Οκτωβρης

Ειναι ελαχιστες οι φορες που θα ηθελα τοσο πολυ να μην ειχα δουλεια το απογευμα και να καθομουν σπιτι με την μικρη μου. Της πονουσε το αυτακι και την πηρα πιο νωρις απο το σχολειο της. Την βρηκα ξαπλωμενη σε ενα ντιβανακι να ψιλοκοιμαται πιανοντας το αυτακι της, ενω τα αλλα παιδακια επαιζαν στην αυλη. Μου ηρθε η εικονα που ημουν εγω ξαπλωμενη στον καναπε στο πατρικο μου, στην ιδια ακριβως σταση με την Ισμηνη. Ποσο ανακουφιστικα ηταν τα χαδια και η αγκαλια της μαμας μου. Αληθινο παυσιπονο. Περασαμε μαζι το μεσημερι κι επεστρεψα στη δουλεια.


Ηρθε και ο Σαββας και μου ειπε οτι τα λεμονοκυπαρισσα μου δεν ειναι αρρωστα. Ειναι ολοζωντανα, απλα θελουν κοψιμο στο καταλληλο υψος για να τα βλεπει ο ηλιος. Ολοι θελουμε κλαδεμα και συντηριση στα σωστα επιπεδα για να ειμαστε υγιεις, ετσι δεν ειναι; Λιγο κλαδεμα θελω κι εγω. Τα δυο πρωτα δωματια του κουκλοσπιτου εχουν πλεον μια κ
αποια μορφη και ειναι και Παρασκευη. Κοιταζω στον τοιχο απεναντι και το κρεμασμενο ημερολογιο γραφει ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014. Το κερασακι στην τουρτα. Ο κυκλος παραμενει κλειστος.