Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Επιλοχειος καταθλιψη ...


Στην εγκυμοσυνη ακουγα για αλλες εγκυες που δεν ηταν στα καλυτερα τους ψυχολογικα και απορουσα.

"Ειναι χαζες;;" σκεφτομουνα ...." Μας συμβαινει το ομορφοτερο πραγμα στον κοσμο κι αυτες εχουν ορεξη για γκρινιες και για κλαματα;;"


Ποσο αυστηρη μπορω να γινω καποιες φορες οταν δεν εχω βιωσει κατι! Ακουγα και για την επιλοχειο καταθλιψη αλλα πιστευα οτι εγω θα προσπερασω πανηγυρικα, οπως εκανα και στην εγκυμοσυνη που ουτε νευρα ειχα ουτε καταθλιψη. Ελα ομως που δεν ειναι δικες μας επιλογες αυτα!


Στην κλινικη η πρωτη μερα ηταν σχετικα ηρεμη. Απο την δευτερη ο πολυ κοσμος αρχισε να με κουραζει. Αρχισα να αναρωτιεμαι αν ειμαι μονο εγω αχαριστη και ευχομαι να μην εχω αλλες επισκεψεις. Δεν με κουραζαν σωματικα. Ειχα μια τεραστια αναγκη να μενω μονη ομως. Δεν σκεφτομουν τιποτα τις ωρες που εμενα μονη. Ενα κενο! Ουτε την μπεμπα σκεφτομουν. Ειχα την τυχη να ειμαι σε μονοκλινο. Δεν ξερω αν θα αντεχα να το περασω ολο αυτο με μια αγνωστη "συγκατοικο". Νομιζω δεν ειμαι απαιτητικη ως ανθρωπος, αλλα αν ημουν σε δικλινο, τρικλινο ή τετρακλινο θα ικετευα τον Δ μου να αλαξουμε και να μπω σε μονοκλινο. Ισως και να τσιριζα διεκδικωντας το :)


Το τελευταιο απογευμα που ημουν στην κλινικη, ηρθε η παιδιατρος για την επισκεψη της ημερας να με ενημερωσει για την υγεια της μπεμπας και μου ειπε οτι ανεβασε ικτερο και θα χρειαστει να μπει για φωτοθεραπεια. Οι συγγενεις δεν εχουν το μυαλο να σε γλυτωσουν απο το αγχος. Αγχωνονται μαζι σου και φορτιζεται η ολη ατμοσφαιρα. Οταν εφυγαν ολοι, μετα το επισκεπτηριο, κλειστηκα στην τουαλετα και εκλαιγα γοερα. Δεν θυμαμαι να εχω ξανακλαψει ετσι στη ζωη μου. Ηθελα να κλαψω να ξεθυμανω. Να φυγει ολη αυτη η η φορτιση που ενιωθα. Αντι να ηρεμω ομως τοσο εκλαιγα πιο δυνατα. Τοσο που καποια στιγμη σκεφτηκα οτι δεν θα σταματησεω μεχρι να ξημερωσει. Με το ζορι και πολλες βαθυες αναπνοες προσπαθησα να συνελθω κατα τις 1 τα ξημερωματα που επρεπε να παω στην φωτοθεραπεια να θηλασω την μικρη μου. Ευτυχως η μαια που με υποδεχτηκε εκει ηταν τοσο ζεστος ανθρωπος που γυρισα στο δωματιο πολυ πιο ηρεμη και εξανλτημενη πλεον.


Το αλλο πρωι ευτυχως μας ανακοινωσαν οτι ο ικτερος κατεβηκε και θα μπορουσαμε να παρουμε την μικρη μας σπιτι. Εκει αρχισε το αγχος πως θα ειναι τα πραγματα στο σπιτι. Στο σπιτι ειχαμε αναλαβει την μικρη εγω, η πεθερα μου, η μαμα μου και ο Δ. Και οι 4 ειχαμε αποψη για το τι ειναι σωστο και τι οχι και φανταζεστε την ενταση που υπηρχε στην αρχη. Ευτυχως καταφεραμε μεσα σε πολυ λιγες μερες να εχουμε ενα ισορροπημενο αποτελεσμα. Κι αυτο με την υπομονη και τις μικρες υποχωρησεις ολων μας. Η μονη πιο αντιδραστικη ισως να ημουν εγω. Το εχω αυτο ως χαρακτηριστικο. Φανταστειτε τωρα με τις ορμονες να χοροπηδανε.


