διακοπες....

Εχω την εντυπωση οτι σιγα σιγα φευγουν οι περισσοτεροι για διακοπες.
Μου ελειψε λιγακι η θαλασσα. Δεν θελω πολυ. Ενα Σαββατοκυριακο στην θαλασσα θα μου εφτανε.

Απο τοτε που πηγα διακοπες τον Σεπτεμβρη στην Λημνο, οταν σκεφτομαι την θαλασσα εκεινη η εικονα ερχεται στο μυαλο μου.

Ξυπνουσα στις 8:00, εκανα το καφεδακι μου, εδινα ενα φιλι στον Δημητρη και κατεβαινα στην παραλια μπροστα απο το δωματιο μου. Ολομοναχη! Παρεα με το "Ο εραστης, η μελισσα και ενα μικρουλη «αχ»" του Γιαννη Φιλιππιδη , τα τσιγαρα μου και το φραπεδακι μου! Απιστευτη απολαυση!!!!

Σε ενα τετοιο μερος θα ηθελα να παω για 2-3 μερουλες. Ενα δωματιακι μπροστα στο κυμα, με ομορφη θεα στη θαλασσα, ωραιο μπαλκονακι να καθομαστε τα βραδακια και μια μικρη κουζινουλα να ετοιμαζουμε τα μεζεδακια μας :) Σε ολες τις διακοπες με τον Δημητρη, παντα ψαχνουμε δωματια με κουζινουλα και ωραια θεα. Καποια βραδακια τα περναμε στο δωματιο με ουζακι και νοστιμους μεζεδες :) Μου ελειψε αυτη η αισθηση. Εχω δυο χρονια να παω διακοπες λογω διαφορων ευχαριστων συγκυριων. Του χρονου, να 'μαστε καλα, θα παμε με την μικρη μας :)

Διαβαζα σε ενα μαμαδο-φορουμ , οτι υπαχρουν οικογενειες που πανε παντα μαζι με τα παιδια τους παντου. Κι αν επιχειρησουν να τα αφησουν, το μετανοιωνουν σε 2-3 μερες κι επιστρεφουν να τα παρουν. Τωρα δηλαδη ειναι καλο αυτο; Αυτο δεν δηλωνει αγαπη. Εξαρτηση δηλωνει και η εξαρτηση ειναι παντα επικινδυνη.
Ας μην γινομαι αυστηρη ομως. Οπως νιωθει καλα ο καθενας.
Για μενα το ιδανικο θα ηταν διακοπες αρκετες μερες με τα παιδια και 2-3 τριημερα μονη μου με τον αντρα μου ή με την παρεα μου.

Ας μη μιλαω αλλο για διακοπες ομως. Ο πεινασμενος καρβελια ονειρευεται οπως βλεπεται :):)

Χθες εριξε μια απιθανη "φθινοπωρινη" βροχη. Ψιχαλιζε επι ωρα πολυ. Καθησαμε το βραδακι στο μπαλκονακι μας και ενω ημουν αρκετα κουρασμενη απο διαφορες δουλειες, δεν χορταινα την μυρωδια του αερα. Ανεβηκα και κοιμηθηκα τοσο γλυκα. Ο υπνος στην δροσια μετα απο μια κουραστικη μερα ειναι υπεροχος.

Το βραδυ κρυωσα λιγακι. Σηκωθηκα, σκεπασα την μπεμπα μου, χαμηλωσα κι αλλο το πατζουρι μας, κι εριξα και το δικο μας σεντονι στα ποδια μας.
Ο Δημητρης μου με ρωτησε αν κρυωσα και οταν του ειπα ναι, γυρισε και με εσφιξε στην αγκαλια του. Και ξανακοιμηθηκαμε .

(οι φωτογραφιες ειναι πο την παραλια "μου" στην Λημνο, τον Σεπτεμβρη του 2008)

Ετσι αρχιζουν οι ωραιες εβδομαδες...καταλαβατε; :)

Καλη εβδομαδα να εχουμε!