Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

στα κουτουρου

Σαν να μην εχει πεσει ο κοσμος πανω στο κεφαλι μου τις τελευταιες μερες, θα σου μιλησω για την αποφαση που πηρα να βαψω το ποδηλατο μου. Και η αληθεια ειναι οτι ηθελα να το βαψω λευκο, σαν τη φωτογραφια αυτη, με ενα ταμπα καλαθι. Αλλα εχει περισσεψει πρασινο παστελ απο το τραπεζακι που βαψαμε. Και σκεφτομαι να παω να του φτιαξω τα λαστιχα και να το ξαναβγαλω. Κι επειδη το εχω ξανασκεφτει, αλλα ειναι ακομη στην ιδια θεση και σκονιζεται, μην το δεσεις και κομπο.
Στο συλλογο οι εντασεις πανε κι ερχονται. Αναρωτιεμαι ... για πολλα. Δεν εχω καταλαβει τι ακριβως συμβαινει, μου ειπε η Χ. Ισως.
Μιαμιση εβδομαδα μεχρι τις σχολικες διακοπες του Πασχα. Η Ισμηνη περιμενει πως και πως να παει Σερρες. Να ερχοταν κι εμενα η γιαγια μου να με επαιρνε στην Αρναια για Πασχα. Να βαφαμε αυγα, να πλαθαμε κουλουρακια. Στο παλιο το σπιτι, εκεινο με την ξυλινη σκαλα και την υπερυψωμενη κουζινα που ειχε μια ιδιαιτερη μυρωδια απο το κατωι. Κι εγω να ανεβαινω να ξαπλωνω στο κρεβατι της γιαγιας, στο πισω δωμα της κουζινα, με το καντηλακι διπλα απο το τζακι. Και ολες οι μυρωδιες απο τα υφαντα, τις φλοκατες, το babyoil που ειχε σε εκεινη την πλαστικη κιτρινη θηκη και την υγρασια των ξυλων να τα μυριζω με κλειστα τα ματια κανοντας κουνια απο τη μια ακρη ως την αλλη της κουζινας. Την ειχε κρεμασει ο παππους ο Κωστας απο το πανω δοκαρι της οροφης. Και να ερχοταν ο Χρηστος, να με φωναζε απο κατω απο τις σκαλες, επειδη ντρεποταν παντα να ανεβει. Και να ετρεχα και να ακουγοταν το ποδοβολητο μου μεχρι τις Κ. που εμεναν διπλα. Και να πηγαιναμε στο σαντουιτσαδικο, να βοηθουσαμε τον μπαμπα του να τρυπησει τα σουβλακια και να κλεβαμε και καμια τηγανιτη πατατα. Και καποιες φορες να τρωγαμε ψευτικο ζαχαρωτο παγωτο, στο ξυλινο παγκο στο στενο διπλα απο το μαγαζι. Και να ακουγαμε τα γελια των μεγαλων, μουσικη απο ενα τρανζιστορακι πανω απο το ψυγειο με τα αναψυκτικα και να διαβαζαμε και κανενα τιραμολα.
Ποσα εχουν αλλαξει απο τοτε. Ολακερη η ματια μου στον κοσμο.
Σημερα ο νεαρος που μου εβγαλε την νεα μου ταυτοτητα, απο τις δεκα λεξεις που ελεγε, οι εννια ηταν βρισιες. Αλλα οταν εφτασε η σειρα μου να με εξυπηρετησει καταλαβα οτι οι βρισιες ηταν για αποσυμπιεση σε ολες τις αναποδιες που του ειχαν τυχει εκεινη την ημερα. Εαν συνηθιζα να βριζω κι εγω, νομιζω θα αραδιαζα πολλες αυτες τις μερες. Μου εδωσε την νεα μου ταυτοτητα και ως νομιμος πολιτης ξανα αφηνω πισω καθε αναποδια κι απογοητευση και ονειρευομαι το Πασχα. Χωρις Ισμηνη ευκαιρια για δουλειες. Μου χρωσταω και δυο μεγαλα ξενυχτια. Εχω γυρισει τον διακοπτη και λεω να τα δω λιγακι αλλιως ολα αυτο το Πασχα. Επειδη το συστημα βραχυκυκλωνει, μη μου εχεις και πολυ εμπιστοσυνη. Ισως να κρεμασω κι εγω μια ταμπελα Out Of Order οπως εκανε το μηχανημα στο γραφειο και με νταντεψω λιγες μερες. Ειναι αυτες οι ατιμες οι ενοχες που δε με αφηνουν. Να δεις που η μαμα μου φταιει για ολα :) Ποσα θα χρεωθω κι εγω απο την Ισμηνη καποτε! Ξεκινησε απο τα 6μιση. Σκεψου τι με περιμενει στην εφηβεια.

10 σχόλια:

  1. Καλημέρα! Να το βγάλεις το ποδήλατο...Αν κάτι μπορεί να σε γυρίσει πίσω είναι αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολύ καλύτερη η αλλαγή στο φόντο σου ,πιο ξεκούραστη.
    Είμαι φαν του ποδηλάτου ! Ξεχνάς τα πάντα με μια βόλτα στην εξοχή ,γιατί με ποδηλατάδα στην πόλη γίνεσαι χειρότερα και απο τον αστυνομικό που σου εβγαλε την ταυτοτητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα μια χαρα ηταν ο ανθρωπος τελικα, απλα του ειχαν τυχει διαφορα εκεινη την ημερα. Επειδη εδω και 2-3 εβδομαδες μου συμβαινουν διαφορα με αποτελεσμα να μη μπορω να δουλεψω τις μισες μερες, τον διαβεβαιωσα οτι μαλλον η δικη μου ατυχια προκαλεσε βλαβη στο σκανερ του χθες και μολις τελειωσει με μενα ολα θα λειτουργουν ρολοι :) Νομιζω με πιστεψε :) :) :)
      Στην εξοχη μενω και νομιζω ειναι και νομιμα ποινικο αδικημα να μη χρησιμοποιω ποδηλατο εδω που ειμαι :)
      Καλη σου μερα Νασια!

      Διαγραφή
  3. Αχ Κατερίνα βόλτες με ποδήλατα τι πληγές ξύνεις , να το κανεις και σου εύχομαι υπέροχες ανοιξιάτικες βόλτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστω Αριστη μου!!! Λυπαμαι που ανοιξα πληγες. Δεν κλεινουν ευκολα αν τις ξυσεις οι ρημαδες :)
      Πολλα φιλια

      Διαγραφή
  4. "Ποσα εχουν αλλαξει απο τοτε. Ολακερη η ματια μου στον κοσμο." Πόσο όμορφη κι αληθινή σκέψη. Γιατί, όμως, θέλουμε να γυρίζουμε πίσω στην παιδική μας ηλικία; Μήπως κάτι χάσαμε; Και αυτό που "κερδίσαμε" στο πέρασμα του χρόνου είναι βαρύ για τις πλάτες μας και την "παιδική" ακόμη ψυχή μας; Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλες φορες αναπολω διαφορες εποχες κοιταζοντας προς τα πισω. Δεν θυμαμαι καμια φορα ομως να ηθελα να ξαναειμαι μικρη :) Θα ηθελα να ξαναζησω καποια μερη, τωρα, σε αυτη την ηλικια που ειμαι. Δυστυχως ομως τα μερη εχουν αλλαξει και καποια αγαπημενα προσωπα δεν υπαρχουν πια :)
      Η ελλειψη ευθυνων νομιζω ειναι αυτο που με δελεαζει περισσοτερο σε αυτο το ταξιδι που εκανα πισω στον χρονο σε αυτη την αναρτηση.
      Να μπορουσα να παω Πασχα στην Αρναια μου και να μην ειχα καμια υποχρεωση. Μονο απαιτησεις. Με το ιδιο θρασσος που εχει η 6χρονη κορη μου οταν θελει κατι :)

      Καλο απογευμα Ειρηνη !

      Διαγραφή
    2. Κι εγώ με τη λέξη γυριζουμε εννοουσα την αναποληση, ή οποία μας χαρίζει ακριβώς την αναβίωση των συναισθημάτων,αλλά και της αίσθησης που είχαμε σαν παιδιά. Τότε ο κόσμος όλος ήταν δικός μας και γεμάτος περιπέτειες. Ούτε εγώ θα θελα να περάσω πάλι την παιδική ηλικία, ασε που τη ζω πάλι μέσα από τα παιδιά μου, κι όχι δεν είναι καθόλου εύκολη είναι αγώνας. Καλό σου ΣΚ Κατερίνα!

      Διαγραφή
    3. Ειρηνη μου μεγαλος αγωνας ηταν :) Νομιζω οτι καποια στιγμη θα νοσταλγω να ζησω λιγο ξανα την νιοτη. Αλλα ειμαι ακομη 39.
      Ειπες καποιες μαγικες λεξεις.
      Ολοδικος μας κοσμος! Περιπετειες!
      Μας αξιζαν τα παντα και τα διεκδικουσαμε :)

      Ενα ομορφο Σ-Κ να εχεις!

      Διαγραφή