Ευτυχως η μικρη μου ειναι σε γενικες γραμμες πολυ βολικο μωρακι και σε 1-2 μερες συνηλθα και πιστεψα οτι εφυγε και αυτη η "επιλοχειος καταθλιψη". Αμ δε! Ευτυχως ομως δεν ειναι οπως τις πρωτες μερες. Ερχονται βεβαια στιγμες που τα βλεπω ολα μαυρα και θελω να βαλω τα κλαματα χωρις λογο. Ειναι ομως και κατι μερες που γεμιζει φως η ζωη και μου φαινονται ολα υπεροχα!!


Ειμαι απο τους πολυ τυχερους ανθρωπους κι εχω την μητερα μου και την πεθερα μου υγιεις και προθυμες να με βοηθησουν για οσο χρειαζεται. Δεν ξερω με πιο τροπο να τις ευχαριστησω για την προσφορα τους και την υπομονη τους !!! Ο,τι και να πω ειναι λιγο.

Ενα ακομη πελωριο ευχαριστω χρωσταω στην αδερφη μου που εχει καταξοδευτει με το να παιρνει του κοσμου τα καλα στην μικρη μας. Για παραδειγμα, της ζητησα να μου παρει μαξιλαρι θηλασμου οταν ημουν στην κλινικη, επειδη πονουσε η πλατη μου οταν την θηλαζα και μας πηρε μαξιλαρι 100 ευρω!!! Αυτη την γυναικα και τον αντρα της θα εχει την τυχη να εχει νονους η μπεμπουλα μας (ναι Βικυ, καλα διαβασες. Το συμφωνησαμε απλα ξεχασα να σε ενημερωσω.:) ... λειπατε και Κωνσταντινουπολη και χαθηκαμε).

Ενα ακομη ευχαριστω στον μπαμπα μου, που ενω τρεχει σε δουλειες ολη μερα, παντα βρισκει το κουραγιο κι ερχεται και βγαζει βολτα τα απογευματα την Φλαπυ και τρεχει και μενα στον γιατρο ( ειχε κανει φλεγμονη η τομη της καισαρικης μου και εδω και 2 εβδομαδες πηγαινω καθημερινα στον γιατρο μου για αλλαγες!) οταν δεν μπορει ο Δ μου.


Και τελος ενα τεραστιο ευχαριστω στον Δ μου!! Εδω και 9-10 μηνες τρεχει απο το πρωι ως το βραδυ και ειναι πανταχου παρον!! Το χερι ειναι μονιμως στην τσεπη και ολο ζηταμε και περισσοτερα! Ολο αυτο το διαστημα εκανε τα ψωνια του σπιτιου, ειχε αναλαβει την Φλαπυ, εβαζε πλυντηρια, απλωνε, συμμαζευε, εκανε μαστορεματα, ετοιμασε το δωματιο της μπεμπας κι ετρεχε για τα παντα!! Μην φανταστειτε οτι εγω του τα ζητουσα ολα αυτα. Οχι δεν ειμαι τετοια σκυλα. Αντιθετως. Αυτος ειναι λιγακι υπερπροστατευτικος και δεν μου επετρεπε να κανω τιποτα!! Μα περισσοτερο θελω να τον ευχαριστησω για το αγγελουδι που μου χαρισε!!! Ειναι ευλογια να κανεις οικογενεια με εναν τοσο καταπληκτικο ανθρωπο που αγαπας τοσο πολυ. Νιωθω να ποναω μερικες φορες απο ολα αυτα που νιωθω γι' αυτον τον ανθρωπο!! Αν γνωριζατε τον χαρακτηρα του και βλεπατε την υπομονη που κανει τωρα με τα νευρα μου θα του δινατε βραβειο :):)


Τεραστια αναρτηση..... κι αν δεν ειχα δουλεια σε λιγακι δεν θα τελειωνα εδω. Εχω τοσα πολλα να βγαλω ακομα!


