driving in the rain

Σημερα το πρωι ειχα ραντεβου στον γυναικολογο μου στο κεντρο της Θεσσαλονικης. Ξεκινησα στις 10:00 σχεδον. Στον δρομο γινοτανε πανζουρλισμος επειδη εβρεχε. Εχω προσεξει πολλες φορες οτι ο κοσμος ξεχναει να οδηγαει οταν βρεχει (γιατι τις υπολοιπες μερες ειμαστε αψογοι οδηγοι... τελος παντων). Εβαλα τα hands free μου, εβγαλα να φαω το κουλουρι που μου εφερε ο αντρουλης μου και εβαλα δυνατα τη μουσικη. Το τοπιο υπεροχο.... γιατι να μην το ευχαριστηθω αφου δεν βιαζομαι. Ομιχλη και βροχη στην ομορφη Θεσσαλονικη.

(η φωτογραφια δεν ειναι δικια μου)

Στο κεντρο εφτασα σχεδον σε μιαμιση ωρα!!! Απο τοτε που μετακομισα εξω απο την Θεσσαλονικη μου φαινεται απιστευτο αυτο το χασιμο χρονου στο αυτοκινητο. Το να γινεται μια-δυο φορες, χωρις βιασυνη, ειναι ευχαριστο. Αλλα το να πρεπει καθημερινα να φευγεις σχεδον δυο ωρες πιο νωρις για να πας στη δουλεια σου και να χανεις αλλη τοση ωρα για να επιστρεψεις το θεωρω μεγαλο κριμα!!

Μετα απο τοση ωρα και λιγο περπατημα.... γιατι το παρκινγκ δεν ειναι και διπλα στον γυναικολογο... φτανω στο ιατρειο του. Μου ανοιγει η γραμματεας του και τι μου λεει;! Ετυχε απροοπτη γεννα (καποιο μπομπιρακι βιαζοτανε να βγει) κι εφυγε για την κλινικη ο γιατρος! Τζαμπα εχασα το πρωινο μου απο την δουλεια . Δεν πειραζει, εμεις να ειμαστε καλα, τα εχει αυτα αυτο το επαγγελμα.





Πηρα ενα ζεστο καφεδακι και περασα να δω μια φιλη μου, που δεν ειναι και στα καλυτερα της τελευταια. Μερικες φορες βρισκομαστε εγκλωβισμενοι σε καταστασεις και νιωθουμε οτι ολος ο κοσμος ειναι απεναντι μας, δεν ειναι κανεις διπλα, να μας σφιξει το χερι και να μας πει με ειλικρινεια "Ειμαι μαζι σου.... ειτε εχεις παρει την σωστη αποφαση ειτε οχι". Οταν αγαπαμε καποιον πολλες φορες προσπαθουμε να τον προστατεψουμε με λαθος τροπο! Κρινουμε με τη δικη μας λογικη.... και καλως η κακως δεν εχουμε παντα δικιο! Η φιλη μου ομως ειναι δυνατος χαρακτηρας και ηδη εχει δρομολογησει πολυ ψυχραιμα τα πραγματα!

Αλλη μια φιλη μου εχασε τον μπαμπα της προσφατα, ετσι ξαφνικα! Αυτα τα ξαφνικα ειναι που σε κανουν να θυμωνεις με την ζωη καποιες στιγμες. Που δεν σε προετοιμασε. Που σε κανει να χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου σε μια στιγμη χωρις προειδοποιηση. Και τι να πεις σ' αυτες τις περιπτωσεις; Της ειπα απλα οτι θα ηθελα να τη δω, επειδη εχουμε χρονια να τα πουμε απο κοντα. Ετσι για να θυμηθουμε τα παλια, εχουμε τοσες ωραιες αναμνησεις μαζι απο την εφηβεια μας!

Μια αλλη φιλη μου εχει καποιο προβλημα υγειας και αποφευγω να της τηλεφωνησω γιατι νιωθω πολυ μικρη να της πω οτιδηποτε. Ειναι τοσο παγιες καποιες καταστασεις που σε παγωνουν και σε κανουν να χανεις τον ελεγχο. Φιλη απο τα νηπεια και φοβαμαι να την αντιμετωπισω.... τοσο δειλη ειμαι! Μολις σαραντησω θα βρω την δυναμη να το κανω ομως, θα ηθελα να την δω! Ειναι κριμα να μην εχουν τη δυναμη οι φιλοι σου να σε αντιμετωπισουν οταν τους εχεις αναγκη!

Η ζωη δεν ειναι μονο γεννησεις και ροζ μπαλονακια με ομορφα χαμογελακια. Και βεβαια το γνωριζα αυτο.... αλλα οταν παμε να ξεφυγουμε καποιες φορες, παντα ερχονται μηνυματα απο εκει ψηλα για να σου θυμισουν την αχαριστια σου.

Σημερα ηταν μια ομορφη μερα με βροχη και ομορφη μουσικουλα στο αυτοκινητο! Καποτε μου αρεζε πολυ να αδηγω. Απο τοτε που γνωρισα τον Δ μου, επειδη συνηθως παμε μαζι καπου, εχω ελαχιστοποιησει τις μετακινησεις μου με αυτοκινητο. Ειχα χρονια να οδηγησω στην βροχη,με ομιχλη, παρεα με μουσικουλα χωρις να βιαζομαι να φτασω καπου! Και ηταν ενα ομορφο δωρο αυτο για καλο μηνα. Μολις υποδεχτηκα εναν υπεροχο Νοεμβρη!





My sweet November!