2η εβδομαδα μενουμε σπιτι Γερμανια

Μπηκαμε στη δευτερη εβδομαδα καραντινας. Ολοι μαζι στο σπιτι πλεον.
Η Ισμηνη πανω στο δωματιο της διαβαζει, ο Δημητρης διαμορφωσε βιαστικα κατω τον ξενωνα και δουλευει απο εκει κι εγω στον μεσαιο διορθωνω τα μαθηματικα που εκανε χθες η μικρη. Καπου καπου θελω να βαλω ενα τραγουδι στο λαπτοπ δυνατα. Να γεμισει η μελωδια του ολο το καθιστικο και να χορεψω. Θα ενοχλησω ομως και την Ι. που διαβαζει και τον Δ. που δουλευει. Στα ακουστικα λοιπον τα τραγουδακια μου και ποιος της λεει οτι πρεπει να ξανακανει ολο το πινακακι απο την ασκηση 21 που δεν καταλαβε τι ζηταει και στην ουσια λειπει ολη η απαντηση.


                                                   Μεσημεριανο: χθεσινα αποφαγια

Αλλαγη σεντονια, σφουγγαρισμα μεσαιου οροφου και τουαλετες εχει σημερα το προγραμμα.
Μετα πλεξιμο. Και μετραω τις ωρες μεχρι το επομενο τσιγαρο. Ο Δ. μου εβαλε πλαφον στα τσιγαρα και πολυ πιεζομαι. Τι ασχημη συνηθεια! Κοιμαμαι περισσοτερο τα μεσημερια και τα πρωινα χουζουρευω ολιγον τι παραπανω για να μη σκεφτομαι το καπνισμα. Παιχνιδια του μυαλου.
Εχει λιγες μερες που εχει βουλωσει το αριστερο μου αυτι. Αυτο με τη διατριση τυμπανου. Το ειχα ξαναπαθει και παλιοτερα και η ΩΡΛ νομιζω μου ειχε δωσει αντιβιωση και σταγονες. Δε θυμαμαι. Και σε ποιον γιατρο να πας τωρα και να σε δεχτει για κατι τετοιο;. Εκτακτο δεν το λες. Δεν ποναω καθολου. Αλλα ειναι ενοχλητικο να μην ακους. Με πειραζουν ο Δ και η μικρη. Γελαμε και το διασκεδαζω λιγακι.
Ετσι περναει αυτη η Δευτερα. Διαφορετικα απο τις αλλες.
Μια αλλη Δευτερα δε θα ειχε μιση ωριτσα που θα ειχα γυρισει σπιτι. Η Ισμηνη θα ηταν σχολειο, ο Δημητρης στη δουλεια κι εγω θα εβαζα μουσικη σε εκεινο το κοκκινο ηχειακι στην κουζινα και θα επινα εναν ζεστο καφε απολαμβανοντας το τσιγαρο μου. Μονη μου, με τον Φρεντυ. Με τον καφε μου και το τσιγαρο μου και τη μουσικη μου.
Εχει εναν υπεροχο ηλιο, κρυο και λιγο αερα.
Εχουν ανθισει ολα. Ο Δ. πηρε ομορφα λουλουδια για τον κηπο. Εχει παγωνια εδω και 2 μερες και τα βαλαμε στη μικρη τουαλετα να μη μας παγωσουν. Ανυπομωνω να ερθει η στιγμη να τα φυτεψουμε. Δεν ειμαι καλη ουτε σ αυτο. Τα ξεραινω ολα. Εκτος απο κατι βιγονιες που ειχα στο Τριαδι και της ειχα κρατησει αρκετα χρονια. Μεχρι που χιονισε κι εγω δε σκεφτηκα να τις προστατεψω και μου παγωσαν. Πολυ ειχα στενοχωρεθει. Ειχαν ενα μαγικο πορτοκαλοκοραλλι χρωμα. Πολυ τις καμαρωνα καθε πρωι. Βρηκε και μου πηρε και βιγονιες ο Μητσος μου. Θα γινει πανεμορφος ο κηπος μας. Τωρα καμαρωνω την καλλωπιστικη δαμασκηνια που βρηκα εξω απο την πορτα μου εδω σ αυτο το ομορφο σπιτι. Την καλημεριζω καθε πρωι βγαζοντας τον Φρεντυ, οπως η Ισμηνη τον Κατσουφη οταν μπαινουμε στο Ober Olm (θα σου πω αλλη φορα την ιστορια του κατσουφη).
Καλη εβδομαδα και γρηγορα να ακουσουμε ευχαριστα νεα για ολη αυτη την απιστευτη κατασταση που ζουμε. Μεινε σπιτι. Βρες τροπους να απολαυσεις τα δεδομενα. Κι εμενα δε μου αρεσει καθολου να μου επιβαλουν τι να κανω. Μεχρι να γινει δεδομενο στο μυαλο μου. Αποδοχη και παιρνουμε τα χρωματα μας να ομορφυνουμε τις επιλογες μας. Λιγες, μετρημενες, αλλα εχουμε επιλογες. Να γκρινιαζουμε, να αναλωνομαστε σε αρνητικες σκεψεις ή να ζησουμε με χρωμα και μελωδια. Με λιγη γκρινια και πολλες αγκαλιες με τα κουτσουβελακια μας. Με λιγα μουτρα στον καθρεφτη τα πρωινα (καθολου Θεσσαλονικια δεν ειμαι τελικα) και μια ομορφη μελωδια ως δωρο με τον καφε μετα. Ειναι και μερες που ολα σε πλακωνουν. Θα περασουν κι αυτες. Μεινε σπιτι!