. . . . . .

υ.γ. Την μουσικη την εκλεψα απο την anima. Δεν ειναι η πρωτη φορα εξαλλου, το ιδιο ειχα παθει οταν ειχα ακουσει το "Song for a secret garden" στο μπλογκ της.

18 σχόλια:

  1. εγω με τη λεξη καταθλιψη ενα θεμα το εχω

    και δυο μη σου πω...

    ειναι απιστευτα σοβαρη
    και απιστευτα υπερεκτιμημενη

    κι ακομα περισσοτερο μου τη δινει η ευκολια με την οποια ολοι την χτησιμοποιουμε

    Τιποτα δεν εχεις Ντη μου

    εισαι απολυτως φυσιολογικη
    αυτο το κλαμα ειναι ενα απιστευτα θεραπευτικο ξεσπασμα του οργανισμου σου

    ΑΚΡΩΣ ΙΑΜΑΤΙΚΟ

    καταθλιψη να παθαινεις μονο στην ιδεα οτι εχει αλλες πολυ σοβαρες καταθλιψεις και μακρια απο μας

    ολα τα αλλα ειναι ευλογια Θεου και απλα καθε χαρακτηρας και καθε ψυχοσυνθεση θελει το χρονο του


    για 9 μηνες θα αλλαζεις σας την Λιντα Μπλερ
    αλλα δεν ειναι τιποτα -ξαναλεω:)

    (απαραιτητη λεπτομερεια

    εμενα δεν με αντεξε καμια στην κλινικη ..εφυγαν απο μονες τους στο πρωτο οπως και ο γιατρος
    στο δευτερο πηγα με ραντεβου για προκληση και επισκληριδιο σκ
    για να μπορω τη Τριτη να ειμαι σπιτι μη χασω τη ρουτινα μου:)

    ενω στο πρωτο τα εκανα ολα πατροπαραδοτα και ημουν και σε υποβολη πως πασχω και απο καταθλιψη στο δευτερο στη βδομαδα πανω βγηκα αγορα και στις δεκα μερες πηγα ταξιδι ..
    τοσο καλα!

    ΟΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΜΟΥ!

    απηλαυσε τα τωρα ολα γιατι εισαι στην καλυτερη φαση

    ΕΙΠΑ!

    ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ


    ΥΓ γεια σου ρε αδερφη της Ντη ΑΤΟΜΑΡΑ!:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ταλι μου

    η λεξη καταθλιψη ειναι παρεξηγημενη. Ζουμε πολλες στιγμες παθολογικης καταθλιψης στη ζωη μας (6 μηνες ψυχιατρικη εκανα, μη μου φερνεις αντιρηση λεω). Αυτο δε σημαινει οτι ειμαστε για δεσιμο ουτε οτι χρειαζομαστε θεραπεια. Ειναι απολυτα φυσιολογικο.

    Επειδη ομως εγω ειμαι ανθρωπος λιγακι μοναχικος και μελαγχολικος καταφερνω να μην πεφτω σε καταθλιψη και να ειμαι συχνα πυκνα μεσα στην τρελλη χαρα (πραγμα που ανησυχει την Μαγια, αν ειμαι φυσιολογικη). Προσπαθω να συγκεντρωνομαι στα ωραια. Ειναι αυτο που λενε οταν λυγιζεις συχνα εχεις λιγοτερες πιθανοτητες να σπασεις :)

    Τωρα ομως βιωσα αυτο το ανεξελεγκτο της ψυχοσυνθεσης μου. Δεν το περνανε ολες οι λεχωνες. Οπως δεν εχουν τα ιδια συμπτωματα και ολες οι εγκυμονουσες. Η κατασταση μου ειναι σιγουρα επιλοχειος καταθλιψη αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ειμαι αρρωστη. Ταξιδακι και αυριο θα μπορουσα να παω αν μου το επετρεπαν οι συνθηκες, το εχω πολυ αναγκη :)

    Ολα μεσα στο μυαλο ειναι Ταλι μου. Εχεις απολυτο δικιο. Καποιες στιγμες ομως αδυνατουμε να το ελεγξουμε το γαμημενο! (ειδες με κανεις και λεω και κακες λεξουλες....μανα και να μιλαω ετσι!)

    Εχεις μια συμπαθεια απο παλια στην αδερφη μου αν θυμαμαι καλα :) Και ειστε τοσο διαφορετικες σε ολα.... εκτος απο το ψωνιο σας με τα ψωνια :)

    Φιλακια πολλα πολλα Ταλι μου!!

    xxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χα! κι έλεγα πότε θα αρχίσεις να μας τα λες ΟΛΑ!

    Οτι νιώθει κανείς καλό είναι... Οι αναίσθητοι με ανησυχούν.

    Ρούφα κορίτσι μου τις στιγμούλες σας, αυτές τις μικρές σταγόνες χρόνου που μπορούν να ζωγραφίζουν με τα χρώματα των συναισθημάτων μας στον πίνακα της ζωής. Της μιας, ανεπανάληπτης και μοναδικής...

    Ασε τις ταμπέλες και νιώσε! Είναι όλα τόσο πρωτόγνωρα, τόσο μοναδικά, τόσο όμορφα, τόσο διαφορετικά με το χθες...

    Ασε την Μπέμπα να σου ανοίγει δρόμους στο μέλλον. Μην την βλέπεις έτσι μικρή, μην την νομίζεις ανήμπορη.
    Κρατάει τον κόσμο όλο στις μικρές της χούφτες, το χαμόγελό της σε πηγαίνει σε μέρη παραδεισένιας ομορφιάς και το κλάμα της σε κάνει να χάνεις την γη κάτω απ΄τα πόδια σου...

    Αυτή η μικρή αλλάζει τον κόσμο σας... Κι ο Δ (να τον χαίρεσαι) δείχνει την αγάπη του. Κι είναι χαρακτηριστικό της πως ατέλειωτη είναι...

    Φιλιά καλή μου
    να είστε αγαπημένοι

    Yγ η θεία πολύ καλά κάνει. Ατομάρα που λέει η Tali. Ξέρεις υπήρξα πρώτα θεία και μετά μαμά. Η νύφη μου έλεγε πως κακομαθαίνω τον γιό της. Ακόμα το κάνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. .
    κατερίνα μου,

    είναι ποταμάκι μακρύ και τόσο προσωπικό και όμορφο όλη αυτή η αφήγησή σου, που καταλήγει να μοιάζει με καταράκτη εδέσσης σε επίπεδο εξομολόγησης...

    έχω περάσει καταθλιπτικές περιόδους σε βαθμό κακουργήματος,
    και γνωρίζω καλά για πιο θέμα σου μιλάω·

    το μόνο που αξίζει να σκεφτείς
    τέτοιες κακές στιγμές

    είναι ότι
    τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα νιώθουμε βουλιαγμένοι στη λιμνη της μαυρίλας μας·
    ναι;

    να μου κάνεις το χατίρι,
    α. να κλαις όταν σου 'ρχεται
    β. να μιλάς για όποιο θέμα θες μαζί μας
    με όποιο τρόπο και με όποιο μέσο
    γ. να γελάς με τα χάλια της στιγμής σου
    δ. να συνεχίσεις να τρελαίνεις τον δ. σου, που τον αγαπάμε και μεις, γιατί τρέχει και σ' αγαπάει
    [όταν είμαστε χάλια, οι δικοί μας το πληρώνουν κυρίως, άστο μη λέμε ονόματα κ θίγουμε οικογένειες, κάνε λίγο την τρελή, σου πάει κιόλας!]

    φιλί πολύ,
    στη μπεμπαρα μας

    και να πεις σ' αυτήν την παραπάνω όσο και μη εξαιρετέα τάλισκερ
    πως ακόμα περιμένω εκείνο το τηλ, έτσι να της πεις...

    φιλί ξανά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Γιαννης Φιλιππιδης

    PPPPPPPPPPPPPPPPPPPPP

    PPPPPPPPPPPPPPPPPPPP


    -εληφθη!!!::))))
    αυριο /αυριο /αυριο!

    χχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ... όμορφη μουσική, όμορφη μπέμπα, όμορφη που είναι η ζωή...
    με μελαγχολία, με παιδιά, χωρίς, με σκύλο ή γάτα...
    με δυσκολίες πολλές ή λίγες...
    όμορφη που είναι η ζωή...
    όταν αγαπάς κι αγαπιέσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με λένε Κατερίνα και πρώτη φορά σε διαβάζω. Συγκινήθηκα από αυτά που γράφεις,η κατάσταση αυτή είναι πια συνηθισμένη σήμερα, γιατί ο κόσμος πλέον μιλάει δεν το κρ΄βει όπως παλιά. Το σίγουρο είναι ότι μόνη σου θα βρεις το δρόμο και σιγά σιγά, κλάψε όσο θες, και κλέβε ανάμεσα στα δάκρυα ένα βλέμμα το μωρού σου και έτσι θα σκάει και ένα χαμόγελο ανάμεσα στα δάκρυα. έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε αγαπούν μα πάνω άπό όλα, αγάπησε εσύ τον εαυτό σου και όλα θα πάνε με το καιρό μια χαρά. Κουράγιο και απόλαυσε τη ζωή.
    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελα Κατερίνα μου θέμα ημερων ειναι να επανακάμψουν οι ορμόνες σου στην προηγούμενη κατάστασή τους και θα τελειώνει το θέμα.Εγώ ειχα εκτός απο τα κλάματα και τάσεις αυτοκτονίας ...και τον Νίκο δεν ηθελα να τον βλέπω τις πρώτες μέρες.Και δεν ενοιωθα καμμια ευγνωμωσύνη για κανέναν απ αυτούς που ετρεχαν γύρω μου να μ εξυπηρετήσουν.Μα για κανέναν.
    Τελειωσε ομως μετα απο 15 μέρες η φάση κι ουτε που θυμάμαι πια τα συναισθήματα εκείνης της εποχήςς που ηταν πιο ψηλά κι απ τα ΙμαλάΙα.
    Θα περάσουν όλα θα δεις.
    Φιλιά πολλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι πολύ πολύ όμορφο να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας νοιάζονται και μπορούμε να μοιραστούμε μαζί τους τα πάντα. ειδικά όταν αυτά είναι όμορφες στιγμές με μια νέα ψυχούλα στην καθημερινότητα σας. Φαντάζομαι πως όπως σε όλες τις περίπτώσεις έτσι και σε αυτή Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλα την περνάς με παρέα!!! και μάλιστα πολύ καλή απο ότι κατάλαβα απο την περιγραφή σου.Οσο για το κλάμμα εμένα με βοηθάει πολύ σε όλες τις περιπτώσεις.
    Οσο για την αδερφή σου σίγουρα θα "χειροτερέψει"...έχω και εγώ 2 ανήψια απο την αδερφή μου και καταλαβαίνω πως νοιώθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανάκατα συναισθήματα.Που δεν ξέρεις πως να τα διαχειριστείς
    Και κυρίως αν μπορείς..

    Κι όμως.Έχεις ανθρώπους κοντά σου που σε στηρίζουν.Σε αγαπάνε

    Έχεις το μωρό σου.Τον Δ.

    Κι όλα θα πάνε καλά
    Και σύντομα
    Ίσως πιο σύντομα απ΄ό,τι πιστεύεις...

    Φιλιά πολλά πολλά

    υ.γ. σου ΄χω πει,πόσο μου αρέσει να με κλέβεις;
    με λέξεις;και με μουσικές;

    νομίζω ναι
    άρα..συνέχισε!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλεξανδρα μου

    ποσο δικιο εχεις... οπως παντα !

    Βαρεθηκα να εχεις παντα δικιο :) Οι ταμπελες δεν εχουν καμια αξια, μονο τα αισθηματα! Προσπαθω να συγκεντρωνομαι στα ομορφα αλλα δεν τα καταφερνω παντα :)

    Κρατάει τον κόσμο όλο στις μικρές της χούφτες, το χαμόγελό της σε πηγαίνει σε μέρη παραδεισένιας ομορφιάς και το κλάμα της σε κάνει να χάνεις την γη κάτω απ΄τα πόδια σου...

