Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

κλεμμενο απο σχολιο του etalon

Τετάρτη, 8 Νοέμβριος 2006

Μεταμεσονύχτιες προβολές

Ροκ είναι τα φιλμ της ζωής σου,
που δεν είναι υπερπαραγωγές,
οι πόρτες που κλείνουν με δύναμη,
το ασανσέρ που κατεβαίνει,
τα κλειδιά στην μίζα του αμαξιου.
Τα απρογραμμάτιστα ταξίδια με πλοία για την άγονη γραμμή.
Τα κουφονήσια το καλοκαίρι, ο βυθός τους.
Ροκ είναι τα τηλέφωνα και οι άηχες φωνές τους.
Απότομα παύει το φως πολλές φορές.
Ο τοίχος τότε, ζει όλες εκείνες τις σκηνές που φτιάχνουν παραμύθιαΤα μάτια σου. Ξανάρχονται μέσα μου.
Χωρίς ούτε μία προειδοποίηση έστω.
Ονειρεύομαι την μέρα.
Την νύχτα ζω την πραγματικότητα.
Δεν μετανοιώνω για τίποτα.
Η μάχη δόθηκε και χάθηκε.
Τα γαλάζια δειλινά, μπλέκονται στις κουρτίνες του σαλονιού.
Πάνω στο τζάμι , χοροπηδάνε ανάκατες οι διαβαθμίσεις του μωβ.
Από κάτω, οι άνθρωποι παραμένουν αστείοι και αγχωμένοι για μια μέρα πιο κοντά στον θάνατο.
Μωβ και γαλάζιο.
Επιμήκυνση της ζωής.
Προσπαθώ να μην μπλεχτώ στο τρελλό μαυσωλείο των αποτυχιών μου.
Μπορείς να παίρνεις τηλέφωνο για να μου στέλνεις χαμόγελα;
Δεν χρειάζεται να μιλάμε.
Οι μάσκες είναι πίσω, ή μπροστά από την αλήθεια;
Αν πονάω που δεν σε έχω, δεν είναι και αυτό μια ένδειξη ότι νοιώθω, ότι υπάρχω;
Χτες βράδυ, ξάπλωσα στην λακουβίτσα του λαιμού σου.
Δεν μίλαγα.
Τι να πεις όταν ξεχειλίζεις;
Τι;H σύνδεση με τον αριθμό που καλέσατε, δεν είναι εφικτή.
Aπο(σιωπητικά) .
H αίσθηση του βρεγμένου από την θάλασσα ξύλου, στα ξυπόλητά μου πόδια, είναι όλα τα λεφτά σε εκείνο το μπαράκι που πηγαίνουμε μαζί.
«Απουσία είναι η αυτογνωσία μέσα απ’ την απώλεια.
Είναι το repeat στο τέταρτο κομμάτι απ’ το αγαπημένο σου CD.
Είναι να συνεχίζεται η μουσική και στη σιωπή.
Απουσία είναι το μισοσκόταδο. …
Απουσία είναι η βεβαιότητα που καταρρέει με τους τίτλους του τέλους.
Απουσία είναι οι πιθανότητες και οι προσδοκίες.
Ένα σωρό μικροπράγματα που άφησες πίσω σου και δε θα σε απασχολήσουν ποτέ ξανά. Απουσία είναι οι αμέτρητες μικρές παρουσίες.
Που δεν έχουν αρκετή δύναμη να προφέρουν ένα όνομα.
Απουσία είσαι εσύ...και η ολοκαίνουργια διάσταση του να μου ανήκεις ολοκληρωτικά...αφού δεν είσαι εδώ».
When the first baby laughed for the first time,The laugh broke into a thousand pieces and they all went skipping about,And that was the beginning of fairies.
Sir James Matthews Barrie
Ένα παιδί ζωγράφισε στο τζάμι και ολόκληρη η πολυκατοικία έγινε αερόστατο.
Αυτό εννοούσες ότι θα με πονέσεις;
Eντάξει.
Πονάω.
Λοιπόν;
Διάβασα κάπου ότι τα ξωτικά, ενηλικιώνονται στα 50 τους χρόνια.
Χαμογέλασα.
Εχω ακόμα χρόνο...
Τώρα που γράφω, ακούω το Again των Archive.
Είναι αυτές οι στιγμές που δεν βρίσκεις παρηγοριά στην μουσική.
Ανεπανάληπτο τραγούδι, ανεπανάληπτη ερμηνεία στην συναυλία τους.
Κατάλαβες τι έπαθα όταν ο τραγουδιστής ξάπλωσε κάτω και ούρλιαζε
" Without your love It's tearing me apart".
Το κατάλαβες.
.Ξεχνιέται;
"Αγάπη, χθες βράδυ σε ψιθύρισα και μου είπαν να τραγουδάω σιγότερα"
Μενέλαος Λουντέμης.
Λέω να ανεβάσω την ένταση στο τέρμα.
Κι ας ενοχλούνται «οι γείτονες» και "κλείνουν" τα "παράθυρα"
"Την νύχτα γίνεσαι πληγή, που καίει τα σωθικά μου"
Στο είπα.
Άπειρα βράδιακλεισμένα σε έναν μόνο στίχο.
Κι είναι κι εκείνα τα πρωινά που σε βρίσκουν με τις μνήμες της προηγούμενης νύχτας στην καρδιά ακόμα μπηγμένες.
Κι εσύ τις τραβάς με μανία.
Αστραπιαία μπας και πονέσει λιγότερο η εξαγωγή,
όπως τότε που με τη βία τράβαγες το κουνημένο δόντι.
Απότομα.
Να μην ματώσει πολύ.
Αναβοσβύνω την ψυχή μου σαν πινακίδα νέον κρεμμασμένη στην εθνική.
Σαν διαφήμιση από σκυλάδικο.
Σαν κράχτης σε μαγαζί με γυμνές γυναίκες.
Δεν την πουλάω όμως, την χαρίζω.
Σε ψάχνω.
Στους πολύβοους δρόμους που περπατώ,
στις γεμάτες αίθουσες των σινεμά,
στα αστεία των φίλων,
στις ταινίες που βλέπω χωρίς εσένα,
στις Κυριακάτικες εφημερίδες και στον άνοστο καφέ μου.
Βρίσκω μόνο εμένα όμως.
Καμιά φορά.
Εγώ Θα ήθελα να είμαι ο κύβος του Rubik!
Να πρόσπαθείς καιρό να φτιάξεις σωστά την πλευρά μου και να μην τα καταφέρνεις με τίποτα.
Από που πάνε για τα χρώματα;
"Πατάς τα πιο καλά κρυμμένα και περίεργα κουμπιά τους και μετά μου λες ότι φοβάσαι τους ανθρώπους" .
Yποκλείνομαι.
«Mεγάλωσα,
ο τηλεφωνητής μου έγινε ευγενικός,
προσθέτει λέξεις,
σημεία στίξης,
του χρόνου θα μιλάει και αγγλικά,
we are not available now, please leave your message.
Mεγάλωσα, δεν λέω, μπορεί να 'ναι κι έτσι»
Σήμερα θέλω να κρυφτώ "μέσα" σου, να κοιμηθώ.
Αλλά μη με μαρτυρήσεις...
Σήμερα γιορτάζω. Δεν υπάρχει κανείς να το θυμηθεί…





Το εκλεψα απο σχολιο του etalon στην candyblue



Με αφησε αφωνη, με ανοιχτο το στομα το διαβασα, ετσι το ρουφιξα, σε μια τζουρα!!!

19 σχόλια:

  1. Κι εγω....... απορω τι θα σχολιασουμε...το διαβαζω ξανα και ξανα σε καθε διαλειμμα!

    Φιλακια Αρτεμις μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σε κάποια πράγματα δεν χωράει σχολιασμό απλά διαβάζεις ξαναδιαβάζεις και ο καθένας οτι αποκομίζει για τον ευατό του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ..
    Καταπληκτικές εικόνες..ανάμεσα σε λέξεις, τι να πω, γεμάτο συναίσθημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καληνυχτα Dee moy
    στο γραφω για νασε προλαβω και μετα θα ερθω να διαβασω με την ησυχια μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πηγα και στα δυο μπλοκ
    για να μπορεσω να καταλαβω..

    ναι ειναι παρα πολυ διεισδυτικο το σχολιο
    σε κατι που πονα ακομα και οταν μαζι του συμφιλιωνεσαι..

    και ειναι αυτο που λεμε καμια φορα στου Γιαννη

    ..οτι τα καλυτερα ποστ ,
    τα καλυτερα κομματια μας τα αφηνουμε τελικα στο πισω κουτακι!

    Υπεροχο το τραγουδακι σου
    Χαμογελο μου...:)
    ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσφατα γνωρισα τον etalon και μου αρεσε πολυ το σπιτι του. Η candylue σταθερη αξια, απλα με μαγευει ο τροπος που παιζει με τις παρομοιωσεις!!!

    Εχετε δικιο με τον Γιαννη για τα σχολια, κρυβουν διαμαντακια πολλες φορες.

    Το τραγουδι δικο σου....ξερεις :)

    Καλημεραα....σε περιμενω ειπαμε, ο καφες ετοιμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν θα σχολιάσω κάτι από αυτό το έργο τέχνης... τι να πω...;

    Θα πω μόνο πως δεν μου κάνει εντύπωση που είδα ότι είναι του Etalon. Μια κουβέντα του... μία μόνο, ήταν αρκετή για μένα. Την είχα διαβάσει κάποτε στου Γιάννη. Και κατάλαβα για τι πλάσμα πρόκειται...

