιβλίο, πως και δεν το αναγνώρισα και την πάτησα ΠΑΛΙ;")

    Έχω διαβάσει σχεδόν τα άπαντα από Βαμβουνάκη. Όλα προ αμνημονεύτων χρόνων. Δεν θυμόμουν γιατί μου άρεσε και έπαιρνα σαν τρελλή τα βιβλία της το ένα μετά το άλλο. Κάποιοι δεν την εκτιμούν. Ακούγοντας τέτοιου τύπου σχόλια - αρνητικά - έλεγα μέσα μου πως ίσως εγώ την είχα υπερεκτιμήσει λόγω του νεαρού της ηλικίας μου την εποχή που τη διάβαζα.

    Σ' ευχαριστώ που για δεύτερη φορά μου θύμισες για ποιο λόγο την αγαπούσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μωβουλα μου

    αυτο το σιγουρο χραπ αναζηταμε ολοι για να ηρεμησουμε!

    Καλημερα, συντομα θα σε παρω να ερθω να δω τα κερακια κι εσενα, προς το παρον τρεχω!

    Φιλακιααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φαραονα μου,

    Πιο ανθρωπινο και λιγοτερο εγωιστικο ειναι το δρομακι στην αντιπερα οχθη που οι περισσοτεροι φοβομαστε να ακολουθησουμε.

    Εχεις ενα τροπο να τα περιγραφεις εντονα και απλα ταυτοχρονα, τοσο που μοιαζουν απτα, ενα χραπ ακουγεται οταν μιλας :)

    Στα 30 μου ταλαντευομαι μεταξυ των διλληματων που ανεφερες, εχω προσεξει οτι η γενικη ροη της ζωης μου, με μικρα βηματακια, γινεται ολο και καλυτερη. Παλιοτερα λογω του οτι ειμαι ενθουσιωδης χαρακτηρας δεν ειχα την υπομονη να κοιταξω την εικονα της ζωης μου απο μακρυα, ηθελα να ειναι ολα εμφανη και απτα σημερα, για να γινουν ομως θα πρεπει να κοιταξεις τον καθρεφτη κανοντας ενα βημα πισω! Αλλοιως αλλοιθοριζεις :)

    Καλημερα γλυκια μου Αναστασια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. freedula μου

    το πρωτο βιβλιο της Βαμβουνακη που διαβασα ηταν αυτο, το "Τανγκο μες στον καθρεφτη", πριν 10 περιπου χρονια. Οταν το τελειωσα πιστευα οτι κραταω στα χερια μου ενα ημερολογιο μου, με τις σκεψεις μου ειπωμενες με τις σωστες λεξεις. Ειχα ενθουσιαστει τοσο που αρχισα μανιωδως να διαβαζω βιβλια της. Δεν ειναι ολα οπως αυτο, για παραδειγμα το "Οι παλιες αγαπες πανε στον παραδεισο", που ειχε γινει τετοιος ντορος, δεν με ενθουσιασε. Επιασα να τα ξαναδιαβασω για να δω πως με επηρεαζουν τωρα, στα 30 μου. Ε, καποια βιβλια της ειναι σταθερες αξιες τελικα :)

    Καλημερααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αν ακους μου

    ποσο δικιο εχεις!!!!!
    Αυτα τα σταδια ειναι που με ενθουσιαζουν σε μια σχεση! Δεν ειχα αλλη εμπειρια μακροχρονιας σχεσης, ημουν ζωηρουλα. Μεσα απο αυτη την σχεση ομως αρχιζω και κανω διατριβη στις ισορροπιες που χρειαζονται, το πιο δυσκολο πραγμα ειναι οι ισορροπιες! Και βεβαια δεν μπορει να ειναι ολα οπως στην αρχη, ποιος θα ηθελε κατι τετοιο αλλωστε. Ουτε ομως σημερα ειμαστε ερωτευμενοι, αυριο ειμαστε μονο αγαπημενοι. Υπαρχει μια κλιμακα που ειναι αναγκαια για τον ψυχισμο μας, για τις ανασφαλειες μας, για την ομαλη ροη των πραγματων. Αυτη η κλιμακα διαφερει για τον καθενα και για το καθε ζευγαρι. Εγω παλευω με τα δικα μου τερατα :) Αν και μου φαινεται το προηγουμενο ποστ εχει παρεξηγηθει, επουδενι δεν εννοουσα οτι θα αρχισω να φοραω κρεμες για να μην νιωσει ο Δ οταν με αγγιζει, οτι αγγιζει τον αδερφο του. Αν ηταν ετσι δεν θα ανεφερα στο παραδειγμα το ποσο ομορφη γυναικα ειναι η γυναικα του φιλου μου. Ολα απο μας αρχινανε και σε μας σταματανε, γι' αυτο θελει σοφια απο τον καθενα μας. Wise and old, ενα απο τα τραγουδια που λατρεψα, το ειχε η Negma πριν λιγες μερες!

    Καλημεραααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στελλα μου,

    κι εγω το ιδιο ειχα παθει με την Βαμβουνακη. Εχω διαβασει πολλα βιβλια της, καποια με ενθουσιασαν και καποια οχι. Ετσι σκεφτηκα να διαβασω ξανα αυτα που ειχα επιλεξει ως αγαπημενα μου να δω αν με κερδιζουν ακομα το ιδιο. Με το "Τανγκο μες στον καθρεφτη" βλεπω οτι ακομα διαβαζω σκεψεις μου βαλμενες στη σειρα:)

    Πολλοι υποτιμουν την Βαμβουνακη, αλλοι απλα την αντιπαθουν, ακομα και ατομα τα οποια εκτιμαω...............

    αν καποιος που εκτιμαω αντιπαθησει τον Δ δε σημαινει οτι θα τον χωρισω, εχω περισσοτερη εμπιστοσυνη στη δικη μου κριση. Τα γουστα ακομα και στους χαρακτηρες ειναι υποκειμενικα, ευτυχως :) Εξαλλου εμενα δεν με ενθουσιαζει ο Καζαντζακης, ουτε ο Τζων Ρόναλντ Ρόϋελ Τόλκιν (Αρχοντας των δαχτυλιδιων), αυτο δε σημαινει τιποτα για τους φιλους μου:)....παλι καλα!

    Απο Βαμβουνακη εχω ξεχωρισει τα: "Τανγκο μες στον καθρεφτη", "Κραταια αγαπη", "Τα ραντεβου με την Σιμονη" καιιιιιιιι "Ο παλιατσος και η Ανιμα". Τωρα ξαναδιαβαζω το πρωτο.

    Καλημερααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΑΧ!βρε κοριτσακι κοριτσακι ,βρε ψυχη μου που δεν σε ξερω ακομα,κι ομως κι ομως...εισαι γλυκια κι αυτα που γραφεις δειχνουν μεστο ανθρωπο.Το χραπ αυτο που περιγραφεις για να γινει μεσα μου και να βγει στη ζωη μου ,ματωσαν οχι πατουσες απ τα αιματα ,οχι ματια απ τα κλαματα,το κολομυαλο μου εκαψα πεντε, δεκα φορες και το αρχισα απ την αρχη.Σα μωρο ξανακανα τον εαυτο μου.Αλλα θελει κοπο και μοχθο αυτο και χρονο, δεν γινεται με κουμπακια.Οταν φτασεις βεβαια εκει που προσταζει η ψυχουλα σου ολα απλα σου βγαινουν μετα και επικινδυνα ευκολα στην εφαρμογη τους.Αλλα οταν φτασεις καλη μου παλι καινουργια σε καινε και παλι απ την αρχη.Σε γλυκοφιλω και σου ετοιμαζω εγω ενα κολιε....θα το φορεσεις και θα'' μιλαει'' επανω σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. faraona μου

    καπως ετσι μου φανταζουν οι ομορφοι ανθρωποι, σαν εσενα :)

    Δεν βιαζομαι να τα ζησω ολα τωρα, αντιθετως, εχω βαλει το slow motion στην ζωη μου τα τελευταια χρονια για να δω τι γινεται. Καποτε, λογω ενθουσιασμου, οπως προειπα, ετρεχαν ολα στη ζωη μου, χιλιες εμπειριες το δευτερολεπτο (που λεει ο λογος, μην παρεξηγηθω!), εμαθα πολλα αλλα υπαρχουν και καποια σκοτεινα σημεια που αρχικα ντρεπομουν να τα θυμαμαι αλλα μετα στενοχωριεμαι απλα που υπηρξα διπλα σε καποιους ανθρωπους που τους θυμαμαι πολυ θολα, σαν να εχει ομιχλη το τοπιο. Ετσι αποφασισα οτι περασε η εφηβεια μου, παρακρατησε θα ελεγα, ειχα μπερδεψει την ελευθερια με την ασυδοσια και ξαναπιασα πατο να τα παρω απο την αρχη. Αργα και σταθερα να καταλαβαινω που βρισκομαι και τι θελω την εκαστοτε στιγμη. Δεν τα καταφερνω παντα, αλλα νιωθω πιο ηρεμη ετσι....... κι εχω ερωτευτει την λεξη ηρεμια!!!!...που πολλοι την συγχεουν με την μετριοτητα.
    Εζησα πολυ ατσαλα γι' αυτο και μου βγαινει μια ταση οργανωσης τελευταια, που αλλους τους τρομαζει και θυμιζει ζωη με ελειψη αυθορμητισμου και παρορμιτισμου.....παν μετρον αριστον ελεγαν καποιοι καποτε.... κι ετσι συνεχιζω να ψαχνω τις ισορροπιες μου :)

    Το κολιε μου παρακαλω να αλλαξει ονομα κι απο Persia να γινει DeeDee :) (αστειευομαι βεβαιως, βεβαιως)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγω παλι με τη Βαμβουνακη κατι παθαινω αλλα δεν ειναι της παρουσης αλλωστε ηρθα βιαστικα να παρω δοση της Ντι μου..
    γραφει πολυ καλυτερα οταν θελει..(αλλα δεν θελει και με εκνευριζει)
    τεσπα φιλια πολλα αυριο μαλλον
    "θα ειμαι καλα"!


    φφφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. η δυναμη και η ικανοτητα να ζεις και να ρουφας το σημερα αποτελει δυσκολη κατακτηση δυστυχως...

    διαβαζοντας τετοια αποσπασματα ομως αρχιζεις καμια φορα να προσπαθεις και ειναι πολυ καλο αυτο...

    θα παρω το βιβλιο μου φαινεται : )))

    φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "Στενοχωρια ειναι η αποσταση αναμεσα σ’ αυτο που εχεις και σ’ αυτο που επιθυμεις"

    Κι αυτή η απόσταση πότε μειώνεται. πότε αυξάνει. Δεν νομίζω ότι σβήνει ποτέ.
    Δεν πειράζει όμως.
    Οι αποστάσεις είναι για να τις περπατάμε ή... να τις πηγαίνουμε βόλτα με ποδήλατο...

    Ένα χαίρε σου στέλνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΤΑΛΙ ΜΟΥΥΥΥ

    δεν το κανω εσκεμμενα, αλλες φορες θαυμαζω μονη μου κατι που εγραψα κι αλλες πιστευω οτι ενα δεκαχρονο παιδι θα εκφραζοταν καλυτερα απο μενα :) Το θεμα ειναι αυτα που σκεφτομαι, αν εγραφα καλα ισως με λεγαν Φιλιππιδη ή Βαμβουνακη, θα εβγαζα και κατιτις απο τα γραπτα μου :)

    Ξερω την αποψη σου για την Βαμβουνακη, ουτως η αλλως διαφερουμε σε πολλα για να εθιστεις κι εσυ με την ιδια......αυτο ειναι το πιο ομορφο ομως σε μας. Δυο κοσμοι που μπορουν να συνυπαρξουν εχουν πολλα περισσοτερα να προσφερουν ο ενας στον αλλον!

    Καλημερααααα!!!!

    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!
    Το κολιε σου φτιαχνεται για σενα ειδικα και φυσικα θα φωτογραφηθει, θα μπει στο μπλογκ και στο φλικρ με τ ονομα Deedee (sold).Θα το εχεις την ερχομενη Τριτη στο λαιμουδακι σου γιατι θα ερθει καποιο ατομο δικο μου στη Θεσσαλονικη κι ετσι βολευει ακομη περισσοτερο.Θα το δεις στη φωτο πριν το φορεσεις.Να ξερεις οτι καθε χιλιοστο του εχει ευχες για υγεια,ευτυχια,αφθονια,αγαπη και ηρεμια αφου την χρειαζεσαι τοσο πολυ.Ειναι μια τελετουργια για μενα εξαιρετικα γοητευτικη που μου δινει δεν μπορεις να φανταστεις τι μου δινει.Παντα οταν μου κανουν παραγγελιες και ξερω το ατομο το κανω αυτο.Μου βγαινει υποσυνειδητα.Θα ειναι λοιπον και ενα ειδος ''φυλαχτου'' να το πουμε.Ευχομαι να αποκτησεις μια κορη καποτε η μια νυφη και να το χαρησεις.Σε φιλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. mama mia μου

    θα σου προτεινα ανεπιφυλακτα το "Ο παλιατσος και η Ανιμα"
    δεν ειναι μυθιστορημα, ειναι ενα πολυ γεματο βιβλιο, για να αναγνωρισουμε λιγακι και τα ελαττωματα μας :)

    Φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. dim μου

    γι' αυτο ειναι οι αποστασεις, εχεις δικιο....για να τις περπαταμε ή να τις κανουμε βολτα με το ποδηλατο!!!

    Μου αρεσει που παντα μου δινεις μια νεα διασταση του θεματος :)

    Φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. faraona μου

    σαν μικρο παιδι ανυπομονω να το δω!!! Αν καταλαβα καλα ειναι αλλο απο αυτο που ξερω. Κι εγω ευχομαι να αρχισει με αυτο μια παραδοση, με τετοιο μερακι και αγαπη πρεπει να αρχιζουν οι παραδοσεις, οπως αυτα που διακατεχουν εσενα!!! Σαν τα ματια μου θα το προσεχω για να περασει στην επομενη γενια!!

    Το ευχαριστω ειναι λιγο, πολυ λιγο! Ευχομαι να μου δωθει η ευκαιρια να σου δωσω κι εγω την ευχαριστηση που μου δινεις στο μελλον!

    Σε φιλω γλυκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. πέρασα μόνο για μια γρήγορη καλησπέρα για να δώσω το παρόν τα σχόλια για το κείμενο αργότερα τώρα τρεχώώώώώώώώ

    φιλιά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κοριτσι μου δεν θελω τιποτα ναχεις την υγεια σου και αν θες κατι να ευχεσαι για μενα δινε ευχες μονο για τα παιδια μου.Μονο αν ειναι αυτα καλα ειμαι κι εγω.Και παντα απο μακρια τους και με διακριτικοτητα να μην τους επιβαρυνω με μενα κι αυτα που κουβαλαω.Σ ευχαριστω.Σε κρατω σε αγνοια μεχρι Δευτερα πρωι που θα το δεις.Πες μου πως να το ονοματισουμε και γω θα φροντισω.Φιλουκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αρτεμις μου

    καλημερααααα και καλο τρεξιμο :)

    Φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Φαραονα μου,

    στην αναμονη ως την Δευτερα λοιπον :)
    Ως τοτε θα σκεφτομαι ονοματα!!!

    Φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή