η ασχημη DeeDee

Σαββατο πρωι πρωι πηγα περιχαρης στην λαϊκη. Θελω  καινουριες κουρτινες και επειδη ακουσα οτι στην λαϊκη βρισκεις ετοιμες, ραμμενες, με 10-15 ευρω, ειπα να ριξω μια ματια. Βρηκα κατι πολυ ομορφα καρω, λιγακι country στυλ, μουρλια. «Αυτα ειναι τα ακριβα, 25 ευρω το μετρο + τα ραπτικα.» με ενημερωσε η καλη κυρια. Μου εδειξε καποια αλλα ναυλον φτηνα υφασματα.

Χαλασε ολη μου η διαθεση. Ημουν τοσο σιγουρη οτι θα βρω κατι, θα τους εδινα και τα μετρα και το αλλο Σαββατο θα ειχα ετοιμες τις κουρτινουλες μου. Τζιφος ομως. Πηρα δυο φτηνα φορεματακια για τις ζεστες και λαχανικα και φρουτα για την μπεμπουλα μου. Στον γυρισμο πηρα και μπουγατσουλα με τυρι για το αγορι μου που θα μου συναρμολογουσε την συρταριερα που πηραμε για παπουτσοθηκη.

Ηρθε και ο μπαμπας μου για βοηθεια, να τελειωσουμε γρηγοροτερα. Εγω επρεπε να αδειασω ολη την αποθηκουλα, για να καταφερω να χορεσω τα δυο παλια επιπλακια που χρησιμοποιουσαμε ως παπουτσοθηκη. Επειδη δεν ειχαμε την πολυτελεια του χρονου, να τους περιμενω να τελειωσουν, αρχισα να βγαζω κι εγω κουτες, χαλια, φλοκατες, χριστουγεννιατικα και ο,τι αλλο χωραει το μυαλο σας και ηρθε και γεμισε το καθιστικο. Βημα δεν μπορουσαμε να κανουμε. Ειχα αγορασει και κουτια αποθηκευσης απο το ΙΚΕΑ να τακτοποιησω λιγακι τις δεκαδες σακουλιτσες που μου σπανε τα νευρα καθε φορα που θελω να βγαλω κατι και πεφτουν ολες μαζι επειδη δεν στηριζονται καλα.

Εκεινη την στιγμη χτυπαει το κουδουνι. Ανοιγει ο Δημητρης και βλεπω τη μαμα μου «Τι κανεις εσυ εδω;;;» της λεω αντι για καλημερα!!! «Ηρθαμε να δουμε τις αλλαγες σας, ερχεται και η Βικυ»

«Τι ερχεται να κανει και η Βικυ;;» λεω, για να καλημερισω ετσι και την αδερφη μου, μην την αφησω παραπονεμενη. Η αδερφη μου βεβαιως παρεξηγηθηκε κι εφυγε κατευθειαν. Ε, με τετοια υποδοχη που της εκανα, δεν ηταν και παραπολογο!

Ναι, τοσο σκυλα γινομαι καποιες φορες. Ειχα στο μυαλο μου τις δικες ΜΟΥ δουλειες, το δικο ΜΟΥ προγραμμα και οταν κατι πηγε να μου απειλησει το χρονοδιαγραμμα ΜΟΥ, θυμωσα και αντεδρασα με τοση αγενεια!

Οταν μετα απο ωρα εκανα ενα διαλειμμα και εκατσα λιγακι στο μπαλκονι να ξεϊδρωσω, εστειλα μηνυμα στην αδερφη μου

Κ: «Ξερω οτι καποιες φορες γινομαι πολυ αγενης. Ειναι ενα απο τα "χαρισματα" μου. Συγγνωμη για την συμεπριφορα μου προηγουμενως!"

Β: «Δεν πειραζει. Φιλακια πολλα :)"

Τι να κανει η ερ'μη. Αδερφη της ειμαι, με εχει μαθει πια.

Οταν τελειωσε η συρταριερα κι εφυγε ο μπαμπας μου, μου τα εψαλε και ο Δημητρης. Γιατι θεωρησε σωστο να μην με προσβαλει μπροστα σε αλλους και δεν ειπε τιποτα μεχρι να μεινουμε οι δυο μας.

«Μην σε ξαναδω να γινεις τοσο αγενης . Ο,ΤΙ κι αν κανουμε, το σπιτι μας θα ειναι παντα ανοιχτο για τις οικογενεις μας. Δεν θα διωχνεις ΚΑΝΕΝΑΝ απο το σπιτι. ΑΚΟΥΣ;;»

Τι να πω; Ο,τι δεν ακουω; Οσο κι αν ενιωσα σαν μικρο παιδι που ηθελε αγκαλια, επειδη το μαλωναν για κατι που μονο του καταλαβε οτι ηταν λαθος, δεν ειπα τιποτα. Το να αναγνωριζεις το λαθος σου ειναι μονο ενα βημα μπροστα. Δεν σημαινει οτι δεν εχεις πληγωσει με την συμπεριφορα σου αγαπημενους ανθρωπους. Και το να ειναι ο χαρακτηρας σου ετσι, δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν περιθωρια βελτιωσης. Δουλεια χρειαζεται κι εγω θα προσπαθησω να αλλαξω. Γιατι με σιχαινομαι οταν γινομαι ετσι και γιατι ειναι αδικο να στενοχωρω διχως λογο ανθρωπους που αγαπω.

Ευτυχως η Κυριακη ηταν μια καλυτερη μερα. Πηγαμε και πηραμε την μπεμπουλα μας. Δεν χορταινω να την φιλαω και να την αγκαλιαζω :) Επιστρεψαμε χθες βραδυ. Σημερα πρωι ηρθε η διαιτολογος. Εχασα αλλα 4 κιλα τις τελευταιες 3 εβδομαδες. Πηρα παλι το μπραβο μου και αρχισε καλα η εβδομαδα ;)