κατι ψαχνω....παντα

Καποτε εγραφα ημερολογιο, μισες μερες αληθεια, μισες ψεματα, πανω κατω τα γεγονοτα αποτυπωνοντουσαν. Με τα χρονια το παρατησα, το ξαναπιασα και ξανα μανα το ιδιο σεναριο. Ενθουσιαζομουν παντα οταν ξαναρχιζα να γραφω. Τα μεγαλυτερα γραπτα μου ηταν οταν δεν ημουν καλα, σελιδες ολοκληρες. Στις ομορφες στιγμες μου το ξεχνουσα, ετρεχα μετα να αποτυπωσω βιαστικα τα πιο σημαντικα που ειχαν συμβει, συμπυκνωμενα και αποτομα.

Ετσι αρχισα κι εδω. Νομιζα οτι δεν μπορουν να διαβασουν αλλοι τα γραπτα μου στην αρχη. Στενοχωρηθηκα οταν ειδα σχολιο σε καποια αναρτηση μου. Μετα το συνηθισα, εμαθα και πως ακριβως παιζεται το παιχνιδι κι εγινα κι εγω ενας καλος παικτης. Οταν πεφτουν αλλα ματια πανω στα γραπτα σου ομως κατι αλλοιωνεται, ετσι δεν ειναι;

Τελευταια δεν μου αρεσει πολυ εδω. Περισσοτερο γιατι νιωθω να με λιγωνει μια ατμοσφαιρα πυκνη και κολλωδης.
Διαβαζω ενα βιβλιο, δωρο μιας πελατισας μου. Ή με ψυχολογησε πολυ καλα στο τι βιβλια μου αρεσουν ή ειχε πολυ τυχη τη στιγμη της επιλογης. Το βιβλιο με κερδισε και με κλεβει συχνα απο οτιδηποτε αλλο. Οπως και το παιχνιδι που ανεφερα παρακατω, καθομαι και κολλαω με τις ωρες σε μια σελιδα του :)

Ξερω οτι θα ξαναρθω, θα μου λειψει το σπιτι μου εδω. Ισως ξαναρθω σε μια μερα, ισως και σε μια βδομαδα.

Η λιστα του 2008 αρχισε πιο δυναμικα απο ποτε. Νιωθω κι εγω περισσοτερο ετοιμη να αντιμετωπισω καταστασεις. Εγινε και το πρωτο ραντεβου στον ψυχολογο και καταλαβα οτι ειναι ενας τομεας που με μεθαει. Ισως αυτο να εψαχνα κι εδω. Η ψυχολογια γυμνη απο στολιδια και προφασεις, γυμνη απο ποιητικες περιγραφες και γνωσεις των παντων.

Αγνοια των παντων και παμε απο την αρχη!