Ανακατες σκεψεις για αλλη μια φορα

Ειναι πολυ λιγα τα ατομα εδω μεσα που θα με κανουν να διαβασω την αναρτηση τους, οσο μεγαλη κι αν ειναι. Ενα απο αυτα τα ατομα ειναι ο Ηλιας μας (kryos). Εχει κανει μια αναρτηση πεντε τομων και ναι, ειμαι Αληθινος ηρωας που την διαβασα ολη, χωρις ανασα.

Αξιζει να βρειτε χρονο να την διαβασετε προσεκτικα. Ειναι απο τους πιο ταλαντουχους συγγρεφεις ο Ηλιας, κι ας μην το γνωριζει. Ενιωσα οτι διαβαζα βιβλιο, που ξεδιπλωνε πτυχες του μυαλου μου και δεν ηθελα να τελειωσει.

Φοβομαστε να πουμε τις Αληθειες μας.

Καποτε με ειχε συμβουλεψει καποιος να αφουγκραζομαι τις αληθειες μου καθημερινα. Αλλες γεννιουνται και αλλες πεθαινουν καθε μερα, ελεγε.

Μου αρεσουν οι συμβουλες. Μου αρεσουν οι ανθρωποι που τολμουν να παραδεχονται οτι συμβουλευουν. Γιατι ολοι το κανουμε, απλα καποιοι το κρυβουν καλα και ποτε δεν καταλαβα γιατι. Απο σεμνοτητα;;; Επειδη νιωθουν οτι δεν γνωριζουν αρκετα για να συμβουλεψουν αλλους;; Και ποιος εχει ζησει "αρκετα";; Ποιο ειναι το μετρο ;

Εγω συμβουλευω πολυ συχνα. Εχω εμπιστοσυνη οτι ο απεναντι μου δεν με θεωρει φωτεινο παντογνωστη και καταλαβαινει οτι η κριση μου βασιζεται στην πορεια μου ως τωρα. Με εχουν βοηθησει παρα πολυ οι εμπειριες των φιλων μου. Καποια πραγματα τα "εζησα", σχεδον, κι εγω διπλα τους. Κομματακι κομματακι μαζευω την ζωη και δημιουργω το δικο μου μοναδικο παζλ!

Διαβασα καποια πολυ ομορφα λογια της Μαριας Πολυδουρη στην αναρτηση της Φαραωνας μου. Η Πολυδουρη μου αρεσει παρα πολυ. Νιωθω ομως οτι καποια λογια τα θαυμαζουμε μονο και μονο επειδη τα ειπε καποιος με φημη. Αν εγραφα εγω αυτη την επιστολη που ανηρτησε η Νατασσα μας, σιγουρα θα ημουν μια Αληθινα εγωκεντρικη γυναικα για τους περισσοτερους.

Δεν λεμε τις αληθειες μας!

Προσπαθουμε να αποφυγουμε τα ασχημα σχολια λες και αυτος ειναι ο στοχος, να κερδισουμε κολακες και αυλικους. Οταν θελω να ανεβασω μια αναρτηση, δηλωνοντας το ποσο καλα νιωθω, παντα σκεφτομαι οτι καποιοι θα με θεωρησουν γλυκαναλατη και ψευτικη. Λες και θα μπορουσα να γραψω εδω τα ασχημα και να πληγωνω στα καλα καθουμενα αγαπημενους ανθρωπους που με διαβαζουν. Και το ασχημο δεν ειναι το τι περναει απο το μυαλο των αλλων, αλλα το οτι περναει απο το δικο μου η δικη τους εγνοια!

Ειναι μακρυς ο δρομος.

Δεν λεμε τις Αληθειες μας. Τις σημερινες. Τις στιγμιαιες. Κι ας μην υπαρχει τιποτα ιδιο σε μια ωρα. Δεν υπογραφουμε συμβολαια εδω, ουτε υποσχεθηκαμε ποτε σε κανεναν να μεινουμε στασιμοι.

Και θα τελειωσω με λιγες γραμμες απο την αναρτηση τους Ηλια ...

........η Αλήθεια , με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα , θα έχει να κάνει πάντα με τα αρχαία ερωτήματα της ζωής που με τον υπέροχο τρόπο μας τα κάναμε στην εποχή μας τετριμμένα .......

........Φυσικά τα ερωτήματα αυτά δεν θα απαντηθούν ποτέ από άνθρωπο .... στέκονται μόνα τους , πάντα δυνατά κι ακλόνητα , και κάθε απάντηση μπορεί να τα κάνει να χάσουν μέρος της λάμψης τους .......

.....Όμως μπορούν να κάνουν κάτι άλλο που ίσως είναι και το σημαντικότερο ..... μπορούν να εγκατασταθούν στο βάθος του μυαλού μας δίνοντας άλλο εύρος στην οπτική μας γωνίας ..... μπορούν να σε ωθήσουν σε δράση και όχι σε παραίτηση ..... μπορούν να πλουτίσουν την καθημερινότητα με ουσία , τη ζωή με σκοπό και νόημα , με μια πνευματική διάσταση .... μπορείς να αξιολογήσεις με άλλα σταθμά τις προτεραιότητες σου , μπορείς να αποδεχθείς τον εαυτό σου και να νιώσεις την πολυτιμότητά του δίνοντας του το κομμάτι που του αναλογεί από αυτό το θαύμα .... μπορείς να δεις ότι τα μικροπροβλήματα σου είναι πραγματικά μικρά σε σχέση με το χρόνο και το άπειρο ...