Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

ανασες

Περνουν οι μερες και καπως καταφερνει και γινονται ολα απο λιγο.
Οι διακοπες της. Οι μερες του χρονου που φευγει η μικρη στη γιαγια και στον παππου και εκεινη ξυπναει λιγακι πιο αργα, πινει ελληνικο καφε στον μικρο κηπο και ειναι σαν να εχει 2-3 επιπλεον ωρες η καθε ημερα. Ενα σφιξιμο οταν ακουει "Μαμα θα θελα τοσο να ησουν εδω" και δεκαδες κιλα ελαφρυτερη οταν ακουει "περναω υπεροχα. Πηγαμε στις κουνιες με τον παππου κι εκανα μια καινουρια φιλη. Την Ευγενια. Την καλεσα και στο σπιτι μας".
Πριν δυο βραδια πηρε χαρτι και μολυβι και ζωγραφισε ξανα το σπιτι της. Πως θα ηταν η κουζινα, που θα ηταν η βιβλιοθηκη της, τα μεγαλα παραθυρα, η αναπαυτικη μπερζερα με το βινταζ πορτατιφ, η αποθηκη, το πλυσταριο. Ετσι το ελεγε η γιαγια της αυτο το δωματιο, ετσι της αρεσει κι εκεινη να το ονειρευεται. Ονειρευοταν και παλι λεπτομεριες. Απο το μελλοντικο της παραμυθενιο σπιτι. Με τις φωτογραφιες και τα υφαντα στους τοιχους. Με μια πετρινη βρυσουλα χωρις σχεδιο, σαν ακατεργαστη στην πισω αυλη. Με ενα ποτιστηρι ανακαινισμενο απο την ιδια. Με περιτεχνα κρεμασταρια για το καθε τι.
Τιποτα δεν θα μπορουσε να χαλασει την ονειροπολα της διαθεση, νομιζε.
...................................

Περασαν 2 μερες. Οι ρυθμοι κρεμονται τεμπελικοι εδω κι εκει. Χθες καταφερε να κοιμηθει χωρις να ιδρωσει και τα ρολογια λες και απλωνουν τον χρονο προς οφελος της. Ενα βραδακι εξω, με καλοκαιρινα ποτα, με λευκο φορεμα, με χαρουμενη μουσικη, ξυπολητη και ξενοιαστη. Να, αυτα ονειρευεται απο το πρωι. Ισως να φταει το Cedar Cove, ισως να της λειπει η αιθεροβαμων πλευρα της, η ονειροπολα γωνια της.
Ειναι και το ονειρο που ειδε χθες το μεσημερι. Που καμια λογικη δεν βρισκει σε οποιαδηποτε ερμηνεια σε τετοιες περιπτωσεις. Αλλα γελαει πολυ. Της φαινεται αστειο να ειναι κατι τοσο εμφανες στο ασυνειδητο η πραγματικοτητα της καποιες φορες.

Εκεινη εδω, η μικρη της αλλου. Μετα απο τοσο δεσιμο ολο τον χρονο, ειναι τοσο περηφανη για το ποσο αξιοπρεπης ειναι η μικρη στις συνθηκες αυτες. Μαζι με λιγα κλαμματα, με αρκετα πεισματα, με πολλη εγωισμο. Ειναι περηφανη για εκεινη. Την υπεροχη εκεινη της!

Λιγες ακομη μερες διαΚοπων.
Μελισταλαχτες.

4 σχόλια:

  1. α ουτε χρονια πολλα δεν μου ειπες
    κακως
    ασε το παιδι να χαρει να εχει να λεει οτι εζησε ανθρωπινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρονια πολλα; Γιορταζες;; Χρονια σου πολλα!

      Καλο Σαββατοκυριακο :)

      Διαγραφή
  2. Αχ αυτός ο χρόνος που κυλά γρήγορα αν πρόκειται να τον αφιερώσουμε σε μας και τόσο αργά όταν περιμένουμε τον πιο γλυκό λόγο της ύπαρξης μας! Καλά να περνάς Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστη μου

      ειναι παραξενο πως παιρνει τις πραγματικες του διαστασεις ο χρονος οταν δεν μπορεις να ξεχωρισεις τι προτιμας πιοτερο.
      Να μεινω λιγες μερες παραπανω σε αυτους τους καλοκαιρινους ρυθμους χωρις μαμαδιστικες υποχρεωσεις ή να επιστρεψει η Ισμηνουλα μου και να μπορω να την μυριζω καθε μερα :)
      Τοσο ελκυστικες και οι δυο επιλογες :)

      Να περνας ομορφα!!!

      Διαγραφή