    απο τις ωραιοτερες και πιο αληθινες περιγραφες :)

    Καλημερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιαννη μου

    ποιος δεν εχει περασει περιοδους καταθλιψης αραγε. Κι αν υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι νομιζω δεν ειναι για να τους ζηλευουμε... το αντιθετο ισως :)

    Φαινεται απο τα γραπτα σου οτι εσυ ξερεις ! Ξερεις πως ειναι να τα βλεπεις μαυρα χωρις λογο και να αρχιζεις μια πολυ εκνευριστικη κουβεντα με τον εαυτο σου που τις περισσοτερες φορες καταληγει βαλσαμο :)

    Κλαιω οποτε μπορω. Απλα δεν μπορω να το κανω μπροστα σε αλλους και προσπαθω να κλεψω στιγμες για τον εαυτο μου.... πραγμα σπανιο γιατι η μπεμπα μας κραταει αρκετες ωρες απασχολημενους :)

    Πολλα φιλια!!!!


    υ.γ. Δεν την εμαθες ακομα την Ταλι.... κι εμενα θα με επαιρνε τηλ αλλα της τηλεφωνησα εγω τελικα :) Κανε εσυ το βημα ;)

    xxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σπυραντρεα μου

    εχεις την ικανοτητα πολλες φορες να κλεινεις ολη την ουδια σε λιγες λεξεις.!!

    Ομορφη που ειναι η ζωη Αντρεα μου.... μαζι με τα κλαμματα και τις τοσο εντονες χαρες που δεν γνωριζεις πως να τις διαχειριστεις :)Και ειδικα οταν τις μοιραζεσαι με ανθρωπους που αγαπας και σ' αγαπανε..... και με μπλογκοφιλους :)

    Καλημερααα!!!

    Καλημερα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. KATERINA μου

    κλάψε όσο θες, και κλέβε ανάμεσα στα δάκρυα ένα βλέμμα το μωρού σου και έτσι θα σκάει και ένα χαμόγελο ανάμεσα στα δάκρυα

    τι ομορφη εικονα μου χαρισες!!! Ειχα διαβασει το σχολιο σου απο το Σαββατο και οταν ανοιγε διπλατα τα ματια η μικρη μου και προσπαθουσε να με δει θυμωμουν τα λογια σου και χαμογελουσα :)


    Σ' ευχαριστω για τα ομορφα λογια σου!

    Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. faraona μου

    κατι μου λεει οτι εσυ ησουν για δεσιμο :):):):)

    Και βεβαια θα περασουν και θα τα θυμαμαι ομορφα ολα αυτα μετα.
    Νομιζω ειναι το μεγεθος της χαρας που κρυβει τετοιες αντιθεσεις συναισθηματων!

    Καλημερα!!!

    xxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. kika μου

    εχεις απολυτο δικιο. Το να το ζεις ολο αυτο με εναν ανθρωπο που αγαπας και σ' αγαπαει ειναι το πολυτιμοτερο!!! Το σκεφτομουν και στην κλινικη.... μεσα στις στιγμες μαυριλας σκεφτομουν οτι σε καποιο δωματιο μπορει να υπαρχει καποια κοπελα που δεν εχει τον ανθρωπο της να μοιραστει ολη αυτη τη χαρα αλλα και το αγχος της συνεχειας!
    Δεν ειμαι αχαριστη, νιωθω τυχερη κι ευλογημενη συχνα!!
    ..... αλλα το κλαμμα δεν ελεγχεται :):).... κι οπως ειπες κι εσυ, ειναι και αναγκαιο..... απλα δεν το ειχα συνηθισει σε τετοια συχνοτητα :)

    Θα τα πουμε και σε σενα αργοτερα!

    xxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. anima μου

    το οτι εχω διπλα μου ανθρωπους που με αγαπανα και ειναι προθυμοι να με βοηθησουν και να με στηριξουν το αναγνωριζω και οπως ειπα και πιο πανω, δεν ειμαι αχαριστη, νιωθω συχνα ευλογημενη!!

    Απλα η μεγαλες χαρες σε βρισκουν παντα απροετοιμαστο, οσο κι αν τις περιμενεις , και δεν ξερεις πως να τις διαχειριστεις :)

    Το να σε κλεβω εχει γινει αγαπημενη ενασχοληση :):):)

    xxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή