αταξια

Δεν μπορω τις εξαναγκασμενες συμπεριφορες Νιωθω αβολα. Στριβω οταν νιωθω αβολα Συγκεντρωνομαι στις επιλογες μου Ειναι και το δικο μου ηθικο πεσμενο αυτες τις μερες. Με μανταλακια προσπαθω να το κρεμασω στην απλωστρα μου να μη μουχλιασει μα το τσαλακωνω καθε πρωι στην τσεπη μου και αντε παλι απ'την αρχη η διαδικασια Σημερα γεμισε ο κοσμος αρνητισμο; ή προβαλω τις δικες μου ανισορροπιες πανω στους αλλους. Δεν μου το βγαζεις απο το μυαλο ομως οτι ειναι γενικο το κακο. Ειναι σε αταξια η καθημερινοτητα μου και ακολουθουν και η σκεψεις μου το ιδιο μοτιβο Αλλο ενα Σαββατοκυριακο μακρυα Εξοδος κινδυνου η Constanta στο μυαλο μου Εκεινο το παραθυρο στην Primaverii, σαν να ηταν παντα Κυριακη οταν το σκεφτομαι Σαν να μην ελειπα ποτε απο εκεινο το σπιτι Σαββατοκυριακα. Κρινω τοσο αδικα το παρον μου Αφηνομαι σε ο,τι εχω αναγκη Εχω αναγκη να παραλλασω τον παρελθον, οταν δεν μπορω να το κανω με το καθε "σημερα" μου Ειναι και αυτη η βροχη που καπου εχει ξεχαστει Ειναι που κλεινει η εβδομαδα και δεν εχω κανει τιποτα απο οσα ηθελα
τιποτα
τιποτα