    Από τότε όλο θέλω να μπω κάποια στιγμή στο blog του να τον "γνωρίσω" καλύτερα. Αλλά χρόνος... Και μου έχει τύχει και με άλλους αυτό. Εδώ στην Αλεξάνδρα, που μιλάμε τόσο καιρό στα "φιλικά σπίτια" και σήμερα κατάφερα να πάω λίγο στο δικό της. Στα πεταχτά, βέβαια. Για ουσιαστική επίσκεψη, με ψάξιμο και ξεφύλλισμα και τα σχετικά, δεν έχω αξιωθεί να πάω...

    Κάποιοι που επίσης συναντώ σε τρίτους κι εκτιμώ, μου έκαναν κατά καιρούς την τιμή να περάσουν κι από το φτωχικό μου, να μου πουν μια κουβέντα... Και ντρέπομαι που δεν έχω ανταποδώσει!

    Ή άλλοι... άγνωστοι... που με ανακαλύπτουν με διάφορους τρόπους...

    Σαν την Λερναία Ύδρα, αλλά με την καλή έννοια, είναι αυτή η άτιμη η μπλογκόσφαιρα! Γνωρίζεις έναν, και σκάνε κι άλλοι δύο μαζί του (τουλάχιστον)! Και οι περισσότεροι, τόσο μα τόσο, αξιόλογοι!!! Που να προλάβει κανείς να τους παρακολουθεί όλους!

    Τις καλημέρες μου και τα φιλιά μου σε όλους και όλες!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στελλιτσα μου

    ολοι στην ιδια κατασταση ειμαστε, να μην ντρεπεσαι που δεν εχεις χρονο. Εγω μια ολοκληρη μερα μπορω να τη φαω μονο κυνηγωντας την Ταλι απο σπιτι σε σπιτι, που χρονος να σοβαρευτω να ψαξω τιποτα αλλο!

    Υπαρχουν διαμαντια εδω μεσα, εδω ειναι δε φευγουν, μας περιμενουν να τα ανακαληψουμε......χαλαρα που λεμε εδω στη Θεσσαλονικη :) δε μας κυνηγαει κανεις :)

    Φιλακια και καλημερα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πω πω κείμενο, και πόση προσπάθεια που θέλω να το διαβάσω, υπομονή, κομμάτι κομμάτι, που θα μου πάει…

    φιλι φιλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εδω θα ειναι Γιαννη μου, με το πασο σου :)

    Καλημεραα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    [είναι η πρώτη μου φορά,
    που ξεκινάω έτσι ένα σχόλιο…]

    τι να πω τώρα…;

    το διάβασα δυο φορές απανωτά,

    αισθάνομαι μερικούς πόντους πιο πάνω από το πάτωμα…

    να ίπταμαι

    χαίρομαι να λέω, ότι εγώ τον έταλον τον γνωρίζω.. ως ένα βαθμό.. ότι είμαι φίλος του.. όσο πιο πολύ μου το επιτρέπει.

    Χωρίς να μπορώ να διαβάσω πέραν του τίτλου σου, ντη ντη μου,

    δεν φανταζόμουν πως όοοοολοοοο αυτό το κείμενο ήτανε δικό του..



    ..έχουμε μια μεγάλη μαγική κατσαρόλα…

    πετάμε μέσα σ’ αυτήν

    όλη των ανθρώπων τη μοναξιά

    την ομορφιά,

    τα τραγούδια,

    τις ευαισθησίες,

    τις εικόνες και τις μνήμες

    τη μαγεία που είμαστε ικανοί
    να φέρουμε στα κύτταρά μας

    τις σκέψεις που μπορούμε να κάνουμε
    κατά τη διάρκεια
    ενός εικοσιτετραώρου
    πολλών εικοσιτετράωρων μαζί

    τα πρόσωπα που αγαπήσαμε
    και μας αγάπησαν

    τα πρόσωπα που δεν
    κι εμείς δεν

    ανακατεύουμε σιγά σιγά το μαγικό αυτό μείγμα

    σκύβουμε πάνω απ’ την κατσαρόλα

    και μυρίζουμε μια φορά

    μια φορά μονάχα…

    έτσι νιώθω τώρα.

    γλυκιά καλησπέρα

    φιλι φιλι
    σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. masterpiece!

    καλο βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. και φευγοντας..συνειδητοποιησα ποιο τραγουδι ακουω..και ξαναγυρισα..φιλι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιαννη μου

    "τα πρόσωπα που αγαπήσαμε
    και μας αγάπησαν

    τα πρόσωπα που δεν
    κι εμείς δεν"

    ωραια η συνταγη σου. Ο καθενας ερμηνευει τα γραπτα με τον δικο του ξεχωριστο τροπο. Εγω αλλους συνηρμους εκανα, εσυ αλλους.....και πολυ μου αρεσει αυτο :)

    Καλημερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. mama mia μου

    δεν το αμφισβητει κανεις νομιζω!!! :)

    Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. φεγγαρενια μου,

    !!!!!!!!!!

    Ο Μιλτιαδης Πασχαλιδης μου αρεσει πολυ, ειναι υπεροχο τραγουδακι αυτο ε;;

    Καλημεραα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή