Εφυγε η αδερφη του μπαμπα μου.
84 χρονων, ισως και παραπανω, δεν ξερω ακριβως.
Τα τελευταια χρονια ειχε alzheimer. Δυσκολο πολυ να φροντιζεις εναν ανθρωπο που ξεχναει τα παντα.
Πριν μια εβδομαδα ημουν εκει για τα βαφτισια της ανηψουλας μου. Ενα Σαββατοκυριακο πιο πριν ειχε κατεβει ο μπαμπας μου να τους δει. Απο τα πεντα αδερφια ειχαν μεινει τα τρια . Για την θεια μου Τασια πηγε. «Δεν ξερω αν θα την ξαναδω» μου ειπε οταν γυρισε. Λες και το ηξερε.
Στη αυλη της εκκλησιας, στα βαφτισια, πετυχα την θεια μου σε αναλαμπη. Θυμηθηκε οτι κατεβηκε ο αδερφος της και την ειδε. Μπορει να ρωτουσε για ολους μας ποιοι ειμαστε, αλλα αν της λεγαμε το ονομα του μπαμπα μου, το θυμοταν κατευθειαν. Ειναι ο μικρος τους αδερφος και του εχουν αδυναμια.
Σε λιγη ωρα τα ξαναεχασε.
« Πρεπει να γινεται γαμος εδω» ειπε «Ποιος να παντρευεται»
Και ο θειος μου ο Τακης παντα απο διπλα της να της κραταει το χερι.
«Να χορεψουμε ενα χορο και μετα να φυγουμε» ελεγε στο τραπεζι μετα η θεια μου :)
Την θυμαμαι παντα τοσο γλυκια. Νοσηλευτρια στο Δαφνη. Ενας γλυκος ανθρωπος με μονιμα μια ανοιχτη αγκαλια κι ενα ζεστο χαμογελο. Χαιροταν τοσο πολυ οταν μας εβλεπε.
Τα χρονια της να εχουμε και να φυγουμε κι εμεις ετσι γλυκα και ηρεμα.
Εκει που πας θα βρεις τα αλλα δυο αδερφια σου να σε προσεχουν.
Καλο ταξιδι θεια
on line
Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
Η θεια μου η Τασια
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να είναι καλό το ταξίδι της και να τη θυμάστε ακριβώς γι' αυτή τη μεγάλη αγκαλιά και τη γλύκα της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω Λενα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα :)
Συλληπητηρια Dee.
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να πω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω προβλημα με αυτη την αρρωστια !!
εχω εφιαλτες!
οταν σου ειχα γραψει καποτε για αξιοπρεπεια αυτο σου ελεγα...
δεν εννουσα οτι τη χανεις απο λαθη σου αλλα αθελα σου με την εννοια οτι δεν αυτοεξυπηρετεισαι και δεν εννοουσα τον ευρυ ορο της εννοιας αξιοπρεπεια
ειχε η γιαγια μου αυτητ την αρρωστια
εφευγε τις νυχτες απο το σπιτι
μαλωνε με τον κοσμο που τους θεωρουσε σκιες
ζουσε στο παρελθον
και μου μιλουσε για την εγγονη της (εμενα)
τεσπα εχω απιστευτα πραγματα να θυμαμαι απο τη γιαγια μου που ηταν η πρωτη νοικοκυρα
και στο τελος της φορουσαμε ποδιτσα για να φαει (η να την ταισουμε)
ειναι συγκλονιστικος ο εκφυλισμος που φερνει αυτη η αρρωστια ..
-στο καλο θεια Τασια ..θα ξεκουραστεις τωρα!
Ευχαριστω Αντωνη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα :)
Ταλι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχως ειχε διπλα της τον θειο μου, που την προσεχε και την αγαπουσε πολυ. Ειχε και την ξαδερφη μου στο διπλανο σπιτι που βοηθουσε πολυ. Νομιζω το ενιωθε οτι ηταν περιτριγυρισμενη απο αγαπη :)
Πολυ σημαντικο, οταν φτανουμε σε αυτο το σημειο, να δεχομαστε βοηθεια απο ανθρωπους που μας την χαριζουν απλοχερα με υπομονη κι αγαπη!!
Εγω δεν εζησα αυτη την αρρωστια απο κοντα. Φανταζομαι ποσο δυσκολα ειναι ομως. Μου εχει περιγραψει και η πεθερα μου περιστατικα που τα εχει ζησει.
Ευχομαι να μη μας τυχει ποτε, αν συμβει ομως, ελπιζω να πεσουμε σε καλα χερια!!!
Φιλακια Ταλι μου!
Ο Υ Τ Ε
ΑπάντησηΔιαγραφήνα το σκεφτομαι !!!!
Συμφωνώ με το σχόλιο του/της Talisker παραπάνω....πρόκειται για τη χειρότερη αρρώστια που μπορεί να σου συμβεί. Και οι δυο μου γιαγιάδες πέρασαν όλες τις φάσεις της ασθένειας από την πρώτη μέχρι την τελευταία, την παντελή παραίτηση δηλαδή....απερίγραπτη κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζήσετε να τη θυμάστε τη θεία Τασία!
Ταλι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμακρυα απο μας :):)
xxxx
Ανεραιδα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο χειροτερο δεν ξερω αν ειναι, αλλα σιγουρα ειναι πολυ ασχημη ασθενεια !
Ευχαριστω για την ευχη :)
Καλο απογευματακι!!
τα συλλυπητηρια μου βρε κοριτσι μου και να ειστε γεροι να τη θυμαστε! κυρίως ο μπαμπας σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΛ.ΜΑ
Ευχαριστω Λενα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλακιαααααα