Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

σαν ημερολογιο εγινε το μπλογκ παλι :)

Αν το φθινοπωρο κρατουσε για παντα, θα ημουν κι εγω για παντα ετσι;;;
Ακομα και οταν εκνευριστηκα με τον Δημητρη το Σαββατο, το ξεπερασα σε δευτερολεπτα, οταν βγηκα απο το σπιτι κι ενιωσα αυτη τη δροσια στα μαγουλα μου :)

Το Σαββατοκυριακο εμεινα σπιτι. Πηγαινα κι εκανα την νοσοκομα στον μπαμπακα μου, που ειναι παλι κρεβατωμενος με την μεση του. Εμ, οταν του λεμε οτι δεν κανει να σηκωνεται για ενα μηνα για να γινει καλα, αυτος με το που ηρεμει λιγακι ο πονος, καβαλαει το αυτοκινητο και παει στην παρεα του. Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο να εισαι κλεισμενος στο σπιτι και ειδικα την περισσοτερη ωρα ξαπλωμενος. Πρεπει ομως να κανει υπομονη. Τριτη φορα ειναι που το παθαινει τους τελευταιους 2 μηνες. Ελπιζω αυτη τη φορα να βαλει μυαλο. Πονουσε πολυ κι ακομα και η ενεση που του εκανα το πρωτο βραδυ δεν τον επιασε . Δεν μπορω να τον βλεπω να ποναει. Ευτυχως ειναι καπως καλυτερα σημερα.

Το υπολοιπο Σαββατοκυριακο το περασα κολλημενη στην μικρη μου. Οσο περναει ο καιρος γινονται χειροτερα τα πραγματα. Την ερωτευομαι ολο και περισσοτερο και κοντευω να την πνιξω απο τα φιλια και τις αγκαλιες. Καποτε παραπονιομουν στον Δημητρη για τις Δευτερες. Μετα απο ενα ομορφο Σαββατοκυριακο μαζι , μου ελειπε πολυ καθε Δευτερα. Τωρα εχω και την μπεμπα. Διπλο το χτυπημα Δευτεριατικα :):):) Ειναι το πιο βαρυ ναρκωτικο η μητροτητα τελικα. Ευχομαι οσο περνανε τα χρονια να μην επηρεαζουν την κριση μου, οι δικες μου αναγκες, αλλα να συγκεντρωνομαι στις δικες της. Γιατι ειμαστε πολλοι, που πισω απο την σημαια του γονιου, κρυβουμε τον εγωκεντρισμο μας και τις ανασφαλειες μας. Μονο μια καθαρη αγαπη καταφερνει το μεγαλειο της ελευθεριας. Οχι μονο στις σχεσεις γονιων με παιδια, αλλα παντου!

Την επομενη φορα που θα "απαγορευσουμε" εμμεσα κατι στον συντροφο μας ας αναλογιστουμε αλλη μια φορα το ΓΙΑΤΙ!

Καλη εβδομαδα :):)

6 σχόλια:

  1. Γονιός θα αργήσω να γίνω ακόμα και δεν ξέρω πώς είναι. Αλλά αυτό που περιγράφεις το βίωσα σαν κόρη. Εγωισμοί και απαγορεύσεις που αντανακλούσαν τα βιώματα των γονιών μου.

    Καλή εβδομάδα και σε σένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα'ταν ο κόσμος μαγικός, παράδεισος η πλάση... αν όλα κυλούσαν έτσι, χωρίς εγωκεντρισμούς...Τι ωραίο τραγούδι βρήκες...Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Ντί μου.Τα είπαμε εμείς ε? και είπαμε πολλά ...ετσι νιώθω κι ας ήταν όλη κι ολη η συνομιλία μας δυό σελίδες τετραδίου.
    Νάχεις κουράγιο για τον μπαμπάκα σου.Απο δω κι εμπρός θ αρχίσουν σιγά σιγά καινούργια πράγματα γιατι ναι μέν η μπέμπα μεγαλώνει...απ την άλλη όμως οι γονείς αρχίζουν να παραμεγαλώνουν.:))
    Thats life θέλουμε δε θέλουμε.
    Νάχεις κουράγιο ,αγάπη και ψυχραιμία.
    Πολλές φιλούρες ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λενα μου

    μερικες φορες οι γονεις μας γινονται δασκαλοι ακομα και μεσα απο τα λαθη τους. Μαθαινουμε να τα αναγνωριζουμε και να μην κανουμε κι εμεις τα ιδια :):)

    Καλημερα!!!!

    xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. kovo voltes μου

    το τραγουδι εμεινε εδω απο την προηγουμενη αναρτηση επειδη μου αρεσει :)
    Διαχρονικο και υπεροχο :):)

    Καλημεραα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φαραωνα μου

    απο την δικη μας συζητηση, στα δικα σου σχολια , βγηκε αυτη η αναρτηση :):)

    Ο μπαμπας μου σε μενα και στην αδερφη μου ειναι γλυκητατος, ακομα και οταν αρρωσταινει. Θα αρρωστησει και την μαμα μου ομως με την γκρινια του :):) Ο,τι κι αν κανει του φταιει :):)
    Ευχομαι γηρατεια χωρις πονο!!!! Αν και ειναι νεοι ακομα :):):)

    Καλημεραααα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή