smooth Tuesday

Ηταν απο τις ελαχιστες φορες που δυσκολευτηκα να την αφησω. Μετα απο τρεις μερες επρεπε να μεινει εκεινη στο σχολειο της κι εγω να παω στη δουλεια. Ποσες φορες θα μπορουσαμε να συμπεριφερθουμε χειροτερα απο τα παιδια μας, αν δεν ειχαμε την εγκρατεια ενος ενηλικα. Αν ειχα την πολυτελεια να ειμαι αυθορμητη, το πρωι δεν θα σηκωνομουν απο το κρεβατι στις εξι. Κι οταν θα ερχοταν η Ισμηνη μετα απο κανενα μισαωρο, θα εβαζα τα κλαματα και θα την παρακαλουσα να μεινουμε αλλη μια μερα σπιτι μας.
Ηρθα ομως.
Και μετα απο λιγο ηρθε και η Σ. και ηπιαμε καφεδακι. Υπαρχει ενα ωραιο κλι
μα σημερα. Σαν να εχουν ολοι τη διαθεση να επικοινωνησουν. Να δειξουν κατανοηση. Να βρουν κατανοηση. Να τη ζητησουν, τουλαχιστον. Σαν να λιμαρει καποιος τις αιχμηρες γωνιες για να κυλισει χωρις τριβες η μερα. Και ειναι απο αυτες τις μερες που λες χαμογελαστα "Θα τα καταφερω".

ασφαλεια

Φοβαμαι λιγακι. Απο εκεινη την μερα που ανοιξαν το γραφειο μου και ακουω καθημερινα για διαρρηξεις σε σπιτια γυρω απο εμενα, εχω γινει φοβιτσιαρα. Γυριζω σπιτι, βαζω παντα την μικρη πισω μου και βλεπω αν ειναι τα ντουλαπια και τα συρταρια κλειστα για να μπουμε. Εκεινη η τζαμαρια στο μεσαιο οροφο με κανει να μην κοιμαμαι καλα τα βραδια. Με τον παραμικρο θορυβο πεταγομαι και προσπαθω να ακουσω αν ειναι κανεις μεσα στο σπιτι. Πολυ ασχημη αισθηση να παραβιαζει καποιος τον χωρο σου. Και σκεφτεσαι οτι συμβαινει σε τοσους πολλους πια, που ειναι κατι που δεν προκαλει καν ιδιαιτερη εντυπωση. Κι ομως. Η αισθηση αυτη της παραΒιασης δεν χωνευεται ευκολα.
Ο Δ στην Πολη εχει μια αλλη πραγματικοτητα. Πολυ χιονι, δυσκολιες σε μετακινησεις και διευθετησεις υποχρεωσεων. Ασταματητη δουλεια και κουραση. Θελω να γυρισει. Να μην φοβαμαι πια να μπω στο σπιτι. Να μη φοβαμαι το παραθυρο στον μεσαιο οροφο. Να μας προστατεψει. Χρειαζομαι προστασια. Ποσο εφικτο ειναι να νιωθεις ασφαλης σημερα;

νοικοκυροσυνη

Απο το πρωι το ενιωθα οτι αυτη η Δευτερα θα ειναι απο εκεινες που υποσχονται πολλα. Εφυγε ενα Σαββατοκυριακο με τρεξιματα και λιγη γκρινια. Καπως ομως οι στιγμες ηταν ποτισμενες με μια γευση που απολαμβανα πολυ. Κοιμηθηκα ηρεμα και βαθυα την Κυριακη το βραδυ.
Αυτη τη Δευτερα εχω διαθεση για προγραμματα. Και με περιμενει μια εβδομαδα φουλ στις υποχρεωσεις και στις Δημοσιες Υπηρεσιες. Λιστες, κουτια και χρονοδιαγραμματα εχει γεμισει το μυαλο μου. Αυτο εδω, το αλλο εκει, εκεινο πιο πισω και ουτω καθεξης. Συμμαζεμμενα πραγματα. 

δυσκολες μερες

Χθες ηταν μια δυσκολη μερα.
Σημερα ηταν επισης μια πολυ δυσκολη μερα.
Μερες σαν αυτες θελεις να ανοιξεις μια λακουβα στη γη και να χωθεις ολοκληρη μεσα. Να μη σε βλεπει κανεις. Η διαθεση σερνεται και δεν βρισκω δυναμη για οσα πρεπει να γινουν.
Σε 2 μερες ειναι το μασκε παρτυ της μικρης και δεν εχω καμια διαθεση πλεον για καρναβαλια. Τι φταιει εκεινη να "πληρωσει" τη δικη μου ανευθυνοτητα. Μανιταρι μαγικο θα ειμαι την Παρασκευη. Με πολυ μακιγιαζ· να κρυψω ο,τι μπορει να κρυφτει με χρωματα.

σκουπιδακια

Χιονιζει.
Το σκουπιδακι που μπηκε στο ματι μου Παρασκευη βραδυ, επεμενε μεχρι Σαββατο μεσημερι και κατελληξα στον οφθαλμιατρο να κοιταζω το αυτι του, καθως εκεινος με τυφλωνε με το φωτακι του.
"Ευτυχως που ηταν κατι απαλο και δεν σου τραυματισε τον κερατοειδη" μου ειπε τελειωνοντας.
Και στ' αυτια μου μπηκαν σκουπιδια εκεινο το βραδυ, αλλα δεν του το ανεφερα. Δεν ειναι η ειδικοτητα του. Και οταν ξενες ειδικοτητες ανακατευονται με ξενες παθησεις, το αποτελεσμα το λιγοτερο ειναι καταστροφικο.
Χιονιζει ακομη!
Να βαζω τεχνητα δακρυα για λιγες μερες, με συμβουλεψε ο γιατρος.
Μηπως γνωριζει και για τα σκουπιδια στ'αυτια μου τελικα;