θυμασαι; πανε 4 χρονια

«κοινη θνητη» εγραφα στο προφιλ μου

«.....οπως ολοι μας» μου εστειλες μηνυμα

Οι πρωτες μας κουβεντες μεσα απο εναν “απροσωπο”, οπως λενε, υπολογιστη. Καθολου απροσωπος δεν μου φαινοταν. Πολυ μα πολυ προσωπικος ηταν. Εντυσε με μαγεια την καθε στιγμη. Στην αρχη ισως να θολωνε λιγο τα ψεγαδια.....μα και in vivo δεν συμβαινει αυτο με τον ερωτα;;

Σε μια πολυ χαζη σελιδα γνωριστηκαμε. Δε θυμαμαι καν τι δικαιολογια ειχα να ειμαι εκει. Ειχα ομως. Για να κρατησουμε την “αξιοπρεπεια” μας, ο καθενας μας ειχε μια δικαιολογια που ειχαμε κανει προφιλ στην σελιδα αυτη .
Μιλουσαμε για ενα μηνα καθημερινα και μετα εξαφανιστηκες. Εφυγες Αθηνα για μια δουλεια και χαθηκες. Ενα μηνα αργοτερα μου ξαναεγραψες οτι σου ειχε συμβει κατι και τωρα εισαι καλα.

Σου μιλουσα συχνα για τον προσφατο χωρισμο μου. Εσυ ειχες ενα χρονο σχεδον ελευθερος και με το ζορι σου αποσπουσα καποια πληροφορια για το παρελθον σου. Αντιθετως εγω, ανοιχτο βιβλιο, οπως παντα :)

Ησουν τοσο ηρεμος, τοσο υπομονετικος! Εγω εκρηκτικη, και ενθουσιωδης. Τιποτα δεν εδειχνε οτι θα ταιριαξουμε. Τοσο διαφορετικοι!

Μετα απο 3 μηνες αποφασισαμε να συναντηθουμε. Θα κατεβαινα στο κεντρο να παρω καποιες σημειωσεις για την εξεταστικη μου και βαλαμε ραντεβου σε μια μικρη καφετερια στο Ναυαρινο. Με εστησες μια ωρα!
Οι πρωτες μας συζητησεις ηταν περι μουσικης. Μου ειχες υποσχεθει εναν σκληρο δισκο με 40.000 κομματια, αλλα μετα την εξεταστικη μου για να μην αποσυντονιστω απο το διαβασμα. Λες και δεν ειχα ηδη ξεφυγει σε αλλον κοσμο! Δεκεμβρης ηταν. Πηγαινοντας να παρω τις φωτοτυπιες που ειχα αφησει σε ενα φωτοτυπειο στην Καμαρα, μου επιασες το χερι για να περασουμε το φαναρι και μου ζητησες να σε συνοδευσω στον ετησιο χορο που διοργανωνε η εταιρεια σου για την κοπη της βασιλοπιτας. Πηραμε τις σημειωσεις μου και πηγαμε και για δευτερο καφε στον Λοξια. Ενα πολυ αγαπημενο μου καφε στο Ναυαρινο που εχω παει πολυ λιγες φορες.

Σε μια εβδομαδα αρχιζε η εξεταστικη μου. Ολο σου ελεγα οτι δεν εχω χρονο να βγω και ομως καταφερα και ξεκλεψα μια ωρα για σενα 1-2 μερες πριν αρχισω. Την πρωτη μερα που εδινα ηρθες και με βρηκες στο πανεπιστημιο. Ημουν λιγακι σαν ζομπι και δεν θυμαμαι πολλα. Θυμαμαι ομως πως ενιωθα τοσο καλα που ησουν εκει. Εκανε πολυ κρυο, τα καλοριφερ στη σχολη κλειστα κι εμεις να περιμενουμε απο τις 3:30 το μεσημερι και τα θεματα ηρθαν στις 10:00 το βραδυ. Ειχαν παγωσει τα δαχτυλα μου θυμαμαι. Οταν μπηκα στην αιθουσα φυγαν ολοι κι εσυ μου ειπες οτι θα με περιμενεις. Εκανα περιπου 3 ωρες να βγω. 12 παρα τελειωσα....το κρυφο σχολειο...την κοροιδευαμε εκεινη τη βραδια μετα. Με περιμενες και πηγαμε στο μπαρακι που περιμενε η παρεα μου. Σιωπηλος και μαζεμμενος. Κι ομως με καθε αγγιγμα σου ενιωθα οτι σε ξερω απο παλια.
Λιγοι ενδιασμοι για τον προσφατο χωρισμο μου με εκαναν να μη σε διεκδικησω απο την πρωτη στιγμη. Φοβομουν μη σε εκμεταλευτω για να ξεφυγω απο το παρελθον μου. Εκεινο το βραδυ ομως σου ζητησα να προσεχεις τον εαυτο σου απο μενα. Σου εκμυστηρευτηκα οτι θελω να ειμαι μαζι σου αλλα φοβαμαι μηπως σε πληγωσω. Δεν τα ελεγα καθολου για να σε γοητευσω ολα αυτα. Ηταν προσφατη η νικη μου να μιλαω αληθειες και δεν ηθελα να αρχισουμε μεσα σε ψεματα και σκοτεινα πισωγυρισματα.
Στην πορεια ειδαμε οτι οι ζωες μας ειχαν περασει τοσο ξυστα αλλα δεν ειμασταν ετοιμοι τοτε ο ενας για τον αλλον. Θα μπορουσαμε να ειμαστε ισως μαζι απο 10 χρονια πριν, παντα στο παραλιγο αποφευγαμε την συναντηση, αθελα μας. Ουτε που το φανταζομασταν Ο συγκατοικος του Σταθη.....η φιλη της Μαρια του Αντωνη.......διακοπες με την παρεα σου..... μερικες φορες ειναι πολυ εντυπωσιακα τα παιχνιδια της ζωης!

....πανε κιολας 4 χρονια απο τοτε:)