Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

ταλγκο

Αν ειχα, θα εβαζα ενα κρασακι εδω στο γραφειο αυτη τη στιγμη.
Μια φιλη ταξιδεψε Λισαβονα. Και μου ξεσηκωσε ενα σωρο αναμνησεις. Ειμαι κι επιρρεπης σε τετοια εγω.
Θυμηθηκα το Ταλγκο που δανειστικα απο την Τζενη στην Constanta. Και θυμαμαι να ειμαι ξαπλωμενη σε εκεινο το εμπριμε ροζ ντιβανι και να εχω ακουμπισμενο κατω στο χαλι το Ταλγκο και να μη θελω να το συνεχισω για να μην τελειωσει. Κι αυτο που σε κανουν να βιωνεις καποια βιβλια με εντυπωσιαζει. Και με κανει να νιωθω μεγαλη τυχη που το εζησα. Που χωθηκα μεσα σε αυτες τις σελιδες, πηρα το Ταλγκο και ταξιδεψα κι εγω.
Και μετα θυμηθηκα το τραγουδι και την μαγικη φωνη της Βιταλη ξαπλωμενη πανω σε νοτες του Σπανουδακη. Άλλα ταξιδια. Ανοιξε ο ασκος του Αιωλου. Και το γυρισα στο σαξοφωνο του Κατσαρου και στο θα σε παρω να φυγουμε. Και οπωσδηποτε θα επινα κατι με αλκοολ τωρα.
Και περιμενω το "Μικρο λευκο κοχυλι" της Κατερινας Χλωροκωστα και δεν το βρισκω. Και θελω πουλυ μια βουτια μεσα σε σελιδες.
Και το σαξοφωνο συνεχιζει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου