στροφη

Ποση ζωη χωραει μεσα σε μια μερα. Το Σαββατο, πηγαινοντας στον γαμο του Αρη εζησα συγκινηση για τοσα διαφρετικα πραγματα ταυτοχρονα. Οπως τα παιδια που αντιδρουν σε αμετρητα ερεθισματα μεσα σε μια μερα και μεγαλωνοντας το χανουμε. Και ζουμε αφηρημενα. Και ξεχναμε ποση χαρα μπορουμε να αντεξουμε μαζεμμενη.
Περασα μοναδικα. Επειδη ενιωθα μοναδικη. Μοναδικες αναμνησεις με τον Αρη, μοναδικες αναμνησεις με την Ευγενια. Μοναδικη ενιωσα και σε καθε στροφη που δεν εστριψα περνωντας ξυστα απο το χωριο μου. Μοναδικη και για πολλους ανθρωπους εκει. Ακομη και για την ιδια την Αρναια. Λες και ειναι γυναικα ζωντανη και της λειπω. Εχει το χαμογελο της γιαγιας Κατινας και μου τραγουδαει καθισμενη σε ενα βραχο κατω απο τον προφητη Ηλια σαν τη γιαγια Σταματουλα.
Ανεκτιμητο να δημιουργουμε μοναδικες σχεσεις. Σχεσεις ζωης. Σχεσεις που ο χρονος μονο αξια τους προσθετει.
Σε εκεινο το μπαλκονι στην Ν. Μαρμαρα, με το ανυπαρκτο μπανιο, θα θελα να περασω ενα βραδυ ακομη τελικα. Ισως στο γυρισμο εστριβα αριστερα μετα το Παλιοχωρι.