Νικολεττα

Τα 'χουν παιξει τα τηλεφωνα μου. Κινητα και σταθερα. Το αριστερο πισω φλας του αυτοκινητου δεν αναβει και πηγαινω ολο δεξια τελευταια. Ναι, μη γελας, ξερεις ποσους κυκλους εχω κανει για να μην χρειαστει να στριψω αριστερα οταν εχω αλλον απο πισω μου; Εχει σπασει και το μπροστα τζαμι απο τον φουρνο μας εδω και καιρο. Πως γινεται να ισχυει μονο ο νομος του Μερφυ σ'αυτη τη χωρα!!

Σκεφτομουν οτι εχω πολυ καιρο να μιλησω με τους φιλους μου. Το πιστευεις οτι εχω να μιλησω στη Τζενη πανω απο μηνα (με εξαιρεση 2 λεπτα που μιλησαμε στη γιορτη μου, σαν ονειρο το θυμαμαι επειδη δεν ημουν και στα καλυτερα μου). Ξεχασα να τηλεφωνησω χθες στο φιλαρακο μου τον Νικο να του ευχηθω.

Εχω μια γκομενα τελευταια, στο εχω πει; Ναι, Νικολεττα την λενε. Ειναι φιλη, γειτονισσα και η λογιστρια μου. Αν δεν βρεθουμε δυο μερες μας πιανει μελαγχολια. Πιο πολυ απο τον αντρα μου την βλεπω. Ειναι εντυπωσιακο πως δενουν οι ανθρωποι λογω συνθηκων. Η μαμα μου, μου την ειχε "παζαρεψει" για λογιστρια και δεν ηθελα στην αρχη. Φοβομουν μη δεν παει καλα η συνεργασια μας και παρεξηγηθουμε ενω ειμαστε γειτονισσες. Και τελικα δεσαμε τοσο πολυ, που ξερει απο πρωτο χερι τι συμβαινει στη ζωη μου ανελλειπως.

Η θεια μου δεν μενει πια εδω και ακομη πιστευω οτι θα παω σπιτι της και θα πιω καφε. Κι αυτο το σπιτι εχει γινει αντικειμενο ποθου πολλων. Η αληθεια ειναι οτι εγω το ειχα σιγουρο οτι το ειχε γραψει σε μενα, οπως ισχυε μεχρι πριν λιγες εβδομαδες, αλλα μαθαμε οτι η διαθηκη αλλαξε. Τι ειχαμε τι χασαμε θα μου πεις. Και δικιο θα εχεις. Μονο να, θα μου λειψει  η οικειοτητα που ενιωθα εκει μεσα.  Θα ηθελα να παω να πιω εναν τελευταιο καφε, εκει στο τραπεζακι της κουζινας. Τωρα, οσο ειναι ολα οπως τα αφησε. Ισως το κανω. Μετα χαρισμα τους.

Αυριο εχω παλι δουλειες με φουντες. Κρεμαστρες, φωτακια στη σκαλα, ανεβασμα στη σοφιτα και μια Ισμηνη που ολο βλεπει μια φουντωτη ουρα απο την πονηρω την αλεπου και ακουει χαρουμενες φωνες απο παιδια. Αυτα μου λεει, μη με ρωτας λεπτομεριες. Το εχω ξαναπει οτι το παιδι μου ζει στον δικο του πλασματικο κοσμο κι εγω περπαταω στις μυτες να μην ενοχλησω.

Το τσιγαρο και το ουισκι δεν λενε να μου βγουν απο το μυαλο ακομη. Κι ενα μεγαλο κλαμα, λυτρωτικο.
Λες να παμε Πλουταρχο την αλλη Παρασκευη τελικα Νικολεττα;